Η Νομή της Εξουσίας και η Κατανομή του Πλούτου

Η εβδομάδα που πέρασε ήταν από τις δυσκολότερες - Aν υπάρχει από τ’ ανάθεμα πάρα πέρα, που έλεγε η Θήτα, η καλή μου συνάδελφος στην Παιδαγωγική Ακαδημία Κύπρου. (Θα νευρίαζε, αν έγραφα κανονικά το όνομά της, όπως θα νευριάσω αν μου διορθώσει ο αυτόματος τον τόνο στο ρήμα, έτσι για να μιλούμε όλοι την ίδια γλώσσα. Δηλαδή να ξεχάσουμε τη γλώσσα -την όποια γλώσσα, εδώ που φτάσαμε- κοιτάτε τα αποτελέσματα στις Παγκύπριες Εξετάσεις:

Όλες οι γλώσσες χάλια, μα, χειρότερα, κάτω από τη βάση, τα Ελληνικά, γιατί εκεί δεν υπάρχει κανένα κίνητρο μάθησης - ούτε για τον δάσκαλο, ούτε για τον μαθητή, ούτε για τον γονιό. Μόλις πρόσφατα (6.7.18) ειπώθηκε εμφατικά από τον Κυβ. Εκπρόσωπο, αυτολεξεί: «Έχουν συμφωνηθεί χτες». Αν σημαίνει κατιτίς, ένας γέρημος Απλός Αόριστος να καρατομείται ΚΑΙ επίσημα από την κυβέρνηση, στην ευνοιοκρατία του Παρακειμένου, ΝΑΙ. Ο Παρακείμενος ΠΡΟΣΚΕΙΤΑΙ σε μιαν ιδεολογία: Εκείνην του περισπούδαστου «ειδικού» ρήτορος, που αναμένεται να εκφράζει σοβαρά μίαν απόψιν. Είεν!

Δύσκολη...

Ήταν δύσκολη πέραν πάσης νενομισμένης δυσκολίας, η περασμένη βδομάδα, κυρίως γιατί δεν υπήρχε ΛΟΓΟΣ να είναι: Τώρα, αν ο Κρόνος βρέθηκε στο ζώδιο του Αιγόκερω ή του Καρκίνου τις προάλλες, ή εάν ο Κρόνος χλαπάκιασε τα παιδιά του από Φόβο, μες στον Χρόνο, κρατήστε ως ενδεικτικό ότι η Μνημοσύνη συγκαταλέγεται, όχι τυχαία, μέσα στις πρώτες Θεότητες του Δωδεκάθεου και η Α-λήθει-α να είναι στη Γλώσσα μας η Μη-Λήθη, ο μη-Λήθος, το μη-Λάθος. Η Συλλογική Μνήμη (ΣΜ) σήμερα, του Κύπριου (έστω) από το έτος 2013 δεν αφίσταται τόσο χρονικά...καρμικά, που να δικαιολογεί τη Λήθη, παρεκτός από την έλευση μιας επιθετικής, καραμπινάτης, ενδημικής Alzheimer. Δεν δικαιολογεί, ωσαύτως, ούτε το ΛΑΘΟΣ (εκ του λήθος / λάθος).

Συν-εργασία

Τι έγινε με τον Συνεργατισμό; Μία μάχη με αθέατο το 'ματοκύλισμα: «ρανίδα ρανίδα, δεν φαίνεται η κηλίδα», λέω. Το «Σύστημα», όπως ονομάζουν οι Συστηματικοί κατα-χρήστες του, κληρονομικώ ή άλλω «δικαίω», το σύνολο των πηγών και ευκαιριών για ιδωτικόν ΠΡΟΣΠΟΡΙΣΜΟΝ, πάλιν διακινδύνευσεν, όχι εαυτόν, ή αλλήλους τους συν-εταίρους, αλλά το ΠΩΣ θα σερβίριζε, ρηματικά, τη νέα υφαρπαγή, από τον έναν ιδιώτη, όποια έννοια σάς βολεύει εδώ, αρχαία του ηλιθίου ή νέα του αμέτοχου... μετόχου, καταθέτη του Συνεργατισμού, στον άλλον ιδιώτην: την Ελληνικήν Τράπεζα.

