Η ματαιότητα μια… νύχτα

*** Η πάλη με το δίκαιο του ισχυρότερου, δίδει πολλές φορές μια αίσθηση ματαιότητας των πραγμάτων.

*** Και αυτή η ματαιότητα είναι τις πλείστες πασιφανής σε κάθε έκφανση της ζωής.

*** Το χάσιμο στα στενά σοκάκια της παλιάς πόλης καταγράφει εικόνες αυτής ακριβώς της ματαιότητας, μα και της αντίφασης που δημιουργούν οι θέσεις ισχύος και (φαινομενικής) αδυναμίας.

*** Το μικρό συνοικιακό μανάβικο που φυτοζωεί, ο μετανάστης που μετά βίας πια ελπίζει σε κάτι καλύτερο, το γκλυκόπικρο χαμόγελο της "ιέρειας" σε μια κάθετο της Ρηγαίνης.

*** Είναι, όμως, και η νάϋλον πλευρά του πράγματος... Είναι η λίμο, που κορνάρισε στο γεροντάκι με το ποδήλατο, πιο πέρα ο κουστουμαρισμένος για το μεγάλο deal της χρονιάς και παραδίπλα το στρασάκι της... κυρίας (madame).

*** Από τη μια, τα τρεμάμενα χείλη κι' απ' την άλλη, ο αέρας του ισχυρού.

*** Από τη μια το δάκρυ, που κύλησε κρυφά και από την άλλη το ηχηρό γέλιο μιας τρανταχτά προσποιητής ευτυχίας.

*** Από τη μια η αξιοπρέπεια, που πνίγεται στη σιωπή και από την άλλη η αλαζονεία της ισχύς...

*** Υπάρχει, ωστόσο, κι' ένας κοινός παρονομαστής. Η φυσική αρχή και το άγνωστο τέλος. Η γέννηση και ο θάνατος. Δύο αναπότρεπτες διαδικασίες, τις οποίες μοιραία ο καθείς περνά μοναχός.

*** Η απόσταση ανάμεσα στην αρχή και στο τέλος δεν έχει και τόση σημασία. Όπως δεν έχει και η διάρκεια ανάμεσα στα δύο.

*** Ούτε, βεβαίως, η ματαιότητα είναι έκβαση της μοναχικής καταληκτικής διαδικασίας του ανθρώπου. Μάλλον, αποτέλεσμα της κενότητας, είναι.

*** Στην επιλογή και στην πληρότητα της διαδρομής κρίνονται τα πράγματα, όπου κι’ αν ανήκει κανείς. Στο σαλόνι ή στο αλώνι.

*** Στην καθημερινή πάλη ανάμεσα στην ουσία και στην ελαφρότητα. Η πληρότητα δεν είναι τυχαία. Είναι μόχθος. Μα είναι και το αντίδοτο της ματαιότητας.

*** Και ο μόχθος αυτός απαιτεί ψυχές ανοικτές ή έστω, μισάνοικτες. Έτοιμες να καλωσορίζουν ότι διέπει αυτό που πολλοί ονομάζουν εσωτερική ελευθερία.

Παρεμπιπτόντως, στα πολλά περίεργα της βδομάδας κρατάω αυτό: "Ό,τι επιθυμείς να το φωνάζεις δυνατά, αγρίμι να γίνεσαι. Δεν ταιριάζει η μετριότητα με τη λαχτάρα". Νίκος Καζατζάκης

Και το άσχετον, έμειναν εκεί να σε θυμίζουν τα τριανταφυλλάκια του αγρού.