Τα ζενίθ και τα ναδίρ της Άμυνας

ΟΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΘΩΚΟ ΑΝΤΑΝΑΚΛΟΥΝ ΣΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΟΥ ΑΠΕΔΙΔΑΝ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΩΝ ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ
Όσο τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα μολύνουν τα καθαγιασμένα χώματα της πατρίδας μας, η Πολιτεία οφείλει να θωρακίζει την Εθνική Φρουρά με τα απαραίτητα οπλικά συστήματα για να επιτελέσει την αποστολή που προκύπτει από την Αμυντική Στρατηγική της Κυπριακής Δημοκρατίας
Οι βασικότεροι παράγοντες κρατικής ισχύος είναι η εξωτερική πολιτική, η οικονομία και η άμυνα. Αυτοί οι τρεις παράγοντες οικοδομούν κράτη αυτόνομα με ισχύ και αξιοπρέπεια και όχι κράτη δορυφόρους υπό κηδεμονία. Το Υπουργείο Άμυνας, σύμφωνα με το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποτελεί το τρίτο σε ιεραρχία υπουργείο μετά τα Υπουργεία Εξωτερικών και Οικονομικών. Στο άρθρο 46 του Συντάγματος υπάρχει σαφής πρόνοια ότι, ένα από τα τρία αυτά υπουργεία ανατίθεται σε Τουρκοκύπριο υπουργό.

Η σημασία, όμως, που αποδίδει κάθε κυβέρνηση στην Άμυνα αντικατοπτρίζεται στην επιλογή των προσώπων που θα χειριστούν το ευαίσθητο αυτό κεφάλαιο. Το πρόσωπο στο οποίο ανατίθεται το χαρτοφυλάκιο της Άμυνας δείχνει τη θέληση μιας κυβέρνησης να θωρακίσει αμυντικά τη χώρα με τη συγκρότηση ευέλικτης αποτρεπτικής δύναμης, που να εμπνέει το αίσθημα ασφάλειας στον λαό.
Η επιλογή των προσώπων και η διασύνδεση με το Κυπριακό

Διαχρονικά, εκτός ορισμένων περιπτώσεων, η επιλογή των «αρίστων μεταξύ των αρίστων» ή των «πρώτων μεταξύ ίσων» δεν είχε ως κριτήριο την αταλάντευτη και χωρίς παλινδρομήσεις κυβερνητική απόφαση για αμυντική θωράκιση της Κύπρου. Κατά κανόναν τις πολιτικές επιλογές κάθε κυβέρνησης ακολουθούσαν και οι επιλογές των ατόμων που πειθήνια θα τις εφάρμοζαν.

Σε πολύ ελάχιστες περιπτώσεις Υπουργός και Υπουργείο Άμυνας κατείχαν ουσιαστικά τη σημασία της ιεράρχησης που τους αποδίδει το Σύνταγμα. Σε κάθε συγκρότηση ή ανασχηματισμό υπουργικού συμβουλίου, ο ανώτατος άρχων και συνταγματικά υπεύθυνος ράβει το κουστούμι του νέου Υπουργού Άμυνας. Κριτήρια οι εξελίξεις στο κυπριακό πρόβλημα και οι εκάστοτε επιλογές για σωστή αμυντική θωράκιση με διάθεση των κονδυλίων που προκύπτουν από το υστέρημα του λαού ή η τήρηση παθητικής στασιμότητας με εξαγγελίες εξοπλισμών χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Επιλογές που υποβαθμίζουν την άμυνα και μας σύρουν ξεβράκωτους στα παγωμένα ελβετικά θέρετρα.

