Έξι μήνες ώς τις προεδρικές εκλογές
Δευτέρα 07 Αύγ 2017
Π Α Λ Α Ι Ο Τ Ε Ρ Α ΙΣΧΥΕ και συνέβαινε: Δυστυχώς για τον έχοντα την ψευδαίσθηση κι αυτάρεσκα καυχόμενο ότι μετείχε, καθώς νόμιζε, σε δημοκρατικό πολίτευμα, λαό. Τον λαό, κυρίως, των εκατέρωθεν ακραιφνώς αντιμαχομένων κομματικώς και ιδεολογικώς φανατικών οπαδών και ψηφοφόρων:
- Από τους νεαρούληδες αφισοκολλητές έως τους κατά τόπο και κατά κλάδο και φύλο και σωματείο και καφενείο κι «από σπίτι σε σπίτι», παντάπασι κομματικούς εκατέρωθεν παράγοντες και παραγοντίσκους:
- Εξυπηρετούμενους ή αναμένοντες να εξυπηρετηθούν από τα λάφυρα, ή τα ποσοστά των λαφύρων της εκάστοτε εξουσίας. Συναποτελούντων ό,τι ορίζεται ως κομματική πελατεία...
Ι Σ Χ Υ Ε ΚΑΙ συνέβαινε να θαυμάζουν, να εγκρίνουν, να χειροκροτούν, να εξυμνούν, να ψηφίζουν υπερηφάνως και να πείθουν κι άλλους - ιδίως στις οικογένειές τους - να υπερψηφίζουν, τους κομματικούς τους (εκατέρωθεν) ηγέτες, πολιτικούς καριέρας.
- Χωρίς βεβαίως ούτε πόρρωθεν να υποψιάζονται το μέγεθος της ανεπάρκειας και τις διαστάσεις της ανικανότητας των δικών τους (και των αντιπάλων τους) θαυμαζομένων πολιτικών ηγετών και κομματικών ηγεσιών. Στους οποίους εναπέθεταν οπωσδήποτε την πάσαν ελπίδα για ευόδωση του διπλωματικού αγώνα απαλλαγής της πατρίδας από την τουρκική κατοχή. Και από τους οποίους ουδέποτε το πολίτευμα θέσπισε τη δημοκρατική δυνατότητα του λαού εντολέα να απαιτεί την λογοδοσία, ως εντολοδόχων κι άμεσα ανακλητών...
Π Α Ρ Η Λ Θ Α Ν ΕΤΣΙ, με διακυμάνσεις και εναλλαγές στη λαφυραγώγηση της εξουσίας αφ’ ενός και στη «διαχείριση» του Κυπριακού αφ’ ετέρου, σαράντα τρία χρόνια, από την εθνική καταστροφή του 1974.
- Η ΕΝ ΛΟΓΩ «διαχείριση» από τους εκάστοτε εκλεκτούς της πλειοψηφίας - χωρίς ευτυχώς ποτέ ξανά εθνικούς διχασμούς της προγονικής πανούκλας των εμφυλίων παθών - δεν απέδωσε την παραμικρή επιτυχία ως προς την απελευθέρωση των σκλαβωμένων από την Τουρκία ελληνικών εδαφών της Κύπρου.
Α Ν Ε Ξ Α Ρ Τ Η Τ Ω Σ ποιους και γιατί τους ψήφιζαν στις εξουσίες οι εκάστοτε εκατέρωθεν πλειοψηφίες του λαού, η σαραντάχρονη διαδρομή «διαχείρισης» του Κυπριακού έδειξε ότι:
- Το εκάστοτε διαδοχικώς εμφανιζόμενο «Σχέδιο λύσης», προϊόν του εκάστοτε διπλωματικού «αγώνα», συναντούσε την απορριπτική εναντίωση της συντριπτικής σε ποσοστά λαϊκής πλειοψηφίας.
- Ακόμη και όταν οι κομματικές ηγεσίες της πλειοψηφίας - σε αντίθεση προς τους ψηφοφόρους των και προς τους κομματικούς ηγέτες της μειοψηφίας - έδειχναν πρόθυμο τον ενδοτισμό τους.