Το Κράτος εδώ ήταν ο Μεσάζων, και ως τέτοιος πρέπει να έχει το λαβείν του. Το Κράτος θα κερδίσει. Τι; Στο να σας συγ-κρατεί. Να κρατεί. Καλά να κρατεί. Κακήν κακώς, να λειτουργεί. Το ίδιον να ΜΗΝ συγκρατείται, όμως. Όταν κοντεύει να διαρραγεί, όπως, πριν από μόλις 5 χρόνια, και τώρα, χρειάζεται όχι να το ανα-συγκροτήσετε, όχι να μετέχετε, αλλά να ΑΠΕΧΕΤΕ και να του παρέχετε την λευκή επιταγή να σας κάμνει τον Ποιμένα: Money controls μόνον; Ε, τυχεροί, που δεν σας κουρεύουν, να τους φυλάτε τα πόδια. Να τους ανάβετε κερί σ’ όποιο θεό σας βολεί.

Κρατισμός

Το Κράτος είναι υπερεθνικό, αταξικό, ανεξίθρησκο, επιτρεπτικό: σας αφήνει να μιλάτε, να λαλάτε, να παντρεύεστε ακόμα και με όποιο φύλο θέλετε, να χωρίζετε, να κάνετε παιδιά μόνοι σας, τεχνητά, έχετε το προνόμιο να τα «εκτρώνετε» νόμιμα, όταν σας βιάζουν παράνομα, έχετε το δικαίωμα να δουλεύετε, όταν ΥΠΑΡΧΕΙ, βέβαια, δουλειά, μην υπερβάλλετε, να διακινείστε από μια χώρα στην άλλη, να κλείνετε τα σύνορα, να τα ανοίγετε όταν σας συμφέρει, να έχετε αρχηγούς... πολυσυλλεκτικούς: εθνικόφρονες, αλλόφρονες, ετερόφρονες, εθνοσωτήρες, «αριστερούς», δεξιούς, ζαβροδέξιους, α-δέξιους, κεντρώους, ομόκεντρους έκκεντρους, εκκεντρικούς, ομοεθνείς, ετεροεθνείς, ομοφοβικούς, ανδροφοβικούς, γυναικοφοβικούς, ηλικιακοφοβικούς, ρατσιστές, ζωοφοβικούς, παιδόφιλους, ποιητόστροφους, κακοποιητόστροφους, αργόστροφους... δεν εξαντλείται το λεξιλόγιο της «δημοκρατίας», μόνο που η δημοκρατία έχει εξαντληθεί, ούτε αυτό έχει... απλοποιηθεί εις τα εξ ων συνετέθη: την εξουσία της 1. Κληρονομικότητας και την εξουσία του 2. Χρήματος: μη βιαζόσαστε: του όποιου νεποτισμού: στο Κόμμα, στον Κλάδο, στο Επάγγελμα, στο Δημόσιο, ή τον Ιδιωτικό τομέα. Και στο Χρήμα.

Οι δύο αυτές παράμετροι συνιστούν το Μέτρο της σημερινής, αντιπροσωπευτικής «Δημοκρατίας». Αλλά δεν είναι δημο-κρατικοί. Ούτε ο νεποτισμός (φύλων, φυλής, φίλων), ούτε το κεφάλαιο (τράπεζες, κράτος, κορπορατισμός, μονοπώλια, συγχωνεύσεις) έχουν σχέση με τη δημοκρατία που είναι όπως το όνομά της εξυπακούει. Η εξουσία των πολλών. ΔΕΝ είναι πολίτευμα μιας ειδικευμένης ολιγαρχίας κληρονομικότητας και χρήματος των δύο πιο πάνω συνεργαζομένων αγαστά για επικράτηση και διαιώνιση.
Σούμα

Ήταν μια δύσκολη βδομάδα. Δεν έχει υπερβαθεί η δυσκολία. Έχει βαθύνει, όμως, το ρήγμα μεταξύ των πολλών αφώνως και όχι αφρόνως δια-φωνούντων και των συνενούντων, συνμειδιώντων ολίγων.