Υ Π Η Ρ Ξ Ε 7η Ιουλίου 2017 το προσωρινά ευτυχές ναυάγιο της Πενταμερούς στο Κρανς Μοντάνα, το οποίο, δίδει αφ’ ενός παράταση ζωής στην Κυπριακή Δημοκρατία κι αφ’ ετέρου, άλλη μία ευκαιρία στους Κύπριους ψηφοφόρους να συνειδητοποιήσουν ίσως τα λάθη των εκλελεγμένων τους ηγεσιών. - ΕΥΤΥΧΕΣ, διότι: Αν δεν ναυαγούσε, θα ήταν ήττα του Ελληνισμού. Κι ο θρίαμβος των Τούρκων Κατακτητών: Μια διεθνής συμφωνία Τριών «Εγγυητριών» και Δύο «Κοινοτήτων», υπό τον ΟΗΕ και με παρατηρητή της ΕΕ, για την τελική παράδοση - surrender της κρατικής υπόστασης της άχρι τούδε ΚΔ στην Ισότιμη Τουρκική Συγκυριαρχία. Με Τουρκική, μάλιστα, Εκ Περιτροπής Προεδρία... - ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ευτυχές, διότι: Στην κάθε επόμενη και ήδη δεδηλωμένα επιζητούμενη, επανεπίπλευση του ναυαγήσαντος εγχειρήματος, οι Τούρκοι, με τον κάθε επόμενο κ. Έιντε του ΟΗΕ και με τους Βρετανούς (αδιαλείπτως παρ’ αυτοίς), θα εκκινούν, έχοντας ενθυλακώσει στα ήδη «κεκτημένα τους», όσα διαδικαστικά (σχήμα Πενταμερούς) και όσα επί της ουσίας (Τουρκική Εκ Περιτροπής Προεδρία), τους προσέφερε υποχωρώντας ο κ. Αναστασιάδης. - ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ, οι ηγεσίες Άντρου-ΑΚΕΛ και Αβέρωφ-ΔηΣυ, εξωθούσαν πολύ ενωρίτερα να τα είχε προσφέρει στους Τούρκους. Π Ρ Ο Ϋ Π Η Ρ Ξ Ε αιφνιδίως, χωρίς την έγκριση του Εθνικού Συμβουλίου ή όποιου άλλου θεσμικού, ή συμβουλευτικού οργάνου, η πρωτοφανής απόφαση Αναστασιάδη για ελληνική υποχώρηση απέναντι στην, παγίως απορριπτόμενη απ’ όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, τουρκική απαίτηση για Πενταμερή. Η χαρακτηρισθείσα ως «κωλοτούμπα Αναστασιάδη», κατά το Δείπνο της 1ης Δεκεμβρίου 2016 με τους Ακιντζί και Έιντε. Εκ του οποίου δρομολογήθηκε η Πενταμερής της Γενεύης 12ης Ιαν. 2017. Και, κατόπιν, του Κρανς Μοντάνα 28ης Ιουνίου έως 7η Ιουλίου 2017. - ΓΙΑ ΚΕΙΝΗ την ιστορικής σημασίας «κωλοτούμπα» κι ελληνική (της Κύπρου που παρέσυρε και την Ελλάδα) υποχώρηση, ως προς τη διαδικασία «επίλυσης», επινοήθηκαν τις επόμενες μέρες τα κύρια επιχειρήματα Αναστασιάδη - ΑΚΕΛ - ΔηΣυ. Με καθημερινούς μάλιστα διθυράμβους των εντεταλμένων τους στις επιχειρήσεις δημαγωγίας στα ΜΜΕ. Περίπου... θριαμβευτικά: - «Επιτέλους, μετά από 43 χρόνια, στην Πενταμερή, θα υποχρεωθεί η Τουρκία, είτε να συμμορφωθεί, είτε να εκτεθεί διεθνώς», έλεγαν. - ΕΑΝ κανείς, αντικειμενικά αυστηρός