Ούτε η Τουρκία αναγνωρίζει το ψευδοκράτος

Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΣΤΡΕΦΕΙ ΤΟΝ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟ ΣΑΝ ΟΠΛΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΦΑΝΙΣΕΙ ΤΟΥΣ Τ/Κ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ
ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΕΚΕΙΝΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΚΟΠΤΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ Ε/Κ-Τ/Κ, ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ; ΝΑ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΟΥΝ ΜΑΖΙΚΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ ΣΤΕΝΤΟΡΕΙΑ Η ΦΩΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ, ΥΠΕΡ ΟΣΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Ο Σενέρ Λεβέντ είναι πιο Κύπριος από τους Κυπρίους, πιο πατριώτης από τους πατριώτες. Ένας επαναστάτης χωρίς βόλια που σκοτώνουν
Εμείς τι κάνουμε για να προστατεύσουμε «ώμος με ώμο» τους Τ/κ συμπατριώτες μας από τον δικτάτορα Ερντογάν και τα φασιστοειδή που υποκινεί στα κατεχόμενα;
Για την Τουρκία η κατεχόμενη βόρεια Κύπρος είναι ένα χωριό, μια πολίχνη της Τουρκίας. Μια προέκτασή της. Ένα προτεκτοράτο κατ’ εικόνα και καθ’ομοίωσιν της χώρας που κατέκτησε το 1974 τα κυπριακά εδάφη, καταπιέζοντας με σιδερένια πυγμή τους Τ/κ. Υπό κατοχήν και ομηρίαν και οι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας Τ/κ. Δυστυχώς, αυτοί που καθορίζουν τις εξελίξεις στη διεθνή σκακιέρα, θέλουν να τα αγνοούν. Ή στρουθοκαμηλίζουν και παπαγαλίζουν το παραμύθιασμα της Τουρκίας, ότι τάχατες οι Τ/κ απειλούνται από τους Ε/κ. Μα, ποιους Ε/κ;

Εμάς που καταντήσαμε μυγιάγγικτοι και βουτυρένιοι; Που αντί να δημιουργήσουμε ένα προστατευτικό τείχος για να μην πειραχθεί ούτε τρίχα Τ/κ από το μένος του δικτάτορα Ερντογάν και του όχλου που υποκίνησε εναντίον των δημοσιογράφων της εφημερίδας «Αφρίκα» και του εκδότη της Σενέρ Λεβέντ, βγάλαμε μερικές ανακοινώσεις καταδίκης και μετά γυρίσαμε από το άλλο πλευρό και συνεχίσαμε ακάθεκτοι τους διαγκωνισμούς και τις αντιπαραθέσεις για τη δεύτερη και τρίτη θέση; Ή βολεμένοι στους καναπέδες παρακολουθούμε τις δραματικές εξελίξεις από τους δέκτες των τηλεοράσεων.

Πού χάθηκαν εκείνοι οι οποίοι κόπτονται για την επαναπροσέγγιση Ε/κ -Τ/κ να αναλάβουν πρωτοβουλίες; Να διοργανώσουν μαζικές διαδηλώσεις κοντά στα οδοφράγματα για να ακουστεί στεντόρεια η φωνή και από τις ελεύθερες περιοχές υπέρ όσων αγωνίζονται για την αποχώρηση του τουρκικού στρατού από την Κύπρο. Υπέρ όσων αγωνίζονται για μια πατρίδα ενωμένη και αποστρατιωτικοποιημένη για όλους τους νόμιμους κατοίκους της. Πιο πατριώτης από τους πατριώτες
Χρειάζεται ψυχική ρώμη

Χρειάζεται μεγάλη ευψυχία, θάρρος, και ανυπέρβλητη λεβεντιά να γράφεις κάτω από τις λόγχες του κατοχικού στρατού πως η Τουρκία με τον λεγόμενο «κλάδο ελαίας» ευθύνεται για όλα τα δεινά της Κύπρου. Χρειάζεται ψυχική ρώμη και παλληκαριά να είσαι ένας Σενέρ Λεβέντ και να γράφεις: Για τα εγκλήματα πολέμου της Τουρκίας, τις λεηλασίες, τους βιασμούς, το πλιάτσικο, τον σφετερισμό ξένων περιουσιών και να μη φοβάσαι πως ο φασισμός και οι τρομοκράτες θα έλθουν μόλις πέσει το σκοτάδι για να σε αφανίσουν.

