Σ Τ Η Ν ΚΕΝΤΡΙΚΗ οδό Αγίου Ανδρέου της Παλουριώτισσας στη Λευκωσία, στον τοίχο της γωνιάς εισόδου στην πάροδο Μιχαήλ Σάββα, απέναντι από το σημερινό υποκατάστημα του ταχυδρομείου, νωρίς το 1973, έβλεπες γραμμένο με χοντρή βούρτσα και γαλάζια μπογιά, ένα σύνθημα με κεφαλαία γράμματα που δεν καταλάβαινες τι εννοούσε, παρ’ ότι αποφοίτησες -με δυσκολία- απ’ το καλύτερο εξατάξιο γυμνάσιο της Κύπρου και από το 1963 διάβαζες καθημερινά δυο-τρεις εφημερίδες.
Το σύνθημα έγραφε:
«ΧΟΥΝΤΑ ΑΡΚΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ»...
Κ Α Ν Ε Ν Α Σ δεν θυμάσαι να σε είχε διδάξει στο σχολείο, ώς το 1972 που αποφοίτησες, ούτε κατάλαβες από τις εφημερίδες επακριβώς μέχρι τότε, τι πραγματικά σημαίνει Χούντα. Ή, τι ήταν η Καταστροφή της Ιωνίας.
Κανένας δεν σου μίλησε ποτέ ώς τότε για τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.
Ούτε για τον Εθνικό Διχασμό από το 1915, που ήταν το κύριο πρωταίτιό της.
Διδασκόσουν πολλές ώρες Αρχαία Ελληνικά και Νέα Ελληνικά και Ιστορία, αλλά κανένας δεν θυμάσαι να σου δίδαξε τους Εμφυλίους Πολέμους, είτε από τον Θουκυδίδη της αρχαιότητας είτε από τον Μακρυγιάννη του 1821 είτε από οποιονδήποτε για οιονδήποτε εμφύλιο και τα αίτιά του. Ιδίως και προπάντων, τα φατριαστικά - κομματικά και τα εριστικά της αρχομανίας....
Κ Α Ν Ε Ν Α Σ δεν σε είχε διδάξει - πουθενά δεν διάβασες - τι ακριβώς σήμαινε και τι εννοούσε το δεύτερο μέρος εκείνου του ΟΡΚΟΥ των αρχαίων Αθηναίων εφήβων, που άρχιζε μεν με το:
«Ου καταισχυνώ όπλα τα ιερά... την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω», παρακάτω όμως όμνυε ξεκάθαρα και το:
«Ευηκοήσω των αεί κρινόντων και τοις θεσμοίς τοις ιδρυμένοις πείσομαι και ούστινας αν άλλους το πλήθος ομοφρόνως ιδρύσηται και αν τις αναιρή τους θεσμούς ή μη πείθηται, ουκ επιτρέψω, αμυνώ δε μόνος και μετά πολλών και ιερά τα πάτρια τιμήσω».
Κανείς δεν σε δίδαξε ότι η έννοια της πατρίδας, εκτός απ’ το έδαφος και τον λαό της, περιλαμβάνει - καθηκόντως υπερασπίσιμο «μόνος και μετά πολλών» - και το δημοκρατικό της πολίτευμα...
Κ Α Ν Ε Ν Α Σ δεν σε δίδαξε στο γυμνάσιο, ούτε θυμάσαι να είχες δει ποτέ στις εφημερίδες, το Ψήφισμα του 410 π.Χ.
«Έδοξε τη βουλή και τω δήμω: Εάν τις δημοκρατίαν καταλύη την αθήνησιν, ή αρχήν τινά άρχη καταλελυμένης της δημοκρατίας, πολέμιος έστω Αθηναίων και νηποινεί τεθνάτω»...