μνήμων του συνόλου της πολιτικής, των 40 χρόνων, συνοψίσει τον μόνιμα κεντρικό στόχο όλων των αλλεπάλληλων, ελληνικών υποχωρήσεων, στις αταλάντευτες τουρκικές απαιτήσεις, από 1977-2017, επί Μακαρίου, Σπ. Κυπριανού, Γ. Βασιλείου, Γλ. Κληρίδη, Τ. Παπαδόπουλου, Δ. Χριστόφια, Ν. Αναστασιάδη, με πάντοτε ισχυρότερα, σε ψήφους λαού, κόμματα τον ΔηΣυ και το ΑΚΕΛ, αυτό ακριβώς θα εντοπίσει: - ΤΗΝ βλακώδη, την μωρουδίστικη, ανιστόρητη, μορφωτικά ανεπαρκέστατη, στρατηγικά ηλιθιότατη, διεθνοπολιτικά χαζότατη, πολιτικά απολίτικη κι εθνικά... ξεβράκωτη αντίληψη ότι, οι προσφέροντες στον Αδόλφο Χίτλερ τον Κατευνασμό του Συμφώνου του Μονάχου 1938, Τσάμπερλεν της Βρετανίας και Νταλαντιέ της Γαλλίας, θα τον... υποχρέωναν δήθεν «είτε να συμμορφωθεί είτε να εκτεθεί διεθνώς. Σ Τ Ο ΝΑΥΑΓΙΟ του Κρανς Μοντάνα διεσώθη η μη εκλιπούσα ΚΔ. Απ’ εκεί δόθηκαν στους ψηφοφόρους όλα τα στοιχεία, όλη η γνώση κι όλη η τελική εμπειρία. Προς διαμόρφωση γνώμης. Κι επιτέλους, αλλαγή εκλογικών επιλογών: - ΔΟΘΗΚΕ η γνώση της συνολικά λανθασμένης και διαχρονικά χρεοκοπημένης κι εμπράκτως αναποτελεσματικής πολιτικής, του λεγόμενου «έντιμου συμβιβασμού της ΔΔΟ λύσης» των τεσσάρων 10ετιών. Που, αυτήν την πολιτική προωθούσαν κυρίως οι εκλεκτότερες του λαού κομματικές ηγεσίες ΑΚΕΛ & ΔηΣυ. Με σερνόμενες «διζωνικώς» και μ’ επινοήσεις «ορθού περιεχομένου», για να συγκυβερνούν εκάστοτε, τις λοιπές κομματικές ηγεσίες. Μ Ε Τ Α ΑΠ’ όλ’ αυτά προκύπτει με πολλή σιγουριά ότι: Αν είναι να δει άσπρη μέρα ο λαός, μακριά από... σαλάτες ανύπαρκτης «οικουμενικής» σύνθεσης ανάξιων κι ανίκανων, θα πρέπει επιτέλους η πλειοψηφία, για 1η φορά, στις επικείμενες προεδρικές εκλογές, να αποπέμψει απ’ την εξουσία, τις ηγεσίες του ΔηΣυ και του ΑΚΕΛ. Ώστε να μην τολμούν πλέον να έχουν ρόλο στο ποιος θα είναι ο επόμενος ΠτΔ, ποια η κυβέρνησή του και, κυρίως, ποια θα είναι η πολιτική του επί του Κυπριακού. Τότε ίσως υπάρξει αμυδρά ελπίς να δει ο τόπος προκοπή. Α Μ Υ Δ Ρ Α , επειδή η πλειοψηφία, δεν έχει βρει ακόμη, απ’ όλα τ’ άλλα κόμματα ή κι έξω απ’ αυτά, με ή χωρίς τη συνδρομή τους, πειστικά ικανό ηγέτη, ώστε να τον εμπιστευθεί για να ηγηθεί, (α) της Έμπρακτης Ανατροπής της 43χρονης πολιτικής της συνθηκολόγησης με τους Κατακτητές και (β) του αξιόπιστου σχεδιασμού και υλοποίησης, Πανεθνικής Στρατηγικής Απελευθέρωσης. ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
