Όταν η Ράκελ ήταν στο Κάρμι

Ενημερωτικό φυλλάδιο που πήρα προψές στην πρεμιέρα του καταπληκτικού ντοκιμαντέρ «Πολυαγαπημένες μέρες», σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Πατσαλίδη και σενάριο του δημοσιογράφου Γιώργου Αβραάμ, γράφει ότι «το 1970 οι κάτοικοι του μικρού χωριού Κάρμι στην Κερύνεια ζουν μια πρωτόγνωρη εμπειρία με τα γυρίσματα της ταινίας "Πολυαγαπημένη", με συνεργείο και ηθοποιούς του Χόλιγουντ. Μεταφέρει εικόνες της κοινωνικής πραγματικότητας της τότε εποχής, αλλά και των τραυματικών αλλαγών που βίωσαν οι κάτοικοι μετά την τουρκική εισβολή. Σαράντα χρόνια μετά, επισκέπτονται με νοσταλγία τις πολυαγαπημένες εκείνες μέρες».
Η περιγραφή του φυλλαδίου αποτυπώνει περιεκτικά την υπέροχη αλήθεια του ντοκιμαντέρ, που διήρκεσε έξι χρόνια γυρισμάτων και διερεύνησης (2009-2015) και περιλαμβάνει συνεντεύξεις με βασικούς συντελεστές εκείνης της παλιάς ταινίας του Γιώργου Κοσμάτου, όπου πρωταγωνιστούσε η όμορφη χολιγουντιανή σταρ Ράκελ Γουέλς (Raquel Welch), αλλά και με Κύπριους ηθοποιούς και με κομπάρσους, κατοίκους του κατεχόμενου τώρα χωριού, που τότε ήταν μικρά ξυπόλυτα παιδιά, με σώματα και μαλλιά γεμάτα ήλιο και αλμύρα της κερυνειώτικης θάλασσας.
«Ακούσαμε ότι θα έρθει στο χωριό η Ράκελ Γουέλς και μαζεύτηκαν όλοι οι συγχωριανοί στην πλατεία», είπε στον Γιώργο Αβραάμ ο Γιάννης Μιτίδης, κεντρική μορφή του ντοκιμαντέρ, που 14χρονος, τότε, συμμετείχε στην «Πολυαγαπημένη» και έχει ολοζώντανες μνήμες από τα γυρίσματα. «Έρχονταν όλοι από τα γύρω χωριά, για να δουν πώς γυρίζεται η ταινία, που ήταν και μια ευκαιρία για δουλειά. Κάποιοι υπέγραφαν με δύο ονόματα, για να πιάνουν διπλό μεροκάματο».
Με εναλλασσόμενα πλάνα που προκαλούν γέλιο ή βγάζουν δάκρυα, πάνω στον καμβά της προσφυγιάς, της απώλειας και του χρόνου που φεύγει, το ντοκιμαντέρ καταλήγει με την πρόσφατη φιλοξενία στην Κύπρο, του πρωταγωνιστή Richard Johnson και του παραγωγού της ταινίας Patrick Curtis - τότε συζύγου της Ράκελ Γουέλς, με την οποία χώρισε το 1972. Παρευρέθηκαν με τις συζύγους τους, σε εκδήλωση στο σωματείο «Κάρμι» στη Λακατάμια, όπου προβλήθηκε η «Πολυαγαπημένη».
«Πολλοί από εσάς δεν είδαν την ταινία, γιατί μεσολάβησαν τα γεγονότα του 1974», είπε απευθυνόμενος στους συγχωριανούς του ο Γιάννης Μιτίδης. Μετά τον χαιρετισμό του Richard Johnson, ο Patrick Curtis ρώτησε πόσοι από τους παρόντες δούλεψαν για την ταινία και υψώθηκαν αρκετά χέρια. «Θα δείτε τον εαυτό σας στη σκηνή, όταν ήσασταν νέοι και χαριτωμένοι και όμορφοι, τώρα, σαράντα χρόνια αργότερα, που είστε ακόμα καλύτεροι!», τους είπε ο Αμερικανός παραγωγός.

Η κάμερα του Κωνσταντίνου Πατσαλίδη έπιασε κάποια διστακτικά χειροκροτήματα έκπληξης, σε αυτή την κολακευτική παρατήρηση και κάποια βλέμματα αμφιβολίας, μεταξύ των μεσήλικων και ηλικιωμένων παρευρισκομένων, του τύπου, «τι λέει αυτός; Το εννοεί όταν λέει ότι ΤΩΡΑ είμαστε καλύτεροι;».
Προσωπικά υποθέτω ότι ο Patrick Curtis εννοούσε αυτό που είπε - και ό,τι είπε είναι, ναι, ρομαντικό, αλλά και ρεαλιστικό και αληθινό, με πολλούς τρόπους.