Τ’ αδιέξοδα 44 χρόνων και τι δέον γενέσθαι

Μ Ε Τ Α ΤΗΝ ολοσχερή κατάρρευση και των ψευδαισθήσεων περί του τι εστί Ερντογάν και περί του ρόλου του Ακιντζί, είναι δυνατόν να συντηρείται, άραγε, το άκρον άωτον της αυταπάτης και της αλληλο-κοροϊδίας, για... ευόδωση των όποιων συνομιλιών επίτευξης «συμφωνημένης λύσης»;

- Ε Ι Ν Α Ι , άραγε, στοιχειωδώς νούσιμο να πιθανολογείται -με οιαδήποτε ποσοστά πιθανοτήτων- ότι το 76% της λαϊκής ετυμηγορίας που αντέταξε το ΟΧΙ στη «λύση Ανάν», κατά το δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, θα ανατραπεί τώρα ή στο προσεχές μέλλον, υπέρ μιας «λύσης» του τύπου «απ’ εκεί που μείναμε στο Grans-Montana της 7ης Ιουλίου 2017, με βάση το Πλαίσιο Γκουτέρες»; Παράδοσης, δηλαδή, με ελληνική υπογραφή, της κρατικής υπόστασης της Κυπριακής Δημοκρατίας, στην «ισότιμη» τουρκική συγκυριαρχία, ονόματι ΕΚΟ («Ενωμένη Κυπριακή Ομοσπονδία») με, συν τοις άλλοις, τουρκική εκ περιτροπής προεδρία;

- Ε Ι Ν Α Ι, άραγε, ανεχόμενη πλέον, από στοιχειωδώς νουνεχείς πολίτες, η «μονοδρομική» μονομανία των πολιτικο-κομματικών ταγών, για συνέχιση των 40χρονων (1977 -2017) και αποδεδειγμένα αδιέξοδων διαδικασιών των «διακοινοτικών συνομιλιών, υπό την αιγίδα του Γ.Γρ. του ΟΗΕ για εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτής Διζωνικής λύσης Δικοινοτικής Ομοσπονδίας»;

Σαραντάχρονων διαδικασιών που παρήγαγαν και επέτρεψαν την ανεμπόδιστη κι ατιμώρητη εμπέδωση, μονιμοποίηση, ενίσχυση και «οσονούπω επιδιωκόμενη» νομιμοποίηση (με ελληνική υπογραφή) των παράνομων κατοχικών επιτευγμάτων του Αττίλα Εισβολέα, συνεχιζόμενου Κατακτητή και επίμονου Επιδρομέα, σε βάρος της Κύπρου;

Α Σ Φ Α Λ Ω Σ αυτό το αδιέξοδο κατοικοεδρεύει και κυριαρχεί εισέτι στα εξίσου... αδιέξοδα μυαλά των ταγών, οι οποίοι, «με διαχρονική συνέπεια», παρέμειναν και παραμένουν αυτο-εγκλωβισμένοι στην ίδια πολιτική και, η οποία, δεν είναι δυνατόν να παράγει, τώρα και στο μέλλον, τίποτε το διαφορετικό, εκτός και μόνον τα ίδια και χειρότερα προϊόντα και αποτελέσματα:

Παρά τους περί του αντιθέτου διαχρονικώς επαναλαμβανόμενους οργίλους όρκους τους εναντίον της «παράτασης» και «συντήρησης» του τουρκικού διχοτομικού στάτους κβο, η πολιτική τους, αυτό ακριβώς «πέτυχε».

Με επιπρόσθετη επιδείνωση της κατάστασης και των «παραμέτρων της λύσης» σε βάρος της «ελληνοκυπριακής πλευράς».

Γεγονός, το οποίο, ανερυθρίαστα, επικαλούνται, εν συνεχεία, στις δημαγωγίες τους, για να «αιτιολογήσουν», κάθε φορά, τις δικές τους επιπρόσθετες διαδοχικές υποχωρήσεις απέναντι στις ολοένα αυξανόμενες τουρκικές απαιτήσεις.