Με απλά λόγια, ένας υπουργός που διεκδικεί τα αυτονόητα για την Άμυνα εν μέσω κινητικότητας και ζυμώσεων για το Κυπριακό και εν μέσω απειλών της Τουρκίας για επαναπροσδιορισμό της ΑΟΖ, φιμώνεται με συνοπτικές διαδικασίες. Σε περίπτωση που πήρε τον υπουργικό θώκο ως άριστος μεταξύ αρίστων, δεν έχει άλλη επιλογή από την έντιμη παραίτηση. Σε περίπτωση δε που αποτελούσε κομματική επιλογή από τους εκάστοτε ημέτερους, πειθήνια όργανα της κομματική πειθαρχίας, υπάρχει ο δρόμος της ομαλής αναδίπλωσης ιδεών και αξιών.

Από την εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας πέρασαν από το Υπουργείο Άμυνας 26 υπουργοί και ο καθένας άφησε το δικό του στίγμα στην προσπάθεια για την οικοδόμηση της άμυνας του τόπου. Δεν είναι πρόθεσή μου να κρίνω τον καθένα για την επάρκεια ή τα επιτεύγματά του, απλώς θα περιοριστώ στις διαχρονικές επιλογές των Προέδρων που αντανακλούσαν στη σημασία που απέδιδαν στην άμυνα μακριά από τον απόηχο των ψευδεπίγραφων προγραμματικών δηλώσεων.
Τα πρώτα χρόνια κι η Τουρκανταρσία

Πρώτη κυβέρνηση Μακαρίου και το Υπουργείο Άμυνας ανατίθεται στον Τουρκοκύπριο Οσμάν Ορέκ, διότι δεν αποδίδεται τόση σημασία στον υπό συγκρότηση μεικτό κυπριακό στρατό, αφού και οι δύο κοινότητες οργάνωναν παράλληλα τις δικές τους παραστρατιωτικές ομάδες. Ακολουθεί μια περίοδος μετά την Τουρκανταρσία μέχρι και την τουρκική εισβολή, που το Υπουργείο Άμυνας συγχωνεύεται με το Υπουργείο Εσωτερικών, στην ουσία ο τομέας της άμυνας παρασιτεί ή και αποτελεί πάρεργο στον ισχυρό υπουργό με τις πολυδιάστατες αρμοδιότητες.

Την περίοδο αυτή η Εθνική Φρουρά, που αποτελούσε το κύριο εργαλείο αμυντικής πολιτικής, δεν ελέγχεται από τον Υπουργό Άμυνας αλλά λειτουργεί ως παράρτημα του Αρχηγείου Ενόπλων Δυνάμεων. Συνεπώς η επιλογή κατάλληλων προσώπων για να ασχοληθούν επισταμένα με την άμυνα του νησιού δεν έχει σημασία για τον πρόεδρο, αφού η Άμυνα παραδόθηκε στην Ελλάδα με τους εκάστοτε υπουργούς να παρακολουθούν παθητικά τα τεκταινόμενα περί την Άμυνα.

Ο υπουργός αδυνατεί να παρέμβει στις τριβές και τη σύγκρουση αρμοδιοτήτων μεταξύ ηγεσιών Ανωτάτης Στρατιωτικής Διοίκησης Άμυνας Κύπρου και Εθνικής Φρουράς, αφού και οι δύο αποτείνονται στην Ελλάδα για επίλυση των διαφορών τους. Ο εξοπλισμός της Εθνικής Φρουράς με ρωσικά οπλικά συστήματα εγκρίθηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση, με παρέμβαση της οποίας δεν εγκαταστάθηκε στην Κύπρο το αντιαεροπορικό πυραυλικό σύστημα SA-2. Κορύφωση της απουσίας πολιτικού προϊσταμένου για το ΓΕΕΦ είναι οι ανατρεπτικοί σχεδιασμοί και το πραξικόπημα ανατροπής της Κυβέρνησης κάτω από τη μύτη των φαινομενικά υπουργών της Άμυνας.
Το διπλό «καπέλο» του Χριστόδουλου Βενιαμίν

