"Στης λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση"

*** Πικρά τα καλοκαίρια μας, μα πιο πικρή η συνειδητοποίηση της λήθης.

*** Δεν ξέρω αν είναι που σαρανταρίζω κι' αρχίζω να βλέπω αλλιώς τα πράγματα. Όμως, "ματώνει" την ψυχή η διαπίστωση πως τούτη η γη "σκοτώνει" τα παιδιά της.

*** Ή μάλλον, ξεχνά τα παιδιά της, όπως έγραψε σήμερα ένας διαδικτυακός φίλος. Διότι περί αυτού πρόκειται.  Ξεχνά αυτούς που έπεσαν, που χάθηκαν ή που απόμειναν μόνοι να φυλάνε τις Θερμοπύλες.

*** Πρωϊνό 20ης Ιουλίου. Σειρήνες. Πολιτικές φανφάρες και ανακοινώσεις καταδίκης. Και μετά;

*** Και μετά σιωπή... Πλαστικοποιημένη αλήθεια, αξιοθέατα τσίρκου και αμπιγέ εμφανίσεις σε κοσμικές παραλίες και in κλαμπάκια.

*** Οι αναρτήσεις των τελευταίων ημερών για αφανείς ήρωες, για ήρωες που βγήκαν στο φως -διότι τη δεδομένη στιγμή βόλευαν τις πολιτικές ατζέντες-  και μετά ξεχάστηκαν, πονούν.

*** Πονούν, καθώς σε αρκετές περιπτώσεις δεν ήρθε ούτε μετά θάνατον δικαίωση. Έστω, ένα "δεν ξεχνώ, ευχαριστώ" ως αντίδωρο για τη θυσία.

*** Το 'πε προχθές στον Παυλόπουλο το "χελιδονάκι" ( Αναστασία Ισαάκ), πέρασαν 20 χρόνια και δεν δικαιώθηκαν Ισαάκ και Σολωμού.

*** Όπως δεν δικαιώθηκαν ούτε όσοι έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος και η ιστορία τους 42 χρόνια δεν δημοσιεύτηκε ποτέ.

*** "Πατρίδα να θυμάσαι εσύ αυτούς όπου, δια την τιμήν και την λευτερίαν σου, δεν λογάριασαν θάνατο και βάσανα. Κι’ αν εσύ τους λησμονήσεις, θα τους θυμηθούν οι πέτρες και τα χώματα, όπου έχυσαν αίματα και δάκρυα." (Από τα Απομνημονεύματα του Γ. Μακρυγιάννη)

Και το σφινάκι: Πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί και γελασμένοι...

Παρεμπιπτόντως, κανένας (;) δεν ξεχνά, τίποτα δεν ξεχνιέται!