Η αξιοπρέπεια δεν βολεύεται

*** Η πολιτική και η διπλωματία, ίσως, να μη χώρεσαν ποτέ σε κανένα επαναστατικό κίνημα ή και αγώνα απελευθέρωσης των λαών.

*** Κι' αυτό, διότι είναι ενδεδυμένες με ρούχα περίλαμπρα κάτω από τα οποία -τις πλείστες φορές- κρύβονται άνομες συμμαχίες, προσυμφωνημένες υποδουλώσεις και μυστικά δείπνα.

*** Το παρήγορο για τον κόσμο τούτον τον επίγειο, είναι πως ουδείς έμεινε ποτέ κατ΄ επιλογήν με άδειες τσέπες.

*** Η ψυχή κρατά φυλακτό, αυτό που ήρωες και ποιητές ανέδειξαν. Την εσωτερική ελευθερία.

*** Συμβάδισε ποτέ η ελευθερία με τα προνόμια; Συμβάδισαν ποτέ οι αγώνες με τη λογική;

*** «Ο νους βολεύεται», έγραφε ο Καζαντζάκης. Κι είναι γι' αυτό, που «θέλει ανυπότακτη καρδιά η ελευθερία».

*** Βεβαίως, ούτε και η πολιτική χώρεσε ποτέ τους ασυμβίβαστους και τα καθάρια βλέμματα.

*** Και φυσικά δεν αποτέλεσε ποτέ παρηγοριά στις μάνες που αγόγγυστα προσέφεραν στην πατρίδα τους λεβέντες τους.

(«Χαλάλιν της Πατρίδος μου

ο γιος μου, η ζωή μου,

τζι αφού εν επαραδόθηκεν

τζι έμεινεν τζι εσκοτώθηκεν

ας έσιει την ευτζήν μου», Αντωνού Αυξεντίου.)

*** Το μεγαλύτερο μάθημα των ημερών, πάντως, ήρθε την περασμένη Πέμπτη από ένα 12χρονο αγόρι, το οποίο επέστρεψε σπίτι, συγκλονισμένο από τη σχολική επίσκεψη στα Φυλακισμένα Μνήματα. (Σ.Σ. Να το πω ψιθυριστά, μήπως μας κάνει «ντα» ο Ακιντζί;)

*** «Αντίκρυσα με δέος την αγχόνη. Εκεί, όπου έγιναν θυσία νέα παιδιά. Κρίμα, γιατί οι πολιτικοί και εσείς δεν τη σεβαστήκατε. 43 χρόνια μετά, η σημαία του εισβολέα είναι στον Πενταδάκτυλο».

*** Λόγος κρυστάλλινος, ανεπιτήδευτος, άδολος κι απαλλαγμένος από πολιτικές και διπλωματίες.

***Κρυστάλλινο δεν ήταν και το τελευταίο γράμμα του Βαγορή προς τους συμμαθητές του; Απαλλαγμένο από δουλοπρέπειες δεν ήταν και το «ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα», του Μάτση;

*** Η ελευθερία και η αξιοπρέπεια δεν βολεύονται. Είναι ζητήματα αδιαπραγμάτευτα και προφανώς αποτελούν ξεκάθαρες προσωπικές επιλογές.

*** Και αποτελούν προσωπικές επιλογές, διότι είναι οι μοναδικές που δεν συνιστούν αποκλειστικό προνόμιο των λίγων ή των ισχυρών. Είναι τρυπωμένες στην ψυχή του καθενός.

*** Παρεμπιπτόντως, κάθε που ανθίζουν οι λεμονανθοί, αναδύεται ένα άρωμα ελευθερίας.

*** Άσχετον, εύχομαι για το αποψινό δείπνο, καλή όρεξη!