Μετά την τραγωδία της εισβολής, στο τιμόνι της άμυνας τοποθετείται ο Χριστόδουλος Βενιαμίν, μη πολιτικό πρόσωπο, ένας καριερίστας διοίκησης επιλογή του Μακαρίου και των μετέπειτα κυβερνήσεων Κυπριανού. Η δεκαετία Βενιαμίν χαρακτηρίζεται ως η περίοδος ανασυγκρότησης της Εθνικής Φρουράς μετά τη διάλυση και τις απώλειες υλικού του 1974. Γίνονται σημαντικά βήματα για στελέχωση της Εθνικής Φρουράς με Κύπριους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, με μονιμοποιήσεις και αποστολές για φοίτηση σε στρατιωτικές σχολές όλων των κλάδων της Ελλάδας.

Ο Βενιαμίν θέτει υπό τον πολιτικό του έλεγχο το ΓΕΕΦ και προχωρεί στους αναγκαίους εξοπλισμούς που επέτρεπαν τα οικονομικά δεδομένα της εποχής. Βέβαια του διαφεύγει το γεγονός ότι αφού στέλνει αξιωματικούς στη Σχολή Ικάρων και στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων θα έπρεπε η Εθνική Φρουρά να εξοπλιστεί με αεροπορικές και ναυτικές μονάδες. Αυτό το άφησε για τους μεταγενέστερους, όταν έγινε διαχωρισμός των Υπουργείων Εσωτερικών και Άμυνας. Στεκόμαστε στο γεγονός ότι ο συγκεκριμένος υπουργός ήταν επιλογή με πολιτική απόφαση την ανασυγκρότηση της Άμυνας.

Όμως η συγκατοίκηση των δύο Υπουργείων εξακολουθεί να αποτελεί εμπόδιο στην εφαρμογή ενός οράματος εκσυγχρονισμού της Εθνικής Φρουράς. Το ίδιο πρόσωπο, παρά τα σημαντικά άλματα στον τομέα της Άμυνας, καλείται να διαχειριστεί ταυτόχρονα το πρώτης προτεραιότητας πρόβλημα της στέγασης και αποκατάστασης του προσφυγικού πληθυσμού.
Ο διαχωρισμός Υπουργείων και η αμυντική θωράκιση

Η δεκαετία κυβερνήσεων Σπύρου Κυπριανού 1977-1988 χαρακτηρίζεται από την πολιτική βούληση για αμυντική θωράκιση της Κύπρου. Γίνεται ανεξαρτητοποίηση των δύο Υπουργείων το 1985 και το Υπουργείο Άμυνας ανατίθεται στον Ηλία Ηλιάδη. Θεσπίζεται το Ταμείο Αμυντικής Θωράκισης και δαπανώνται για αμυντικούς εξοπλισμούς περί τα 300 εκατομμύρια ευρώ. Η Εθνική Φρουρά ενισχύεται με τα πρώτα ερπυστριοφόρα άρματα μάχης, τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, σύγχρονο Ραντάρ επιτήρησης εναερίου χώρου, εξοπλισμένα ελικόπτερα και κυρίως ενισχύεται η αντιαεροπορική άμυνα με πυραυλικά συστήματα ASPIDE και MISTRAL.

Κατά την πενταετία διακυβέρνησης Γιώργου Βασιλείου 1988-1993 αναλαμβάνει το χαρτοφυλάκιο της Άμυνας ο αρεστός και έμπιστος του Προέδρου, Ανδρέας Αλωνεύτης, με ταυτόχρονη πολιτική επιλογή την αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Αμυντικής Θωράκισης αποκλειστικά για την άμυνα. Με σεβασμό στον θεσμό του ταμείου και στον φορολογούμενο λαό δαπανήθηκαν σε εξοπλιστικά προγράμματα περίπου 1 δισεκατομμύριο ευρώ.

