Ένοχη… ανοχή

*** Εκ πρώτης όψεως, την ανοχή και την αντοχή χωρίζει ένα γράμμα. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό...

*** Είναι και το ότι στις μέρες μας η ανοχή έχει χαρακτήρα μαζικό και επιλεκτικό, ενώ η αντοχή απέμεινε για τους ολίγους.

*** Δεν ανεχόμαστε, για παράδειγμα, την ανθρώπινη απροσεξία ή την ιδιοτυπία των συνανθρώπων μας, ανεχόμαστε όμως την ασύγγνωστη διαφθορά και τα σκάνδαλα που οδήγησαν τη χώρα στον οικονομικό όλεθρο και στην κοινωνική εξαθλίωση.

*** Οι αξίες, που φωλιάζουν πλέον μέσα μας, προσδιορίζονται, περιορίζονται και εξαντλούνται στην επίκριση και κατάκριση του ανθρώπινου λάθους και των ακούσιων συμπεριφορών και όχι του οργανωμένου εις βάρος του τόπου εγκλήματος.

*** Καθυβρίζουμε, για παράδειγμα, έναν οδηγό που έπιασε τη λάθος λωρίδα σ' έναν οδικό κυκλικό κόμβο, αλλά εξευμενίζουμε ή δικαιολογούμε ανοήτως τη διαπλοκή και διαφθορά του πολιτικο-οικονομικού συστήματος.

*** Μετατρεπόμαστε με απίστευτη ευκολία σε κατήγορο και δηλώνουμε ανήμποροι να αντέξουμε και να ανεχθούμε ένα ανθρώπινο λάθος, το οποίο δεν είναι προσχεδιασμένο και δεν εμπεριέχει το στοιχείο της πρόθεσης. Αντιμετωπίζουμε, όμως, με απάθεια και ιώβειο υπομονή τα προσχεδιασμένα σκάνδαλα, τα οποία συντελούνται από πρόθεση και εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.

*** Η ανοχή μας, όμως, αυτή είναι ένοχη. 

*** Αποτελεί συμβιβασμό ή και εγκληματική αδιαφορία που προσλαμβάνει πλέον τις διαστάσεις της συνέργειας. Μετατρέπεται, δηλαδή, αυτή η ανοχή σε έγκλημα, όπως ευκρινώς την περιέγραψε ο Τόμας Μαν, όταν σκιαγραφούσε τη στάση της γερμανικής κοινωνίας έναντι του ναζισμού.

*** Στις μέρες μας, δυστυχώς, αυτή η στάση μονοπωλείται από την κυπριακή κοινωνία. Μια κοινωνία, που το 2011 ακρωτηριάστηκε ουσιαστικά και σημειολογικά στο Μαρί. Μια κοινωνία, η οποία εξέπνευσε οικονομικά στο "κούρεμα" του '13 και που τώρα πια βρίσκεται ζωντανή-νεκρή απέναντι στο τραγικό αδιέξοδο του εθνικού ζητήματος.

*** Αυτή η ανοχή μας αποθράσυνε -εκ των πραγμάτων- τους μεγαλόσχημους ηθικούς αυτουργούς και πρωταγωνιστές των σκανδάλων, εκμηδένισε την τιμωρία και την αυτοτιμωρία (βλέπε Ιαπωνία - χαρακίρι, Ευρώπη - παραιτήσεις από αξιώματα) και μας καταδίκασε σε μια αέναη και ακμάζουσα διαφθορά.

*** Μα αν υπάρχει σήμερα διαφθορά, είναι διότι τα όρια του εκμαυλισμού των διεφθαρμένων καθορίστηκαν από τη δική μας ανοχή και ένοχη σιωπή.

Παρεμπιπτόντως, η προσποίηση συνιστά χυδαιότητα χειρίστου είδους!

Και το άσχετον, υπάρχουν επιβεβλημένες ενέργειες, που είναι δυνατόν να ακρωτηριάσουν εξάπαντος την ψυχή μας.