Αμπάλατοι οδηγοί και πολύ πιο αμπάλατο κράτος

ΠΡΟΤΟΥ εκπνεύσει ο 11ος μήνας του 2018, ο αριθμός των θυμάτων του Τροχαίου Χάροντα ξεπέρασε ήδη τους 48, που είχε στείλει στον τάφο κατά τη διάρκεια των 12 μηνών της περσινής χρονιάς. Τα θλιβερά, θανατηφόρα κι ανεπανόρθωτα αποτελέσματα της αποτυχίας όλων των προσπαθειών που καταβλήθηκαν για τη μείωση των τροχαίων ανθρωποκτονιών. Η παταγώδης ξανά αποτυχία εμπέδωσης της τροχαίας πειθαρχίας:

Στους νιόσκαφτους τάφους των κοιμητηρίων και στο πλήθος των προστιθέμενων και πολλαπλασιαζομένων μαυροφορεμένων οικογενειών, καταγράφεται, οϊμέ, ο βαθμός ανικανότητας και αδυναμίας καλλιέργειας και ανάπτυξης της οδικής συνείδησης.

Η ανικανότητα επιβολής της ασφαλούς διακίνησης στους δρόμους. Η αποτροπή όλων εκείνων των παραβάσεων του ισχύοντος Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, οι οποίες προκαλούν τις θανατηφόρες τροχαίες συγκρούσεις, σκοτώνουν, τραυματίζουν, καθιστούν ανάπηρους πλήθος ανθρώπους, κάθε μερόνυχτο, κάθε βδομάδα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο.

Χωρίς ορατή ελπίδα αποτελεσματικής απόκρουσης ή έστω μείωσης της βουλιμίας του Μινώταυρου της Ασφάλτου.

ΑΛΙΜΟΝΟ! Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι οι Αρμόδιοι του Κράτους, κυβερνώντες και νομοθετούντες, ενώ γνωρίζουν από τους καθ’ ύλην αρμοδιότερους της Τροχαίας, ποια είναι η μόνη αποτελεσματική μέθοδος και ποιοι είναι οι τρόποι και τα μέσα, για την απόκρουση του Τροχαίου Χάροντα, ολιγωρούν, διστάζουν, αναβάλλουν, καθυστερούν και αρνούνται στην πράξη την Αμυντική Θωράκιση των πολιτών - χρηστών του οδικού δικτύου.

ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι μία και μοναδική και ουδεμία άλλη είναι η «συνταγή».

Μία η μέθοδος.

Ένας και μόνος τρόπος:

Αυστηρή Επιβολή Τροχαίας Πειθαρχίας.

Παντού, σε όλο το οδικό δίκτυο.

Πάντοτε, καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο.

ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι, αυτήν τη σωτήρια για τις ζωές και την αρτιμέλεια των διακινουμένων Τροχαία Πειθαρχία, ΜΟΝΟ η επαρκής σε αριθμούς προσωπικού και σε μηχανικά μέσα, Αυστηρή Αστυνόμευση και ο Διαρκής Έλεγχος, μπορεί να εξασφαλίσει.

ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ αλλά αρνούνται να το πράξουν.

Αμελούν να εκτελέσουν το αυτονόητο καθήκον τους.

Και αυτή η αμέλεια, συνιστά συν-υπαιτιότητα στην πρόκληση (στη μη αποτροπή) των Τροχαίων Ανθρωποκτονιών.

ΓΝΩΡΙΖΑΝ και γνωρίζουν, παραδείγματος χάριν, από το 2007, ότι η λειτουργία του Συστήματος Φωτο-επισήμανσης, με τις Κάμερες Τροχαίας, στο διάστημα και στους τόπους που λειτούργησε εκείνο το έτος, ΚΑΤΟΡΘΩΣΕ να μειώσει σε δραστικό βαθμό, 50%, τις τροχαίες συγκρούσεις. Και ότι, θα ήταν ακόμη δραστικότερη η μείωση των τροχαίων ανθρωποκτονιών, εάν εκείνο το σύστημα αναπτυσσόταν στο σύνολο του οδικού δικτύου. Ενώ, λοιπόν, το γνώριζαν και ενώ όφειλαν ως κυβερνώντες και νομοθετούντες να μην το αγνοούν, επί έντεκα χρόνια ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ Κάμερες Τροχαίας. Επί 11 χρόνια (και δεν ξέρουμε πόσα επιπρόσθετα ακόμη θα προκύψουν) στερούν από την Αστυνόμευση το δραστικό αυτό μέσο.