Την περίοδο αυτή παρατηρείται άνοιγμα της γαλλικής αγοράς και σύναψη συμφωνιών στρατιωτικής συνεργασίας με σταθμό την ενίσχυση του πολεμικού ναυτικού με επάκτιες συστοιχίες πυραύλων επιφανείας EXCOCET.
Η ενίσχυση της Εθνικής Φρουράς και οι S-300

Στη δεκαετία της διακυβέρνησης Γλαύκου Κληρίδη 1993-2003 η Εθνική Φρουρά φθάνει στο ζενίθ της μαχητικής της ικανότητας, ενισχυμένη με σύγχρονα οπλικά συστήματα αλλά κυρίως με ηθικό λόγω της εφαρμογής του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου. Στην πρώτη πενταετία το Υπουργείο ανατίθεται στον Κώστα Ηλιάδη, προερχόμενο από τον χώρο του συνασπιζόμενου ΔΗΚΟ με πολιτική γραμμή την υλοποίηση του δόγματος και των αναγκαίων εξοπλιστικών προγραμμάτων.

Παρατηρείται άνοιγμα προς τη ρωσική αγορά με την προμήθεια αρμάτων Τ-80 και τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης ΒΜΡ-3. Στο πλαίσιο υλοποίησης του ΔΕΑΧ κατασκευάζεται η υψηλών υποδομών αεροπορική βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» και υπογράφεται σύμβαση για την προμήθεια του ρωσικού αντιαεροπορικού και αντιβαλλιστικού Πυραυλικού Συστήματος S-300 PMU-1.

Στη δεύτερη πενταετία και με προεκλογική διακήρυξη την εγκατάσταση του πυραυλικού συστήματος στην Κύπρο το Υπουργείο ανατίθεται στον προερχόμενο από το χώρο της ΕΔΕΚ Γιαννάκη Ομήρου. Πολιτικό πρόσωπο εγνωσμένου κύρους με άριστες σχέσεις με τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των εμπνευστών του ΔΕΑΧ αλλά κυρίως εκ πεποιθήσεως υποστηρικτής της συνεχούς αναβάθμισης των αμυντικών δυνατοτήτων της Εθνικής Φρουράς.

Μετά τον εξαναγκασμό από την κυβέρνηση Σημίτη και την υποχώρηση από τον Πρόεδρο Κληρίδη για τη μη εγκατάσταση των ρωσικών πυραύλων στην Κύπρο αλλά τη μεταφορά τους στη Κρήτη, ο Γιαννάκης Ομήρου παραιτείται για λόγους πολιτικής ευθιξίας. Έτσι καταγράφεται στα κυπριακά χρονικά η πρώτη πράξη έντιμης παραίτησης Υπουργού Άμυνας για λόγους πολιτικής ευθιξίας.

Στη συνέχεια ο Πρόεδρος, παρασυρόμενος από κομματικές απαιτήσεις, ολισθαίνει σε ατόπημα τοποθετώντας την περίοδο μετά την κρίση των πυραύλων, όταν το αίσθημα εμπιστοσύνης του λαού και το ηθικό στην Εθνική Φρουρά άρχισαν να κλυδωνίζονται, ένα βετεράνο δικαστικό με αλλότρια ενδιαφέροντα.
Οι αλλαγές που προώθησε ο Σωκράτης Χάσικος

Σύντομα επανορθώνει παραδίδοντας το Υπουργείο στα στιβαρά χέρια του Σωκράτη Χάσικου. Η επιλογή προσώπου από τον κλειστό πυρήνα του Προεδρικού και οι στενές σχέσεις Κληρίδη - Χάσικου καταδεικνύουν την αταλάντευτη θέση της Κυβέρνησης για συνέχιση των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Ο Χάσικος πετυχαίνει να τοποθετήσει το Υπουργείο Άμυνας στην ιεραρχική θέση και αξία που του αποδίδει το Σύνταγμα, αλλά κυρίως να χειριστεί την κρίση που προκλήθηκε από τη ματαίωση της εγκατάστασης των πυραύλων στην Κύπρο.

