Αγγλοφιλία ίσον τουρκοφιλία…

Όταν κάποιοι υποστηρίζουν ξένα συμφέροντα και βλάπτουν την πατρίδα τους...

Η πολιτική των Βρετανών υποστήριζε ουσιαστικά τις τουρκικές επιδιώξεις και πολιτικές έναντι της Κύπρου, μια πολιτική που συνεχίζεται απτόητη μέχρι σήμερα

Πολύ ενδιαφέρον και με μεγάλη αλήθεια, το άρθρο του συναδέλφου Κωστάκη Αντωνίου στη «Σημερινή», 28 Μαρτίου 2017, «Από την αγγλοφιλία, στην τουρκοφιλία...», στο οποίο τονίζει ότι:

«ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ συνευρίσκονται και συμφωνούν με τον Ακιντζί και τα τουρκοκυπριακά κόμματα... Πρώτη φορά υπάρχει πλήρης ταύτιση με τις θέσεις του κατοχικού ηγέτη και των τουρκοκυπριακών κομμάτων και τόση πολιτική κακία, μικροψυχία και μίσος εναντίον όσων Ελληνοκυπρίων διαφωνούν με τις απόψεις και θέσεις των κομμάτων της όποιας λύσης... Κάποτε, μετά την ανεξαρτησία, ήταν εμφανέστατη η αγγλική επιρροή και το φιλοβρετανικό πνεύμα μεταξύ Κυπρίων μεγαλοσχημόνων. Σήμερα, από την αγγλοφιλία καταλήξαμε στον φιλοτουρκισμό...».

Η βρετανική πολιτική και οι υποστηρικτές της

Στην πραγματικότητα, όμως, η αγγλοφιλία που διατηρήθηκε μετά τη δοτή ανεξαρτησία της Κύπρου το 1960 συνεπαγόταν και τον φιλοτουρκισμό, εφόσον η πολιτική των Βρετανών υποστήριζε ουσιαστικά τις τουρκικές επιδιώξεις και πολιτικές έναντι της Κύπρου, μια πολιτική που συνεχίζεται απτόητη μέχρι σήμερα.

Τόσο το ΑΚΕΛ όσο και ο αρχηγός της «εθνικοφροσύνης» και μετέπειτα ιδρυτής του ΔΗΣΥ μ. Γλαύκος Κληρίδης, ο οποίος κέρδισε επάξια από τη «Σημερινή» τον τίτλο του «πατριάρχη της (βρετανο-τουρκικής) διζωνικής» (και ο οποίος τη δεκαετία του 1940 στο Λονδίνο είχε και στενές επαφές με κομμουνιστικές ομάδες), πάντοτε υποστήριζαν τη βρετανική πολιτική.

Εφόσον και η πολιτική της Σοβιετικής Ένωσης έναντι της Κύπρου δεν διέφερε από εκείνη της Τουρκίας, που δεν ήθελαν να ακούσουν για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Εξ ου και το 1964 και 1965 υποστήριξε ανοικτά την ομοσπονδιακή λύση που απαιτούσαν οι Τούρκοι και που προωθούσε και το Φόρεϊν Όφις με σχέδια για δύο συνιστώντα κράτη από τις 3.1.1964...

Και να μην ξεχνούμε ούτε λεπτό τον πόλεμο εναντίον της Ελληνικής Μεραρχίας που ήταν τουρκική απαίτηση, την οποία υποστήριξαν τόσο το Λονδίνο όσο και σθεναρότερα η Μόσχα και το ΑΚΕΛ. Αξίζει εδώ να αναφέρουμε και τα δύο σχετικά άρθρα που δημοσίευσε αργότερα ο μ. Σάββας Παύλου με τον χαρακτηριστικό τίτλο « ΣΥΓΝΩΜΗ, ΜΕΡΑΡΧΙΑ»...

Συνέργεια Λονδίνου, Μόσχας, Ουάσιγκτον

Το ίδιο συνέβη και το 1974, όταν Λονδίνο, Μόσχα και Ουάσιγκτον συνήργησαν, αφήνοντας την Τουρκία να πραγματοποιήσει δύο αιματηρές τουρκικές εισβολές, δίχως να κάνουν απολύτως τίποτα. Όταν πλοία του βρετανικού βασιλικού ναυτικού, του 6ου αμερικανικού στόλου και του σοβιετικού ναυτικού βρισκόντουσαν πληθώρα στα νερά της Ανατολικής Μεσογείου και πέριξ του «πράσινου φύλλου» πεταγμένου στο πέλαγος, αλλά κανένα δεν κουνήθηκε, για να σταματήσει την τουρκική αρμάδα εισβολής.

