Α Φ Ο Υ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ τα κατάφερε (ή και του... έτυχε) να διασώζεται η Κυπριακή Δημοκρατία όλες τις προηγούμενες δεκαετίες των αδιατάραχτα αγαστών σχέσεων της Τουρκίας Κατακτητή με την υπερδύναμη των ΗΠΑ, της αγαστής συμμαχίας Τουρκίας - Ισραήλ, της πιο... αγαστής Τουρκίας - Βρετανίας, Τουρκίας - ΝΑΤΟ, Τουρκίας - Δύσης κ.ο.κ., γιατί να μην τα καταφέρει, άραγε, και από τούδε και εις το εξής, όπου φαίνεται πως όλες αυτές τις... «αγαστότητες» φροντίζει να τις θρυμματίζει η νεο-οθωμανική μεγαλομανία του Ερντογάν;
Κ Α Ι ΠΩΣ, άραγε, μέσα στις ρέουσες, άλλοτε αργόσυρτα και άλλοτε ραγδαία, επικίνδυνες αντιμαχίες μεγαλομανιών και τις συγκρούσεις... ελεφάντων, θα μπορέσει αφ’ ενός να προφυλαχθεί και αφ’ ετέρου να ενδυναμώσει αμφότερα τα κράτη του ο Ελληνισμός;
- ΠΟΣΕΣ ζημιές θα καταφέρει ν’ αποφύγει και
- ΠΟΣΑ κέρδη θα πετύχει ν’ αποκομίσει,
- ΩΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ... κατάληξη της ανακατάταξης του ισοζυγίου ισχύος και συμφερόντων στην περιοχή;
Τ Ο ΕΡΩΤΗΜΑ δύναται να διατυπωθεί και με άλλες λέξεις:
Πόση στρατηγική σοφία και πόση επιδεξιότητα τακτικών ελιγμών μπόρεσε να συσσωρεύσει μέσα από τα «διδάγματα» και της δικής του (και τραγικής) ιστορίας ο Ελληνισμός, πρωτίστως δε οι ηγέτες του, ώστε με γνώση, με αυτοπεποίθηση, με ευψυχία, με θάρρος και.. πολύ πιο πολλοπάητος απ’ τον ομηρικό του Οδυσσέα, ν’ αξιοποιήσει στις τρικυμίες τα δέοντα για να επιπλεύσει;
Δ Υ Σ Τ Υ Χ Ω Σ, τέτοιους ηγέτες δεν είχε την σοφία να εκλέξει η πλειοψηφία του λαού. Και όσοι ίσως είχαν τα προσόντα για ν’ αναδειχθούν ως τέτοιοι ηγέτες, δεν έπεισαν την πλειοψηφία.
Ωστόσο, όποιους κι αν εξέλεξε κατά καιρούς η πλειοψηφία, η ίδια πλειοψηφία δεν τους επέτρεψε να παραδώσουν την Κυπριακή Δημοκρατία στην απαίτηση των Τούρκων Κατακτητών για μετατροπή της σε τουρκικό προτεκτοράτο Διζωνικού Συνεταιρισμού Δύο Συνιστώντων Κρατών.
Ε Ι Ν Α Ι κι ένα άλλο σπουδαίο... όφελος, από το γεγονός ότι δεν έχουμε πλέον «χαρισματικούς ηγέτες», ή «αλάθητα κόμματα»:
Δεν αλληλο-σκοτωνόμαστε γι’ αυτούς!
Δεν αλληλο-σφαγιαζόμαστε εμφυλίως, βενιζελικοί - αντιβενιζελικοί, μοναρχοφασίστες - κομουνιστο-ληστοσυμμορίτες, μακαριακοί - αντιμακαριακοί... όσες προσπάθειες κι αν καταβάλλουν τα φανατικά «ακρο-αριστερά» και «ακρο-δεξιά» απομεινάρια της εμφύλιας πανούκλας του ολέθριου παρελθόντος.