Ο εποικισμός είναι έγκλημα πολέμου, γράφουν στα δεφτέρια τους οι διεθνείς συμβάσεις περί Δικαίου. Ναι, αλλά ο δικτάτορας Ερντογάν τα γράφει στα παλιά του τα παπούτσια όλα αυτά. Και τώρα στρέφει τον εποικισμό σαν όπλο για να αφανίσει Τουρκοκύπριους δημοκράτες πιο Κύπριους και πιο πατριώτες από εμάς τους βουτυρένιους κουραμπιέδες. Τους φωνακλάδες και τους κιοτήδες.

Γιατί άλλο είναι να σηκώνεις εκ του ασφαλούς την παντιέρα της διαμαρτυρίας σου στις ελεύθερες πλατείες και να το παίζεις επαναστάτης μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και άλλο είναι να γνωρίζεις πως, αν αρθρώσεις μιαν αλήθεια, θα έλθουν τα μπουλούκια των υποκινούμενων να σε λιντσάρουν. Να σου τα κάνουν γυαλιά-καρφιά και να μην υπαρχει ούτε ένα «όργανο της τάξης» να σε σώσει. Γιατί η επίθεση ήταν καλά οργανωμένη. Φωνή Ερντογάν, κραυγή Γκρίζων Λύκων.
Πρέπει να αγαπάς πολύ την πατρίδα σου και να δείχνεις τέτοιαν αυτοθυσία όπως ο Σενέρ. Θέλει κότσια. Και δεν τα έχουν πολλοί, να γράφεις εναντίον της Τουρκίας ότι με την επονομαζόμενη ως κλάδο ελαίας στρατιωτική επιχείρηση στην παραμεθόριο επαρχία Αφρίν της Συρίας, επαναλαμβάνει το ίδιο σενάριο εισβολής και κατοχής όπως το 1974 με την Κύπρο.

Πού χάθηκε εκείνη η οργάνωση της «λύσης τώρα», που έτρεχε μέχρι το Κραν Μοντανά για να πείσει τους συνομιλητές και τον Τσαβούσογλου; Γιατί δεν τρέχει να διαμαρτυρηθεί για τις βιαιοπραγίες και τους βανδαλισμούς των τσιρακιών των Ερντογάν, Τσαβούσογλου και Γιλντιρίμ εναντίον της «Αφρίκα«; Πού χάθηκαν οι λαλίστατοι οι οποίοι έντυναν με παραδοσιακές στολές τον Έιντε (παράκαιρα Καρναβαλιών) και έσερναν μαζί τον χορό της όποιας λύσης και ό,τι ήθελε προκύψει; Έχασαν τη λαλιά τους;
Ο «Ρέις» έδωσε το πρόσταγμα και... οι Λύκοι χύμηξαν

Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει καμιά «τδβκ». Και ούτε καν έχει πρόθεση να το πράξει, παρά τις απειλές περί σχεδίου β’ για τη δημιουργία δύο κρατών. Απλώς θεωρεί τα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη κτήμα της και ένα χωριό που το χωρίζει μια λωρίδα θάλασσας με την Τουρκία. Γιατί αν ο Ερντογάν αναγνώριζε το ψευδοκράτος, θα συζητούσε παρασκηνιακά το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Αφρίκα» με τους «αρμοδίους» της ψευδοκυβέρνησης. Θα κρατούσε τα προσχήματα, θα ζητούσε την άποψή τους. Αλλά φευ! Δεν ξέρει από τέτοια διπλωματικά λικνίσματα ο Ταγίπ. Μπαμ και κάτω. Έδωσε το πρόσταγμα στα μπουλούκια των αφιονισμένων εποίκων και οι Γκρίζοι Λύκοι χύμηξαν. Λεηλάτησαν και ήθελαν να λιντσάρουν όσους σηκώνουν κεφάλι και φτύνουν τις πικρές αλήθειες στους κατακτητές τους.

Και ο Ακιντζί; Ο λεγόμενος πρόεδρος της «τδβκ»; Έδωσε οδηγίες, λέει, στις «δυνάμεις ασφαλείας» αλλά τον έγραψαν και αυτόν. Πέταξαν τις εντολές του στον κάλαθο των αχρήστων. Στα άχρηστα, λοιπόν, από την ίδια την Τουρκία οι οδηγίες ενός ανήμπορου ηγέτη, που θέλει να αναγνωρίζεται και ως πρόεδρος «κράτους». Όταν η ίδια η χώρα που έδωσε εντολές για να ανακηρυχθεί το ανύπαρκτο κράτος δεν τον λαμβάνει υπ' όψιν.

