Οι λογο-μνήμονες ως επόπτες της πολιτικής
*** Ένα λογο-κατασκεύασμα θα μπορούσε, εάν εύρισκε θιασώτες, να υποσχεθεί ένα καλύτερο αύριο στον λαό και προφανώς ένα άλλο επίπεδο πολιτικής και κουλτούρας, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την αποτελεσματικότητα της διακυβέρνησης μιας ευνομούμενης πολιτείας.
*** Λογο-μνήμων. Από το λόγος και μνήμη ή ακόμα και από το λογική-κρίση και μνήμη.
*** Οι "λογομνήμονες" στους χαλεπούς καιρούς, όπως και στις προεκλογικές περιόδους, αποκτούν ιδιαίτερο βάρος.
*** Κι αυτό, διότι τα πράγματα αντικρίζονται, πια, στο επικοινωνιακό ταλέντο και στην επιφανειακή κρίση εκάστης κοινωνίας.
*** Το κριτήριο, δηλαδή, της ψήφου δεν είναι η ουσία και το εφικτό των προγραμματικών θέσεων των υποψηφίων. Είναι οι μεγάλες προσδοκίες, που καλλιεργούνται μήνες πριν από την κάλπη και που βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να ανθίσουν, όταν ο λαός διψά για αλλαγή, πλην -όμως- έχει κοντή μνήμη.
*** Βεβαίως, η δίψα για αλλαγή πολλές φορές βρίσκεται αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της λανθασμένης επιλογής.
*** Μέσα σ' αυτό το επίπλαστο επικοινωνιακό σκηνικό, η κοινωνία των πολιτών καλείται να διακρίνει αν υπάρχει απόσταση ανάμεσα στις ρήσεις και στις πράξεις των πολιτικών.
*** Ο ίδιος ο Σαρλ ντε Γκωλ είπε κάποτε ότι "για να γίνει αφέντης ο πολιτικός, ποζάρει ως υπηρέτης"... Μια ομολογία, η οποία, καταμαρτυρεί αυτήν ακριβώς την απόσταση ανάμεσα στα λόγια και στις πράξεις, ανάμεσα στην αλήθεια και στην ψευδ-αλήθεια.
*** Και είναι ακριβώς σ' αυτό το μεταίχμιο, που η μνήμη έρχεται να απαντήσει. Η μνήμη των λόγων, συνδυασμένη, όμως, με τη λογική.
*** Προφανώς και η μεγαλύτερη ευθύνη ανήκει στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία πρωτίστως οφείλουν να διακρίνουν και να ανιχνεύσουν τη συνέπεια των πολιτικών λόγων και των έργων των πολιτικών.
*** Ευθύνη να αναπτύσσει την κρίση του έχει όμως και ο ίδιος ο πολίτης. Ειδικά στις μέρες τα πράγματα είναι πιο εύκολα και λόγω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, καθώς τίποτα δεν μένει κρυπτόν και λόγω της χαμηλής στάθμης της πολιτικής ρητορείας.
*** Λογο-μνήμονες μπορούμε να καταστούμε όλοι μας, αρκεί να πιστέψουμε πως το πολυδιαφημιζόμενο "καλύτερο αύριο" δεν διασφαλίζεται με την "κουμπαριά" και πως η λογική και η μνήμη μπορούν να είναι οι καλύτεροι επόπτες της χρηστής διοίκησης.
Παρεμπιπτόντως, η τέχνη της εξουσίας είναι να ξέρεις πότε πρέπει να φύγεις και να έχεις το θάρρος να το πράξεις.
Και το άσχετον, από ένα τίποτα γεννιέται ο παράδεισος.
