Η ελαφρότητα στο κεφάλαιο Οικονομία

*** Η ελαφρότητα, με την οποία καμιά φορά παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα, αφήνει τα ουσιώδη πίσω.

*** Επανήλθε αυτές τις μέρες η συζήτηση για το διαπραγματευτικό κεφάλαιο της οικονομίας και τη βιωσιμότητα της λύσης.

*** Ένα κεφάλαιο, το οποίο στην ουσία ουδέποτε έφτασε τόσο κοντά όσο οι εκάστοτε διαπραγματευτές θέλησαν να παρουσιάσουν, διότι ουδέποτε διαγνώστηκε η πραγματική οικονομική κατάσταση στο ψευδοκράτος.

*** Το θλιβερό είναι πως αυτό το τόσο σημαντικό κεφάλαιο, το οποίο είναι αλληλένδετο με τη λειτουργικότητα ενός κράτους, διασυνδεδεμένο με το περιουσιακό και απόλυτα συνυφασμένο με τα γεωπολιτικά δεδομένα, υποτιμήθηκε βάναυσα, δημοσίως τουλάχιστον. Κατά τον ίδιο τρόπο υποτιμήθηκε και η μέση νοημοσύνη. (Κι εξηγούμαι: Από όλες τις κυβερνήσεις.)

*** Προφανώς και δικαιολογημένα ανησυχεί ο Πρόεδρος Αναστασιάδης από τον σκοταδισμό τον οποίο επιχειρεί το ψευδοκράτος, αρνούμενο να δώσει στην Παγκόσμια Τράπεζα και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στοιχεία για την πραγματική κατάσταση στον τραπεζικό τομέα στα κατεχόμενα.

*** Τα στοιχεία αυτά ουδέποτε θα δοθούν, καθώς πρόκειται για μία οικονομία απόλυτα εξαρτώμενη από τη χρηματοδότηση της Τουρκίας και πρόκειται για ένα οικονομικό μοντέλο το οποίο ουδέποτε οικοδομήθηκε στη βάση μιας αναπτυξιακής λογικής, παρά στη βάση της διασφάλισης μιας στρατιωτικής υπεροχής.

*** Πρόκειται, επίσης, για ένα τραπεζικό σύστημα το οποίο χρεοκόπησε δύο φόρες μέσα σε μία δεκαετία, συμπαρασύροντας σε πτώχευση 13 τράπεζες και «κουρεύοντας» σε μια νύχτα καταθέσεις της τάξης των 200 τρισεκατομμυρίων τουρκικών λιρών ($300 εκ.) Η τουρκική κυβέρνηση την τριετία 2001 - 2004 χρειάστηκε να δαπανήσει 950 εκατομμύρια δολάρια για να ανακόψει τη χρεοκοπία του ψευδοκράτους.

*** Αποτελεί γνώση ακόμα κι ενός πρωτοετούς φοιτητή ότι σε μια οικονομία, η οποία δεν παράγει (το «ΑΕΠ» της μόλις που φτάνει τα 3,6 δις δολάρια), ανθεί η παραοικονομία, οι περίεργες διαδρομές χρημάτων και η διαφθορά.

*** Ο Σερντάρ Ντενκτάς, «υπουργός Οικονομίας», διαμήνυσε προχθές πως δεν πρόκειται να ανοίξουν οι πύλες στους τεχνοκράτες των διεθνών οργανισμών, γιατί τάχατες πρόκειται για ευαίσθητες πληροφορίες, οι οποίες δεν μπορούν να διαβιβαστούν στην ε/κ πλευρά.

*** Συνεπώς, επιστρέφουμε στο μηδέν, καθώς η λογική λέει ότι, εάν δεν μπορείς να διαγνώσεις κατά τρόπον αντικειμενικό τα πραγματικά δεδομένα, δεν μπορείς να επιλύσεις το πρόβλημα.

*** Πόσω δε μάλλον να ενώσεις δύο οικονομίες εις σάρκα μία. Πόσω δε μάλλον να επιτύχεις το κυρίαρχο, που είναι η βιωσιμότητα και η κοινωνική ευημερία.

*** Εκτός και αν κάποιοι πιστεύουν πως το φυσικό αέριο θα λύσει την οικονομική καταστροφή της εισβολής, θα αποζημιώσει τους πρόσφυγες και θα καλύπτει τις ανάγκες του παράνομου μορφώματος.

Παρεμπιπτόντως, η ελαφρότητα γίνεται καμιά φορά αβάσταχτη.

Και το άσχετον, «Κι ανοίγω το ψυγείο σου,

το 'έλα' και το 'αντίο' σου

ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ’ όλα» (Γερνάμε, μαμά!)