Κακουργηματικού επιπέδου αμέλεια και ολιγωρία.

Ευθυνόμενη για το 50% περίπου των Τροχαίων Θανατώσεων από το 2008 έως σήμερα.

ΓΝΩΡΙΖΑΝ και γνωρίζουν επιπλέον ότι, όσους αυστηρότερους νόμους κι αν θεσπίσουν, όσες εκστρατείες διαφώτισης κι αν διενεργήσουν, ΔΕΝ μπορούν να φέρουν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα ΕΑΝ, πρωτίστως, και εκ των ων ουκ άνευ, δεν υπάρχει επαρκής αστυνομικός έλεγχος για την εφαρμογή των νόμων και για την εμπέδωση στον δρόμο της διαφώτισης. Κι ενώ πολύ καλά το γνωρίζουν -και το καθήκον τους είναι να μην το αγνοούν- αρνούνται, ολιγωρούν, αμελούν και, με χίλιες δυο προφάσεις, ΔΕΝ αυξάνουν το προσωπικό, τα μέσα και τις δυνατότητες της Τροχαίας Αστυνομίας.

ΚΑΘΕ πολίτης διακινούμενος στους δρόμους, με τα πόδια ή με όποιο όχημα χρησιμοποιεί, ξέρει, διαπιστώνει και συνειδητοποιεί καθημερινά τον βαθμό της ανεπάρκειας του κράτους, απέναντι στο Κρατικό ΚΑΘΗΚΟΝ επαρκούς, αυστηρής και άτεγκτης αστυνόμευσης της τροχαίας. Το καθήκον αποτροπής και απόκρουσης του Τροχαίου Χάροντα:

Καμία κάμερα καταγραφής και τιμωρίας των τροχαίων παραβάσεων.

Ελάχιστη έως σπάνια η ύπαρξη αστυνομικών Τροχαίας.

Ελάχιστος έως ουδείς ο έλεγχος καταλληλόλητας των οχημάτων.

Μόνο εξαγγελίες και εξαγγελίες για πιο αυστηρούς νόμους και πιο τσουχτερά πρόστιμα!

Και ποιος, άραγε, θα διαπιστώνει και θα καταγγέλλει τις παραβάσεις για να επιβάλλονται τα τσουχτερά πρόστιμα, ώστε να καταστούν σωφρονιστικά, παραδειγματικά και αποτρεπτικά, αφού οι Κυβερνώντες και οι Νομοθετούντες αρνούνται, ολιγωρούν, αμελούν και τσιγκουνεύονται να αυξήσουν τη δύναμη της Τροχαίας Αστυνομίας;

ΣΥΝΗΘΙΣΑΜΕ να λέμε, μετά από κάθε νέα θανατηφόρα τροχαία σύγκρουση, μετά από κάθε τροχαία ανθρωποκτονία, ότι οι οδηγοί στην Κύπρο παραμένουμε εν πολλοίς αμπάλατοι. Αυτό δεν είναι ψέμα. Είναι όμως λειψό και κρύβει τη σπουδαιότερη αλήθεια:

Πιο αμπάλατο απ' όλους είναι το κράτος. Η Κυβέρνηση. Η Βουλή. Οι καθηκόντως αρμόδιοι. Των οποίων οι πολυετείς κακουργηματικές αμέλειες και ολιγωρίες, ευθύνονται στο πολλαπλάσιο από κάθε αμπάλατο οδηγό, για κάθε επιπρόσθετο νεκρό στην άσφαλτο, για κάθε ανάπηρο των τροχαίων συγκρούσεων, για κάθε μαυροφορεμένη, από τροχαίο, οικογένεια...
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