Α Π Ο Τ Ε Λ Ε Ι, βεβαίως, πολύ ενδιαφέρον και παραγωγικό στους στοχασμούς, κεφάλαιο μελέτης, ποια άραγε θα μπορούσαν να ήσαν έκτοτε, τα προϊόντα και τ’ αποτελέσματα μιας άλλης, σχεδιασμένα αγωνιστικής πανεθνικής πολιτικής. Στην ιστορία, όμως, τα «αν» και τα «εφ’ όσον», παραμένουν ερωτεύσιμα στους ιστοριοδίφες που αναζητούν διδάγματα από την Ιστορία. Στην πολιτική, όμως, - αν οι «επαγγελματίες» της φωτισθούν οψέποτε να διδαχθούν από την Ιστορία - το καθήκον είναι συναφές:

Πώς, τώρα, μετά την κατάρρευση των διαχρονικών ψευδαισθήσεων και ενώπιον αφ’ ενός των ερειπίων κι αφ’ ετέρου των διασωζομένων, της μέχρι τούδε, 44χρονης από το 1974, πολιτικής, θα σχεδιάσουν και θα υλοποιήσουν μια νέα, ίσως πιο ελπιδοφόρα και αποτελεσματική πολιτική;

Δ Ι Α Σ Ω Ζ Ο Μ Ε Ν Ο είναι η κρατική υπόσταση της Κύπρου, ονόματι Κυπριακή Δημοκρατία, εις χείρας των Ελλήνων Κυπρίων. Διασωζόμενο είναι οι δυνατότητες και οι ευκαιρίες και οι συγκυρίες, της Κυπριακής Δημοκρατίας να ενδυναμώσει τους Εσωτερικούς και Εξωτερικούς Συντελεστές Ισχύος της:

Ως αξιόπιστη και ικανή Δύναμη Αποτροπής απέναντι στον τουρκικό Αττίλα και την τουρκική στρατηγική.

Απέναντι σε μια Τουρκία η οποία διαχρονικά, και επί της 16ετίας ήδη (2002-2018) Ερντογάν απέδειξε πασιφανώς ότι, όχι μόνο μεθοδεύει ανυποχώρητα την Στρατηγική Νιχάτ Ερίμ 1956 για «Επανάκτηση της Κύπρου», αλλά και την επεκτείνει ως στόχο - υπόδειγμα της Νεο-οθωμανικής της επεκτατικότητας: Ως επιδιωκόμενο «βατήρα» της «επιθετικής θαλάσσιας στρατηγικής» κατά τον Αχμέτ Νταβούτογλου (και τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου και τον Κεμάλ Κιλιντσάρογλου και την Μεράλ Ακσενέρ και τον Ντεβλέτ Μπαχτσελί και τον... Μουσταφά Ακιντζί), στην Ανατολική Μεσόγειο...

Τ Ι ΣΗΜΑΙΝΕΙ και τι περιλαμβάνει και όλα όσα επιτάσσει ως «δέον γενέσθαι», ο ζωτικά πρώτιστος όρος Ενδυνάμωσης των Εσωτερικών και Εξωτερικών Συντελεστών Ισχύος, τα γνωρίζουν, τα αντιλαμβάνονται (τα προσεύχονται), τα επιζητούν στην πλειονότητά τους, όλοι οι στοιχειωδώς νουνεχείς Έλληνες Κύπριοι:

Από την ενδυνάμωση της Αμυντικής Θωράκισης της Κύπρου, με την απόκτηση επαρκούς Πολεμικής Αεροπορίας και Πολεμικού Ναυτικού από την Εθνική Φρουρά και με το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδος - Κύπρου, την επίτευξη των Αναγκαίων Συμμαχιών, την βελτιστοποίηση της Διπλωματίας, τη ραγδαία ανάπτυξη της Οικονομίας, την προάσπιση της Κοινωνικής Συνοχής, την άνθιση της Παιδείας και του Αγωνιστικού Φρονήματος και προπάντων την Ικανή και Αποτελεσματική (για όλ’ αυτά) πολιτική ηγεσία: Στο Προεδρικό Μέγαρο και σε όλα τα κόμματα...