Ε Χ Ε Ι ΕΝΑ σπουδαίο, λοιπόν, προσόν, σήμερα ο Ελληνισμός:
Δεν έχει Εμφύλιο Διχασμό.
Όσο κι αν χλευάζει, δικαίως, αδίκως και καθηκόντως, εκατέρωθεν τους ηγέτες και τα κόμματά του.
Όσο κι αν χρηματοδοτούν ξένοι και δικοί το διαίρει και βασίλευε.
ΔΕΝ κινδυνεύει σήμερα ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος να τον πυροβολήσουν, οι αντίπαλοί του, στον σταθμό της Λυών στο Παρίσι όπως τον Ελευθέριο Βενιζέλο Πέμπτη, 30 Ιουλίου 1920...
ΔΕΝ κινδυνεύει σήμερα ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας να τον πολυβολήσουν οι αντίπαλοί του στο ελικόπτερο, όπως τον Πρόεδρο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Κυριακή, 8 Μαρτίου 1970...
Τ Ω Ρ Α ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ χωρίς τέτοιο κίνδυνο:
Μπορούν να σχεδιάζουν και να πράττουν, πολύ καλύτερα από το 1920 και το 1970.
Για να μην επέλθει είτε το 1922 είτε το 1974.
Πολύ καλύτερα από όλες τις προηγούμενες πρωθυπουργίες και προεδρίες, στο ελλα-δικό μας και το κυπριακό μας κράτος.
Τώρα έχουν την άνεση να αναζητήσουν για ν’ ακούσουν τα «καλύτερα μυαλά». Ούτως ώστε να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν τις αποτελεσματικότερες μεθοδεύσεις για να βγει κερδισμένος ο Ελληνισμός από αυτήν την κρίση.
Τ Ο Ν ΕΡΝΤΟΓΑΝ τον «φώτισε» ο Αλλάχ να αναποδογυρίσει όλα τα «μηδενικά προβλήματα», όχι μόνο με τους γείτονές του... Ποια ήταν εξαρχής ακριβώς αυτή η «φώτιση», περιγράφηκε επακριβώς στα βιβλία του στρατηγικού του μέντορα, Αχμέτ Νταβούτογλου, για τις επιδιώξεις του νεο-οθωμανικού τους ισλαμισμού, από τις παραμονές της ανόδου τους στην εξουσία πριν από 16 χρόνια.
- ΕΑΝ τα μελετούσαν προσεκτικά οι Έλληνες (και οι άλλοι) από τότε, θα ήξεραν. Και θα μπορούσαν ίσως να προβλέψουν τι ακριβώς θα επακολουθούσε. Όπως, λ.χ., παλαιότερα, αν μελετούσαν και κατανοούσαν εγκαίρως οι δυτικές δημοκρατίες το βιβλίο «Ο Αγών μου» του Αδόλφου Χίτλερ πολύ πριν από τον Β ́ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως το έγραψε κάποτε κι ο Ουίνστον Τσώρτσιλ.
- ΑΝΤΙ όμως να μελετούν τους Τούρκους, κύρια έγνοια τους ήταν πάντοτε με ποιες μεθοδεύσεις και δημαγωγίες θα νικήσουν τα αντίπαλά τους κόμματα για ν’ ανέλθουν στην εξουσία. Τα κατάφεραν...
Τ Ω Ρ Α, όμως, το... πεδίον μάχης για τον Πρωθυπουργό του ελλα-δικού μας κράτους κ. Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνησή του και για τον Πρόεδρο του κυπριακού μας κράτους Νίκο Αναστασιάδη και τη δική του κυβέρνηση είναι αυτό:
- ΠΩΣ περιφρουρείται χωρίς απώλειες ο Ελληνισμός και
- ΠΩΣ θα εξασφαλίσει κέρδη από τα «επιτεύγματα» Ερντογάν; ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