Απλώς όλοι παρακολουθούσαν το θέατρο επιχειρήσεων... Α, με συγχωρείτε, ξέχασα, βρετανικό πλοίο του βασιλικού ναυτικού διέσωσε το πλήρωμα τουρκικού πλοίου που οι ίδιοι οι Τούρκοι είχαν βομβαρδίσει, για να τους ευχαριστήσει ο σφαγέας Ετσεβίτ...

Κατά τα άλλα, ούτε μια διαμαρτυρία, έστω, δεν έκαναν για τις απαγορευμένες βόμβες ναπάλμ που χρησιμοποίησε η Τουρκία το 1974 (όπως και το 1964) κατά τη διάρκεια αμφοτέρων των τουρκικών εισβολών της... (Εκθέσεις του ΟΗΕ).

Κληρίδης, Παπαϊωάννου, Φάντης

Το αποκορύφωμα, δε, του δίδυμου της αγγλοφιλίας και τουρκοφιλίας του ΑΚΕΛ και του ιδρυτή λίγο αργότερα του ΔΗΣΥ, ήταν η μετάβαση του ΓΓ του ΑΚΕΛ και βοηθού ΓΓ Ε. Παπαϊωάννου και Α. Φάντη αντιστοίχως στο Λονδίνο μέσω βρετανικών βάσεων καθ’ υπόδειξιν Γλ. Κληρίδη προς τον Βρετανό Ύπ. Αρμοστή Στίβεν Όλβερ, για να δουν τον Μακάριο στο Λονδίνο, τον Νοέμβριο του 1974, και να τον πείσουν να δεχθεί το τουρκικό αίτημα για γεωγραφική ομοσπονδιακή λύση προτού πάει στην Αθήνα, όπου θα λάμβανε χώρα συνεδρία μεταξύ Ελληνοκυπρίων πολιτικών και της ελλαδικής Κυβέρνησης...

Σχετικό άρθρο της γράφουσας στη «Σημερινή» 27 Ιανουαρίου 2017, «Όταν τον Νοέμβριο του 1974 το ΑΚΕΛ υποστήριξε τον Κληρίδη». Ο οποίος (Κληρίδης) είχε τεθεί από το Φόρεϊν Όφις από τις 16.8.1974 ως ο επικεφαλής εντολοδόχος του για την επιβολή της βρετανο-τουρκικής δι-κοινοτικής, δι-ζωνικής ομοσπονδίας...

«Οι παλιοί κομμουνιστές θα έπρεπε να κρύψουμε τα πρόσωπα από ντροπή!»

Παράλληλα, ένα εξίσου ενδιαφέρον με διαχρονική αξία άρθρο δημοσιεύθηκε πολύ πρόσφατα στην αθηναϊκή «Δημοκρατία», την 1.4.2017, με τον χαρακτηριστικό τίτλο

«Οι παλιοί κομμουνιστές θα έπρεπε να κρύψουμε τα πρόσωπα από ντροπή!». Το έγραψε ο Ελλαδίτης κομμουνιστής Τάκης Λαζαρίδης, ο οποίος «χωρίς να μασάει τα λόγια του, με καθαρές κουβέντες και θαρραλέο λόγο, αποδόμησε τη φιέστα που στήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ για το ‘μουσείο Μπελογιάννη’.

Ο συγκρατούμενος του Νίκου Μπελογιάννη, ο οποίος είχε καταδικαστεί και εκείνος εις θάνατον, αλλά γλίτωσε κυρίως λόγω του νεαρού της ηλικίας του, ήταν καταπέλτης κατά του Αλέξη Τσίπρα, αλλά και κατά των πρώην συντρόφων του», έγραψε στην εισαγωγή της η εφημερίδα.

«Είμαστε αποκλειστικά υπεύθυνοι για τον εμφύλιο - δρούσαμε κατ’ εντολήν της Μόσχας!»

Έγραψε μεταξύ άλλων ο Λαζαρίδης: «Ο Μπελογιάννης υπήρξε αναμφισβήτητα μια ηρωική φυσιογνωμία, μια από τις μορφές εκείνες που σπάνια αναφαίνονται στον τόπο και στον χρόνο. Ήταν ένα θαρραλέος και ανιδιοτελής αγωνιστής, που έδωσε τη ζωή του (ενώ θα μπορούσε να σωθεί συμβιβαζόμενος), αγωνιζόμενος για υψηλά, πανανθρώπινα ιδανικά, για ελευθερία, δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη.