- Έτσι απορρίφθηκε κι αποτράπηκε, λ.χ. η «λύση Κουεγιάρ» 1985, η «λύση Γκάλι» 1992 και, με το 76% στο Δημοψήφισμα του 2004, η «λύση Ανάν».
Α Φ’ ΕΝΟΣ δεν πήγε ούτε βήμα μπροστά, επί 43 χρόνια ο εθνικός στόχος της απελευθέρωσης,
Α Φ’ ΕΤΕΡΟΥ αποτράπηκε η παράδοση της κρατικής υπόστασης της Κυπριακής Δημοκρατίας στη διζωνική ισότιμη τουρκική (της Τουρκίας Κατακτητή, μέσω των Τ/κ) συγκυριαρχία.
Τ Ε Λ Ε Υ Τ Α Ι Α ΑΠΟΠΕΙΡΑ και μάλιστα σε ευνοϊκό για την Άγκυρα «γήπεδο» που ανέκαθεν απαιτούσε η Τουρκία Κατακτητής, δηλαδή σε Πενταμερή Διάσκεψη, για πρώτη φορά μετά το 1974, στη Γενεύη και στο Grans-Montana, απέληξε προσώρας σε ναυάγιο.
- Προφανώς γιατί γνώριζε και γνωρίζει, με πάσαν βεβαιότητα, κι ο νυν 7ος ΠτΔ κ. Αναστασιάδης ότι, η «λύση Γκουτέρες» (αν μπορεί να ονομασθεί έτσι), όχι μόνο θα συναντούσε την εναντίωση της μεγαλύτερης κι απ’ το 76% πλειοψηφίας του λαού, αλλά θα του στερούσε και κάθε ελπίδα να διανοηθεί καν την διεκδίκηση επανεκλογής στις προεδρικές εκλογές του προσεχούς Φεβρουαρίου.
Σ Η Μ Ε Ρ Α ΠΑΝΤΩΣ η πλειοψηφία των πολιτών κι όσοι λιγότεροι απέμειναν με την «παλιά κοπή» στα κόμματα (αποθανόντων ήδη πολλών εκ των παλαιοτέρων και ουδόλως ακολουθούντων των νεοτέρων απογόνων), έχει τη βεβαιότητα, πανταχόθεν και διαρκώς επιβεβαιωνόμενη, πόση ανικανότητα, ανεπάρκεια, αναξιότητα και, προφανέστατα, αναποτελεσματικότητα, είναι τα «προσόντα» των νυν ηγετών και κομματικών ηγεσιών.
Δ Υ Ν Α Τ Α Ι να μετρηθεί κιόλας: Η πλειοψηφία των νυν πολιτών, κατά παρασάγγας πολύ πιο μορφωμένων, σφαιρικότερα και βαθύτερα πληροφορημένων, εκ βαθυτάτης παιδιόθεν εμπειρίας διαχρονικών αποτυχιών καχύποπτης, σε αντίθεση προς τους γονείς και τους παππούδες της,
- ΔΕΝ αισθάνεται υπερηφάνεια, αλλά ντρέπεται για το επίπεδο των ηγετών,
- ΔΕΝ θαυμάζει τις ικανότητες, αλλά οικτίρει τις ανικανότητες των κομματικών ηγεσιών,
- ΔΕΝ ψηφίζει, αλλά εν πολλοίς απέχει των εκλογών και μαστιγώνει την αναξιότητα των ηγετών,
- ΟΝΤΑΣ ανίκανη κι η ίδια έως τώρα να εντοπίσει, να εμπιστευθεί και ν’ αναδείξει μιαν ικανότερη ηγεσία.
Ε Ξ Ι ΜΗΝΕΣ μέχρι την επόμενη ετυμηγορία του λαού, στις προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου 2018, είναι αρκετός, υπεραρκετός χρόνος για τον σχεδιασμό, την υλοποίηση και την επιτυχία της ανατροπής:
- Για την εξεύρεση νέας ηγεσίας. Ικανής να πείσει - πειστικά και αξιόπιστα - εγκαίρως την πλειοψηφία των πολιτών ότι μπορεί ν’ ανατρέψει, να εγκαταλείψει και ν’ αντικαταστήσει την μέχρι τούδε 43χρονη πολιτική αποτυχίας, με μια πιο αποτελεσματική πολιτική απελευθέρωσης.