Χ Ρ Ε Ι Α Σ Τ Η Κ Ε, δυστυχώς - δυστυχέστατα - οϊμέ, να τα μάθεις αιματοβαμμένα, μέσα στον Όλεθρο:
Μετά την επανάληψη της Καταστροφής της Ιωνίας, στην Καταστροφή της Κύπρου:
Με το Δίδυμο Κακούργημα του χουντικού Πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974 και της Εισβολής του τουρκικού Αττίλα:
Στις προδομένες από τη Χούντα κυπριακές Θερμοπύλες της 20ής Ιουλίου έως 16η Αυγούστου 1974, όπου θυσιάστηκαν οι πιο αγαπημένοι σου.
Και αυτή είναι η Πιο Πρεπούμενη Μνήμη για την ολέθρια του έθνους, χουντική κατάλυση της δημοκρατίας, 21η Απριλίου 1967...
Ε Α Ν ΕΝΩΡΙΤΕΡΑ εμπεδώναμε πως πατρίδα δεν είναι μόνο το πάτριον έδαφος μα και το δημοκρατικό πολίτευμα, ισοτίμως κι αδιαιρέτως υπερασπίσιμα, αν δηλαδή εννοούσαμε αρτιμελή την ελευθερία, όχι μονάχα έναντι του ξενικού ζυγού, μα και της όποιας ντόπιας τυραννίας, η 21η Απριλίου 1967 δεν θα έπρεπε να είχε καν υπάρξει...
Υ Π Η Ρ Ξ Ε όμως: Ανθελληνική επιβολή στρατιωτικής δικτατορίας. Και της επιτρέψαμε την ύπαρξη επτά ολόκληρα χρόνια.
Παρ’ ότι εκ γενετής η 21η Απριλίου 1967 ανέλαβε ανθελληνική αποστολή στην Κύπρο:
Στον έβδομο μόλις μήνα της, Νοέμβριο 1967, διέπραξε την ατιμωτική, αμαχητί απόσυρση της Μεραρχίας Κύπρου, απέναντι στο τουρκικό τελεσίγραφο.
Στον έβδομο πλέον χρόνο της, διέπραξε και τη μέγιστη προδοσία του πραξικοπήματος στην Κύπρο, προσφορά Κερκόπορτας στον Αττίλα...
Τ Η Ν Ο Μ Ι Μ Ο Π Ο Ι Η Σ Η των προϊόντων της 21ης Απριλίου 1967 και της 20ής Ιουλίου έως 16ης Αυγούστου 1974 θέλανε έκτοτε, ακατάπαυστα, να επιτύχουν οι ισχυροί πάτρωνες αμφοτέρων, ΗΠΑ & ΗΒ. Τους λείπει - πάντα τους έλειπε - το σημαντικότερο: Το εκ των ων ουκ άνευ:
Η υ π ο γ ρ α φ ή μας.
ΕΙΧΑΝ μεθοδεύσει να την υφαρπάξουν το Σάββατο, 24η Απριλίου 2004. Με το Δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν. Όμως:
Η 24η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2004, του κυρίαρχου Λαού, είπε το οφειλόμενο επί 37 χρόνια (1967-2004) πάνδημο ΟΧΙ και στην 21η Απριλίου 1967. Όχι στην κατάλυση της δημοκρατίας, όχι και στα προϊόντα της κατάλυσης.
Αν σπεύδαμε και το βροντοφωνάζαμε, ψυχή τε και σώματι, έργοις τε και λόγοις, όλοι οι Έλληνες από τις 22/4/1967, υπολογίστε πόσες καταστροφές θα αποφεύγαμε. Και πόσοι αγαπημένοι δεν θα μας έλειπαν. Θα γράφαμε σήμερα, 21η Απριλίου 2018, άλλου βεβαίως περιεχομένου άρθρα, από εκείνο ίσως το δωμάτιο με τ’ ανοικτό παράθυρο στη θάλασσά μας, επί της οδού Ελλάδος αρ. 98 στην Κερύνεια μας. ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
