Α Ν Η Λ Θ Ε σε επίζηλα, ύπατα υπηρεσιακά κρατικά αξιώματα: Της αδρώς αμειβομένης κρατικής ιατρικής. Καμάρι των δικών του. Και κατήλθε εν τέλει σ’ ένα κελί των κρατικών φυλακών. Όνειδος των δικών του. Επειδή υπέκυψε στον πανταχόθεν πάντοτε έρποντα πειρασμό:
Εκεί: Στο δίστρατο της αρετής και του πλούτου, γλυκάθηκε από τις μίζες. Γι’ αυτές παρανόμησε. Τσεπώνοντάς τες. Και τον έπιασαν. Επειδή κάποιοι τον κάρφωσαν. Και του την έστησαν. Με... έξι φωτοτυπημένα χαρτονομίσματα των 100 ευρώ...
- ΣΤΙΣ ΚΗΔΕΙΕΣ που, όπως όλοι, κατά καιρούς παρίστατο, προφανώς δεν είχε δώσει την πρέπουσα σημασία στα του βίου σοφότερα της Νεκρώσιμής μας Ακολουθίας: «Ου παραμένει ο πλούτος, ου συνοδεύει η δόξα», το ένα. Και: «Πού εστίν η των προσκαίρων φαντασία, πού εστίν ο χρυσός και ο άργυρος;», το άλλο...
Α Ξ Ι Ο ΤΗΣ αποστολής του το Κακουργιοδικείο, εξέδωσε μιαν απόφαση, μάθημα διδακτικότατο. Την απάντηση της νόμω κρατούσης πολιτείας. Του επαρκέστερου κι ασφαλέστερου σκληρού πυρήνα δομημένης κοινωνικής συλλογικότητας. Ήτοι: Του Κράτους Δικαίου.
Απάντηση στο αδίκημα που οι νόμοι όρισαν σε βαθμό κακουργήματος. Επειδή, ορθά, οι πράξεις διαφθοράς των (και μιζαδόρων) δημοσίων υπαλλήλων και κρατικών αξιωματούχων, κρίνονται ότι διαφθείρουν σε τέτοιο βαθμό την συγκροτημένη σε κράτος κοινωνία, ώστε να την απειλούν με διάλυση.
Ε Ι Ν Α Ι ΠΡΑΓΜΑΤΙ ο σπουδαιότερος τομέας αποστολής της απονεμόμενης Δικαιοσύνης: Να διδάσκει και να διαπαιδαγωγεί την κοινωνία: Με τις αποφάσεις της. Τιμωρώντας παραδειγματικά. Για να παραδειγματίζει άπαντες. Μ’ επαρκώς αιτιολογημένα, κατανοητά απ’ όλους, γραπτά κείμενα των δικαστικών της αποφάσεων.
Ικανά, όχι μόνο ν’ αποστομώνουν, με τα εκ των νόμων επιχειρήματα, τους άλλους, καθηκόντως εξ αντιμωλίας λειτουργούς της Δικαιοσύνης συνηγόρους των κατηγορουμένων. Αλλά, προπάντων, να διαπαιδαγωγούν το σύνολο των πολιτών. Όλως ιδιαιτέρως, όλους τους λόγω αξιωμάτων και κρατικής υπηρεσίας, επίφοβους για μίζες και διαφθορά, στη συγκεκριμένη περίπτωση...
Π Ρ Ω Τ Ι Σ Τ Ω Σ με αυτόν τον στόχο θα έπρεπε να γράφεται από τους αποφασίζοντες Δικαστές το πρώτο μέρος των αποφάσεών τους. Σε τόση έκταση και με τέτοια επιδεξιότητα ώστε να δημοσιεύεται αυτούσιο κι αυτολεξεί στον Τύπο. Με πρώτιστη φροντίδα την διαπαιδαγώγηση των πολιτών. Εξ ονόματος των οποίων και με βάση τους νόμους της πολιτείας τους, αποφασίζει κάθε Δικαστής.
Α Π Ο Μ Ε Ν Ε Ι, δε, σε κάθε καταδικασθέντα, πράγματι σωφρονιζόμενο, το εξής συγκεκριμένο: Στον επαρκή χρόνο μέσα στο κελί έκτισης της ποινής ως την αποφυλάκισή του, να μελετήσει και να προετοιμάσει τους καλύτερους τρόπους διάδοσης στην κοινωνία, των αξιών για τις οποίες το Δικαστήριο δικαίως τον έστειλε φυλακή. Κι αυτό θα είναι κατά παρασάγγας πολυτιμότερο απ' όλα τα λεφτά που εκ των μιζών θα επιστρέψει...
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
ΕΡΩΤΗΣΗ
Αφού θυμήθηκε, χθες, στο άρθρο της υπό τον τίτλο «Ενώθηκαν οι φωνές, έσμιξε η ελπίδα», όλα εκείνα τα Πρωτομαγιάτικα «μελό» στο... γήπεδο της Τσετίνκαγια κοντά στο Λήδρα Πάλας, πλάι στη Γραμμή Αττίλα, για τις, προ... 70 ετών, κοινές απεργίες Ε/κ και Τ/κ του 1948, της Λεύκας και του Μαυροβουνίου και τις «φάλαγγες των εργαζομένων με τα Κόκκινα μαντήλια», η αξιότιμη αρθρογράφος της 5ης σελίδας της «Χαραυγής», γιατί παρέλειψε, γιατί απέφυγε, γιατί δεν τόλμησε, άραγε, να θυμηθεί τη γραπτή και τη δημοσιευμένη στην αριστερή εφημερίδα «Αυγή» προτροπή που απηύθυνε 14η Απριλίου 1955, κατά την έναρξη του ένοπλου αντιαποικιακού αγώνα της ΕΟΚΑ, προς τους Τούρκους της Κύπρου, να συνταχθούν υπέρ της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα, ο μεγάλος Τούρκος Κομμουνιστής ποιητής Ναζίμ Χικμέτ, με το πιο Κόκκινο μαντήλι;
