Ανδρέας Παπάς & Τροχαίος Χάροντας

Ε Α Ν απ’ όσα έλεγε - κι έβγαλε η γλώσσα του... μαλλιά λέγοντάς τα σχεδόν κάθε πρωί στο ραδιόφωνο - και όσα συγκεκριμένα εισηγείτο, όταν υπηρετούσε επικεφαλής της Τροχαίας Αστυνομίας ο Ανδρέας Παπάς, φρόντιζε το ΚΡΑΤΟΣ, με τις διαδοχικές κυβερνήσεις και τα κοινοβούλιά του, να είχαν από τότε ΥΛΟΠΟΙΗΘΕΙ, περισσότεροι από τον μισό αριθμό των Νεκρών της Ασφάλτου της τελευταίας 10ετίας, θα ήσαν, κατά πάσαν πιθανότητα, σήμερα ΖΩΝΤΑΝΟΙ.
ΚΑΙ επειδή το ΚΡΑΤΟΣ επέδειξε διαχρονική, ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟΥ χαρακτήρα, αδιαφορία, απροθυμία, αμέλεια, άρνηση καθήκοντος, ανικανότητα και αμπαλατοσύνη, ο ίδιος δεν κατέθεσε τα όπλα.
Αλλά, βρήκε «τρύπες», ανακάλυψε «διόδους» και μεθόδους περαιτέρω εκστρατείας ενάντια στον Τροχαίο Χάροντα:
- Με διαλέξεις μέσα στα στρατόπεδα της Εθνικής Φρουράς και όπου αλλού μπορούσε.
- Για να εξοπλίζει τα «υποψήφια θύματα» και τους «υποψήφιους θύτες» της ασφάλτου, τουλάχιστον με την ΓΝΩΣΗ των πιο αναγκαίων για το πιο ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ πρόβλημα του τόπου: Τον Μινώταυρο της Ασφάλτου.
Οι σκηνές και τα βίντεο και οι συνεντεύξεις και οι ιστορίες που πρόβαλλε στις οθόνες των διαλέξεών του, είναι αποκρουστικές.
Τον παρακολουθήσαμε σε μια διάλεξή του 11.4.2017 στους Καταδρομείς στο Σταυροβούνι που ήταν τότε Διοικητής ο Μιχάλης ο Φωτίου:
Προβολές που δεν αντέχονται, ίσως, να τις ξαναδείς.
Τρομάζουν.
Αλλά καρφώνονται ανεξίτηλες στο μυαλό σου ως διαρκής καθημερινή μνήμη. Και Κώδων Κινδύνου:
-Μόλις μπεις στο αυτοκίνητο, εκείνο το «κλικ» για τις ζώνες ασφάλειας.
- Μόλις καβαλήσεις τη μοτόρα εκείνο το κράνος.
- Μόλις απολαύσεις τα ποτά σου, να βρεις άποτο να οδηγήσει.
Πόσοι ΔΕΝ σκοτώθηκαν, «εξ αιτίας του», δεν είν’ εύκολο να υπολογισθεί.
Αρκεί εκείνο το τηλεφώνημα του νεαρούλη Αστυνομικού που μας είπε:
- Σας άκουγα στο ράδιο κάθε πρωί που μας τα πρήξατε με τη ζώνη. Πειθάρχησα. Το κλικ μόλις καθόμουν στο τιμόνι. Εκείνη τη νύχτα ήμουν πτώμα στην κούραση. Ξάγρυπνος. Ρούφηξα και τρία τέσσερα ποτηράκια. Ούτε θυμάμαι πώς μου ξέφυγε κι έπεσα στον γκρεμό. Το μερσεντές «τόταλ-λος». Εγώ, όμως, ούτε γρατσουνιά. Μόνο ένα πανατόλ χρειάστηκα. Σας ευχαριστώ»...
λ.μ.