Είναι συνεπώς άξιος τιμής και σεβασμού, όμως, έως εδώ. Διότι ταυτόχρονα ήταν και ένας πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης που με τη δράση του πλήγωσε, άθελά του έστω, την πατρίδα. Πολέμησε στον Εμφύλιο, αποκλειστικά υπεύθυνοι για τον οποίο ήμασταν εμείς. Και όταν λέω εμείς, εννοώ ο Ζαχαριάδης και η παρέα του, που δρούσαν πάντοτε κατ’ εντολήν της Μόσχας.

Η τραγωδία μας, που είναι βέβαια και τραγωδία του Μπελογιάννη, συνίσταται στο ότι νομίζαμε ότι πολεμούσαμε για υψηλά ιδανικά, ενώ στην πραγματικότητα πολεμούσαμε και δίναμε τη ζωή μας για την προώθηση των στόχων της σοβιετικής εξωτερικής πολιτικής.

Βαρύ ήταν το υλικό και το ανθρώπινο κόστος του Εμφυλίου. Τον πληρώσαμε εμείς, όμως, ταυτόχρονα τον πλήρωσαν και πολλοί αθώοι...».

http://www.dimokratianews.gr/content/73612/oi-palioi-kommoynistes-tha-eprepe-na-krypsoyme-ta-prosopa-apo-ntropi

«Σύμπτωση» συμφερόντων

Ένας παλιός κομμουνιστής, λοιπόν, παραδέχθηκε μετά από 70 τόσα χρόνια ότι υποστήριζαν ξένα συμφέροντα, όταν έκαναν τον εμφύλιο, εκείνα της Σοβιετικής Ένωσης, εις βάρος των ελληνικών, έδιδαν τη ζωή τους για την προώθηση στόχων της σοβιετικής εξωτερικής πολιτικής, με τόσα πολλά θύματα, δρώντας πάντοτε κατ’ εντολήν της Μόσχας, και πλήγωσαν την ίδιά τους την πατρίδα...

Το ίδιο δεν συνέβη και δεν συνεχίζει να συμβαίνει και στην Κύπρο; Με τη διαφορά ότι στην περίπτωση της Κύπρου τα πράγματα είναι χειρότερα. Γιατί τα συμφέροντα της Μόσχας ταυτίζονταν και συνεχίζουν να ταυτίζονται με εκείνα της Τουρκίας και ειρωνικά και με τους στόχους του Λονδίνου.

Μέχρι σήμερα. Όλοι τους υποστηρίζουν τη βρετανο-τουρκική διαιρετική, αντιδημοκρατική και ρατσιστική δι-κοινοτική, διζωνική ομοσπονδία με όλα όσα συνεπάγεται, όπως τα καθόρισαν οι Βρετανοί και οι Τούρκοι. Φθάνοντας στο σημερινό σημείο να προωθούν και να απαιτούν και τις 4 ελευθερίες της ΕΕ και να ελέγχουν και το τι θα διδάσκονται πλέον τα ελληνόπουλα στα σχολεία στην Κύπρο και όχι μόνον...

Ικέτες της τουρκικής δολιότητας

Μια ανακεφαλαίωση της πολιτικής που ακολουθούν τα δύο μεγάλα κόμματα «Δύσης και Ανατολής», έδωσε ο αγαπητός Κωστάκης Αντωνίου με το άρθρο του «Μια ιστορία πολιτικής και εθνικής αθλιότητας» στις 7.4.2017, όταν έγραψε μεταξύ άλλων: «Πρόκειται για μία από τις πιο σκοτεινές, άθλιες και αδιαφανείς περιόδους του εθνικού θέματος. Μία περίοδο κατά την οποία, για πρώτη φορά, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων μετατράπηκαν σε θλιβερούς ικέτες και τραγικούς απολογητές της τουρκικής δολιότητας και των τουρκικών σχεδιασμών...».

Έχει απόλυτο δίκαιο ο αρθρογράφος. Έφθασε, όμως, ο καιρός που πρέπει να δούμε την ιστορία μας στον καθρέφτη. Γιατί υπάρχουν και κάποιες άλλες πτυχές που δεν τις αποκαλύψαμε ακόμα, φίλτατε Κωστάκη, και που σύντομα θα πρέπει να τις βγάλουμε στην επιφάνεια. Τότε είναι που θα εκπλαγούμε ακόμα περισσότερο από αθλιότητες θλιβερών ηγετών αυτού του δύσμοιρου τόπου...

Πόσοι άραγε σήμερα πρέπει να κρύψουν τα πρόσωπά τους από ντροπή και άλλοι από τους τάφους των;

ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ Λονδίνο, 7.4.2017

Ερευνήτρια/δημοσιογράφος/συγγραφέας