Ανεπρόκοπο Κράτος ενός ανάξιου για προκοπή λαού;

Ε Α Ν το δοκιμασμένο το 2007, σε περιορισμένη έκταση του οδικού δικτύου, σύστημα αυτόματης φωτοεπισήμανσης των παραβάσεων του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, με τις κάμερες της τροχαίας, αντί να καταργηθεί στον 7ο μήνα αποδοτικής λειτουργίας του, αναπτυσσόταν από τότε και επεκτεινόταν ευρύτερα, πόσες λιγότερες, συνολικά, θα ήσαν άραγε οι Τροχαίες Ανθρωποκτονίες της ενδεκαετίας 2007 - 2018;

Πόσες, άραγε, οικογένειες δεν θα μαυροφορούσαν;

Πόσα παιδιά δεν θα ορφάνευαν;

Πόσο αποτελεσματικότερα θα επιβαλλόταν και θα εμπεδωνόταν η Τροχαία Πειθαρχία;

Α Ν Τ Ι Σ Τ Ρ Ο Φ Ο το ερώτημα: Για πόσους άραγε τροχαίους θανάτους αρμόζει να θεωρείται υπαίτια -και άρα κακουργηματικού χαρακτήρα- η αμέλεια του κράτους, η άρνηση του κράτους, η αναβλητικότητα του κράτους, η αναξιότητα και η ανικανότητα του κράτους να λειτουργήσει και να αναπτύξει τις κάμερες της τροχαίας;

Από τους φρικτούς ετήσιους αριθμούς των σκοτωμένων σε θανατηφόρες τροχαίες συγκρούσεις, μπορεί ο καθένας να συμπεράνει πόσο κακουργηματικός αποδεικνύεται ο ΑΝΕΠΡΟΚΟΠΟΣ χαρακτήρας αυτού του κράτους: Των διαδοχικών του κυβερνήσεων, κοινοβουλίων και των αρμοδίων υπηρεσιών του....

Α Υ Τ Ο, λοιπόν, το χαρακτηριστικό γνώρισμα με τις αντίστοιχες «επιδόσεις» του Ανεπρόκοπου και χρονίως αποδεικνυόμενου ως αδιόρθωτα Αμπάλατου κράτους, μπορεί ο κάθε πολίτης να εντοπίσει σε όλους σχεδόν τους τομείς της κρατικής λειτουργίας.

Από τους ζωτικότερους έως τους πιο... υποδεέστερους:

Από τη διαπραχθείσα εξασθένηση της Αμυντικής Θωράκισης με τη λεηλασία του Ταμείου της γι’ αλλότριους σκοπούς, έως την ανικανότητα του κράτους να προστατεύσει την κοινωνία, τους πολίτες και τους επισκέπτες -πελάτες της τουριστικής του «βιομηχανίας»- από την ατιμώρητη... ηχορύπανση, ενός... ανίκανου να εφαρμόζεται νόμου!!!

Από την εκρηκτικών διαστάσεων προβληματική λειτουργία των κρατικών νοσηλευτηρίων έως τα καθημερινά πολύχρονα βασανιστήρια των κατοίκων της πρωτεύουσάς του, με τα μαρτύρια της πρώην πλατείας της ανύπαρκτης Ελευθερίας.

Από τη χρεοκοπία του τραπεζικού συστήματος και την καταλήστευση της οικονομίας, έως την ανικανότητα προστασίας των ανθρώπων από... επικίνδυνα σκυλιά.

Από το ανίκανο να δικάζει γρήγορα, σύστημα απονομής δικαιοσύνης, έως την αδυναμία επαρκούς στελέχωσης και οργανωτικής αξιοποίησης του προσωπικού της Αστυνομίας, ώστε να προσφέρει με επάρκεια την αστυνόμευση που οφείλει το κράτος και δικαιούνται οι πολίτες.

Κ Α Ι ΒΕΒΑΙΩΣ αυτή η απαρίθμηση είναι απλώς ενδεικτική. Δειγματοληπτική. Και όχι εξαντλητική. Δεν χωράει το σύνολο των «επιδόσεων» του Ανεπρόκοπου και Αμπάλατου κράτους σε ένα άρθρο. Τα γράφουν, άλλωστε, κραυγαλέα, ως «αβγά στον τοίχο», καθημερινά, τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Τα προβάλλουν καθημερινά ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και διαδίκτυο. Τα υφίστανται υποφέροντας χωρίς φως στην άκρη της σήραγγας όλοι οι πολίτες, οι δημότες και οι ενταύθα παρεπιδημούντες.