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
- Από τους νεαρούληδες αφισοκολλητές έως τους κατά τόπο και κατά κλάδο και φύλο και σωματείο και καφενείο κι «από σπίτι σε σπίτι», παντάπασι κομματικούς εκατέρωθεν παράγοντες και παραγοντίσκους:
- Εξυπηρετούμενους ή αναμένοντες να εξυπηρετηθούν από τα λάφυρα, ή τα ποσοστά των λαφύρων της εκάστοτε εξουσίας. Συναποτελούντων ό,τι ορίζεται ως κομματική πελατεία...
Ι Σ Χ Υ Ε ΚΑΙ συνέβαινε να θαυμάζουν, να εγκρίνουν, να χειροκροτούν, να εξυμνούν, να ψηφίζουν υπερηφάνως και να πείθουν κι άλλους - ιδίως στις οικογένειές τους - να υπερψηφίζουν, τους κομματικούς τους (εκατέρωθεν) ηγέτες, πολιτικούς καριέρας.
- Χωρίς βεβαίως ούτε πόρρωθεν να υποψιάζονται το μέγεθος της ανεπάρκειας και τις διαστάσεις της ανικανότητας των δικών τους (και των αντιπάλων τους) θαυμαζομένων πολιτικών ηγετών και κομματικών ηγεσιών. Στους οποίους εναπέθεταν οπωσδήποτε την πάσαν ελπίδα για ευόδωση του διπλωματικού αγώνα απαλλαγής της πατρίδας από την τουρκική κατοχή. Και από τους οποίους ουδέποτε το πολίτευμα θέσπισε τη δημοκρατική δυνατότητα του λαού εντολέα να απαιτεί την λογοδοσία, ως εντολοδόχων κι άμεσα ανακλητών...
Π Α Ρ Η Λ Θ Α Ν ΕΤΣΙ, με διακυμάνσεις και εναλλαγές στη λαφυραγώγηση της εξουσίας αφ’ ενός και στη «διαχείριση» του Κυπριακού αφ’ ετέρου, σαράντα τρία χρόνια, από την εθνική καταστροφή του 1974.
- Η ΕΝ ΛΟΓΩ «διαχείριση» από τους εκάστοτε εκλεκτούς της πλειοψηφίας - χωρίς ευτυχώς ποτέ ξανά εθνικούς διχασμούς της προγονικής πανούκλας των εμφυλίων παθών - δεν απέδωσε την παραμικρή επιτυχία ως προς την απελευθέρωση των σκλαβωμένων από την Τουρκία ελληνικών εδαφών της Κύπρου.
Α Ν Ε Ξ Α Ρ Τ Η Τ Ω Σ ποιους και γιατί τους ψήφιζαν στις εξουσίες οι εκάστοτε εκατέρωθεν πλειοψηφίες του λαού, η σαραντάχρονη διαδρομή «διαχείρισης» του Κυπριακού έδειξε ότι:
- Το εκάστοτε διαδοχικώς εμφανιζόμενο «Σχέδιο λύσης», προϊόν του εκάστοτε διπλωματικού «αγώνα», συναντούσε την απορριπτική εναντίωση της συντριπτικής σε ποσοστά λαϊκής πλειοψηφίας.
- Ακόμη και όταν οι κομματικές ηγεσίες της πλειοψηφίας - σε αντίθεση προς τους ψηφοφόρους των και προς τους κομματικούς ηγέτες της μειοψηφίας - έδειχναν πρόθυμο τον ενδοτισμό τους.
- Έτσι απορρίφθηκε κι αποτράπηκε, λ.χ. η «λύση Κουεγιάρ» 1985, η «λύση Γκάλι» 1992 και, με το 76% στο Δημοψήφισμα του 2004, η «λύση Ανάν».
