Προλαβαίνουμε!

*** «Η ζωή μας στιγμές», λένε. Φαινομενικά κατανοητό, επί της ουσίας, όμως, είναι και δυσνόητο, μα και δύσκολα συνειδητοποιήσιμο.

*** Υπόθεση 1: Ας υποθέσουμε ότι έχουμε συνειδητοποιήσει την απάντηση στο προπατορικό ερώτημα και ας πάρουμε ως δεδομένο ότι η ευτυχία είναι μόνο στιγμές. Αυτό σημαίνει ότι κλειδώσαμε την ευτυχία;

*** Υπόθεση 2: Ας υποθέσουμε, ακόμη, ότι γνωρίζουμε τον στόχο (ευτυχία), γνωρίζουμε τον προορισμό προς τον στόχο και έχουμε και τον χάρτη για τον προορισμό. Κλειδώσαμε την ευτυχία;

*** Μια αυθόρμητη απάντηση, θα μπορούσε να είναι «ναι». Μια απάντηση κατόπιν σκέψης, ωστόσο, θα ήταν «όχι». Διότι οι στιγμές είναι άπειρες και το νόημα της ευτυχίας πολύ υποκειμενικό και προσωπικό.

*** Συνεπώς, το δύσκολο κομμάτι στη ζωή του καθενός είναι να κάνει διαλογή/επιλογή ανάμεσα στις στιγμές.

*** Το αποτέλεσμα αυτής της διαλογής είναι και η πυξίδα. Το αποτέλεσμα αυτής της διαλογής είναι αυτό ακριβώς που δίνει το νόημα στις στιγμές ευτυχίας.

*** Ίσως να είναι γι' αυτό που κάποιοι λένε πως η ευτυχία βρίσκεται στην απλότητα.

*** Η υπόμνηση είναι, μεν, λίγο σκληρή: Μεγαλώσαμε πια...

*** Μπορεί... Προλαβαίνουμε, όμως, αν έχουμε κάνει τη διαλογή ανάμεσα στα αληθινά και στα ψεύτικα, ανάμεσα στα σημαντικά και στα ασήμαντα.

*** Έτσι, ναι. Και αστραπή να είναι η ζωή μας, προλαβαίνουμε.

Παρεμπιπτόντως, θέλει θάρρος για να δεις κατάματα την αστραπή...

Και το άσχετον:

Μια ανάσα απ' την ανάσα σου, δεν πρόλαβα.

Αυτό, σκεφτόμουνα.

Δεν πρόλαβα; Φοβήθηκα; Μάλλον, δεν τόλμησα...