Μ Ε Τ Α τον Όλεθρο στο Μαρί της 11ης Ιουλίου 2011, με τις 13 ανθρωποκτονίες, την ανατίναξη της Ναυτικής Βάσης «Αντιστράτηγος Ευάγγελος Φλωράκης» της Εθνικής Φρουράς, την καταστροφή του ηλεκτροπαραγωγικού σταθμού, που συνιστούσαν ό,τι χειρότερο υπέστη η Κύπρος μετά την εθνική καταστροφή του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής του 1974, υπήρξαν πλήθος διερευνητικές εκθέσεις, αρμόδια πορίσματα εξαντλητικών λεπτομερειών, ακόμη και δικαστικές αποφάσεις, που επεσήμαναν, ένα προς ένα, πλήθος απεχθή χαρακτηριστικά του Ανεπρόκοπου κράτους: Υπαίτιες ευθύνες των κυβερνώντων και του συστήματος της πρωταίτιας κομματοκρατίας.

Ο Λ Ε Σ ΟΜΩΣ εκείνες οι διαγνώσεις των πρωταίτιων ασθενειών του καρκινογόνου συστήματος, αντί να οδηγήσουν στην επίμονη θεραπευτική αγωγή του πολιτικού συστήματος, αντί να καταστούν επίμονη κι ανυποχώρητη απαίτηση της πλειοψηφίας των πολιτών, αντί να οπλίσουν τους πολίτες με ανελέητα μαστίγια εξαναγκασμού σε συμμόρφωση των κομματικών τους αρχόντων, λησμονήθηκαν να σκονίζονται στα συρτάρια. Και, η αήττητη κι αδιόρθωτη κομματοκρατία, απλώς αντικατέστησε το ένα με τ’ άλλο «το κόμμαν τζιαι τ’ αμμάθκια σας», στην πάντα αμπάλατη εξουσία του ανεπρόκοπου κράτους...

Σ Ε ΠΟΙΑ χάλια εξακολουθεί να είναι καταντημένη η κατάσταση αυτού του κράτους, μπορεί ο καθένας να το διαπιστώσει -παρεμπιπτόντως- ακόμη και από τις δραστηριότητες του Γενικού Ελεγκτή της Δημοκρατίας και ιδίως από την παθιασμένη άρνηση και τις οργίλες αντιδράσεις εκείνων που καθηκόντως οφείλουν να υφίστανται τον εξονυχιστικό του έλεγχο για τη διασπάθιση δημοσίου χρήματος. Επαρκές δείγμα της σαθρότητας του Ανεπρόκοπου Κράτους και του μανιώδους γαντζώματος «με νύχια και με δόντια» εκείνων που ρουφούν ως λεηλάτες τα παντοειδή και πλουσιοπάροχα λάφυρα της εξουσίας...

Μ Π Ο Ρ Ο Υ Μ Ε, λοιπόν, να σκεφτόμαστε, χωρίς να χρειάζεται να διαθέτουμε δοκτοράτα παντογνώστη επί παντός επιστητού, ότι πράγματι έχουμε ένα ΑΝΕΠΡΟΚΟΠΟ ΚΡΑΤΟΣ, εξαιτίας κυρίως και του παραδοσιακά ανεπρόκοπου τρόπου που κατά πλειοψηφίαν ψηφίζουμε στις εκάστοτε εκλογές και ανεχόμαστε ώς τις κάθε επόμενες εκλογές, όπου οι πλέον ευσυνείδητοι και ανιδιοτελείς λειτουργοί, σε κάθε κρατική υπηρεσία, τομέα, αρμοδιότητα, υπευθυνότητα, εξαναγκάζονται καθημερινά, 365 μέρες τον χρόνο, να αισθάνονται απηυδισμένοι, ανίκανοι, αναποτελεσματικοί, άχρηστοι, παραγκωνισμένοι και απελπισμένοι. Και είναι ένα θαύμα, πόσοι ακόμη επιμένουν να εκτελούν με επάρκεια (όσο τους το επιτρέπουν) τα καθήκοντά τους, επειδή λογοδοτούν πρωτίστως στη συνείδησή τους.
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