Α Φ’ ΕΝΟΣ δεν πήγε ούτε βήμα μπροστά, επί 43 χρόνια ο εθνικός στόχος της απελευθέρωσης,
Α Φ’ ΕΤΕΡΟΥ αποτράπηκε η παράδοση της κρατικής υπόστασης της Κυπριακής Δημοκρατίας στη διζωνική ισότιμη τουρκική (της Τουρκίας Κατακτητή, μέσω των Τ/κ) συγκυριαρχία.
Τ Ε Λ Ε Υ Τ Α Ι Α ΑΠΟΠΕΙΡΑ και μάλιστα σε ευνοϊκό για την Άγκυρα «γήπεδο» που ανέκαθεν απαιτούσε η Τουρκία Κατακτητής, δηλαδή σε Πενταμερή Διάσκεψη, για πρώτη φορά μετά το 1974, στη Γενεύη και στο Grans-Montana, απέληξε προσώρας σε ναυάγιο.
- Προφανώς γιατί γνώριζε και γνωρίζει, με πάσαν βεβαιότητα, κι ο νυν 7ος ΠτΔ κ. Αναστασιάδης ότι, η «λύση Γκουτέρες» (αν μπορεί να ονομασθεί έτσι), όχι μόνο θα συναντούσε την εναντίωση της μεγαλύτερης κι απ’ το 76% πλειοψηφίας του λαού, αλλά θα του στερούσε και κάθε ελπίδα να διανοηθεί καν την διεκδίκηση επανεκλογής στις προεδρικές εκλογές του προσεχούς Φεβρουαρίου.
Σ Η Μ Ε Ρ Α ΠΑΝΤΩΣ η πλειοψηφία των πολιτών κι όσοι λιγότεροι απέμειναν με την «παλιά κοπή» στα κόμματα (αποθανόντων ήδη πολλών εκ των παλαιοτέρων και ουδόλως ακολουθούντων των νεοτέρων απογόνων), έχει τη βεβαιότητα, πανταχόθεν και διαρκώς επιβεβαιωνόμενη, πόση ανικανότητα, ανεπάρκεια, αναξιότητα και, προφανέστατα, αναποτελεσματικότητα, είναι τα «προσόντα» των νυν ηγετών και κομματικών ηγεσιών.
Δ Υ Ν Α Τ Α Ι να μετρηθεί κιόλας: Η πλειοψηφία των νυν πολιτών, κατά παρασάγγας πολύ πιο μορφωμένων, σφαιρικότερα και βαθύτερα πληροφορημένων, εκ βαθυτάτης παιδιόθεν εμπειρίας διαχρονικών αποτυχιών καχύποπτης, σε αντίθεση προς τους γονείς και τους παππούδες της,
- ΔΕΝ αισθάνεται υπερηφάνεια, αλλά ντρέπεται για το επίπεδο των ηγετών,
- ΔΕΝ θαυμάζει τις ικανότητες, αλλά οικτίρει τις ανικανότητες των κομματικών ηγεσιών,
- ΔΕΝ ψηφίζει, αλλά εν πολλοίς απέχει των εκλογών και μαστιγώνει την αναξιότητα των ηγετών,
- ΟΝΤΑΣ ανίκανη κι η ίδια έως τώρα να εντοπίσει, να εμπιστευθεί και ν’ αναδείξει μιαν ικανότερη ηγεσία.
Ε Ξ Ι ΜΗΝΕΣ μέχρι την επόμενη ετυμηγορία του λαού, στις προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου 2018, είναι αρκετός, υπεραρκετός χρόνος για τον σχεδιασμό, την υλοποίηση και την επιτυχία της ανατροπής:
- Για την εξεύρεση νέας ηγεσίας. Ικανής να πείσει - πειστικά και αξιόπιστα - εγκαίρως την πλειοψηφία των πολιτών ότι μπορεί ν’ ανατρέψει, να εγκαταλείψει και ν’ αντικαταστήσει την μέχρι τούδε 43χρονη πολιτική αποτυχίας, με μια πιο αποτελεσματική πολιτική απελευθέρωσης.
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