Τι τα ’θελε και αυτός να υποστηρίξει την τουρκική εισβολή στο Αφρίν και να χαρακτηρίσει το ανελέητο μακελειό «αναγκαία ειρηνευτική επιχείρηση»; Του είπαν και το ευχαριστώ από πάνω, ρίχνοντας τις εντολές του στα σκουπίδια. «Έχουμε οδηγίες από ανώτερες δυνάμεις», απαντούσε ο όχλος στους ψευδοαστυνομικούς. Και τα υποκινούμενα φασιστοειδή μπουλούκια έγραφαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προς τον Ερντογάν: «Κάναμε το καθήκον μας, Ρέις...»
Πίσω από το κτύπημα κρύβεται o κύριος στόχος

Ποιος είναι άραγε ο στόχος του φασίστα Ερντογάν να δώσει εντολές για να κτυπηθεί τόσο απροκάλυπτα και βίαια η πατριωτική φωνή της «Αφρίκα»; Προφανώς διαχέεται μέσα από τις φωνές και τα ουρλιαχτά των Γκρίζων Λύκων στη διάρκεια των βανδαλισμών. «Μπάσταρδοι των Ε/κ», φώναζαν εναντίον των δημοσιογράφων της εφημερίδας. «Τι γυρεύει αυτή η εφημερίδα εδώ;», «Δεν τελειώνει με το να ζητήσουν συγγνώμη...», «Είσαστε αστυνομικοί αυτής της πατρίδας, μην προφυλάσσετε τους προδότες να φύγουν στην ελληνοκυπριακή πλευρά...».

Μάλιστα να καταφύγουν στην ε/κ πλευρά όσοι αντιμιλούν του δικτάτορα. Να φύγουν όλοι οι Τ/κ που αρνούνται να αφομοιωθούν με τα μπουλούκια των εποίκων της Ανατολίας. Να μη μείνει ούτε ένας Τ/κ που θέλει λύση χωρίς στρατούς και εγγυήσεις. Να μετατραπούν και επίσημα τα κατεχόμενα σε ένα χωριό της Τουρκίας, χωρίς Τ/κ . Μόνο με τους Γκρίζους Λύκους και τους εποίκους. Να καθαρίσει ο τόπος σύμφωνα με τις εντολές του δικτάτορα.
Έφτασε η ώρα

Ας ακούσουμε την ηρωϊκή φωνή του Σενέρ Λεβέντ: «Έφτασε η ώρα για μια σοβαρή αντίσταση...». Έφτασε η ώρα όλοι μαζί, Ε/κ και Τ/κ, να σηκώσουμε ψηλά τη σημαία της αγάπης και της ειρήνης για την πατρίδα μας. Να τραγουδήσουμε μαζί του στίχους του ποιητή μας, που ύμνησε τον αγώνα τον καλό και τον δίκαιο.

Όχι εσάς δε, σας θέλει τούτη η γη, δε σας ξέρει
όλα εδώ είναι δικά μας τι απ’ το κάθε λιθάρι
απ' το χώμα απ' το δέντρο το νερό και τ’ αγέρι
το κορμί μας μια στάλα για να γίνει έχει πάρει
η ψυχή μας επήρε μια πνοή απ’ τον καθένα
όλα εδώ είναι δικά μας μα για σας είναι ξένα.

Γιατί εσείς είστε ξένοι κι όσα βάγια αν κρατάτε
τούτη γη δεν πουλιέται, δεν της γίνεστε φίλοι
η πατρίδα είναι μάνα έχει μνήμη, θυμάται
απ’ τον άγιο της κόρφο ποια βυζάξανε χείλη
κι η γλυκιά μας η Κύπρος ήταν είναι θα μείνει
για τα τέκνα της μάνα μα για σας πάντα ξένη.

Λογαριάσατε λάθος με το νου σας εμπόροι
δεν μετριέται πατρίδα λευτεριά με τον πήχη
κι αν μικρός είναι ο τόπος και το θέλει και μπόρει
τον ασήκωτο βράχο να τον φάει με το νύχι.
Τούτη δίψα δεν σβήνει τούτη μάχη δεν παύει
Χίλια χρόνια αν περάσουν δεν πεθαίνουμε σκλάβοι.

(Απόσπασμα από το ποίημα του Θεοδόση Πιερίδη «Κυπριακή Συμφωνία», 1956)