Σε αντικατάσταση του πυραυλικού συστήματος μέσου βεληνεκούς γίνεται προμήθεια άλλων σύγχρονων ρωσικών πυραυλικών συστημάτων μικρότερου βεληνεκούς. Επίσης το οπλοστάσιο της Αεροπορίας ενισχύεται με τα ρωσικά μαχητικά ελικόπτερα ΜΙ-35Ρ. Η σύμβαση αυτή υπογράφεται με προσωπική του παρέμβαση προς τον Πρόεδρο για να εξασφαλιστεί η συναίνεση του Υπουργού Οικονομικών, ο οποίος είχε αντιρρήσεις για τη διαδικασία προμηθειών με διακρατικές συμφωνίες.

Σημειώνεται ότι εάν ακολουθούντο τότε οι σημερινές ασφυκτικές διαδικασίες προμήθειας οπλικών συστημάτων, η Εθνική Φρουρά θα παρέμενε με το οπλοστάσιο του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Κατά τη δεκαετία των κυβερνήσεων Κληρίδη δαπανήθηκε για εξοπλισμούς περίπου 1.3 δισεκατομμύριο ευρώ.
Το Σχέδιο Ανάν και η αποδόμηση της άμυνας

Ακολουθεί η κυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου 2003-2008, κατά την οποία το Υπουργείο της Άμυνας χάνει την αίγλη που είχε στη προηγούμενη δεκαετία, με πάγωμα των εξοπλιστικών προγραμμάτων, λόγω αφενός μεν των εξελίξεων με το σχέδιο Ανάν, αφετέρου δε της συγκράτησης της οικονομίας για να επιτευχθούν οι δείκτες της ένταξης της Κύπρου στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση.

Παράλληλα καταργεί την αυτονομία του Ταμείου Αμυντικής Θωράκισης και εντάσσει τη φορολογία για την Άμυνα στα γενικά έσοδα του κράτους. Η υποβάθμιση του Υπουργείου εκδηλώνεται και με τη συχνή αντικατάσταση των υπουργών, με τον αριθμό πέντε να αποτελεί ρεκόρ σε μια πενταετία. Αξιοσημείωτη για την περίοδο αυτή είναι η παραίτηση του Στρατηγού Φοίβου Κλόκκαρη, μετά από θητεία μόλις τριών μηνών.

Ο Στρατηγός ήταν προσωπική ακομμάτιστη επιλογή του Προέδρου, που προσέδωσε νέες προσδοκίες για χειρισμό του τομέα της Άμυνας από έναν επαγγελματία με τα απαιτούμενα προσόντα και περγαμηνές. Δυστυχώς η υπουργοποίηση αυτή δεν συνοδεύτηκε και με την ανάλογη πολιτική απόφαση για επένδυση στην Άμυνα.

Ο Στρατηγός σύντομα παραιτείται λόγω υπερβολικών και εξευτελιστικών παρεμβάσεων στο έργο του από κομματικούς παράγοντες κυβερνώντος και συνασπιζόμενου κόμματος. Ο δε Πρόεδρος σφυρίζει αδιάφορα δεχόμενος την παραίτηση με επίκληση λόγων υγείας. Αδιάφορον για την καταλληλότητα του προσώπου που θα ηγηθεί του κρίσιμου τομέα της Άμυνας, αφού χρειαζόμαστε άτομο υποχείριο των κομματικών ορέξεων για βολέματα, μεταθέσεις και προαγωγές ημετέρων.
Η διακυβέρνηση Χριστόφια και τα μελανά σημεία της

Αντίθετα η επαναπροσεγγιστική κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια 2008-2013, παράλληλα με τις συνομιλίες για το Κυπριακό, διαθέτει πιστώσεις για την Άμυνα. Συνολικά κατά την περίοδο αυτή δαπανήθηκαν 230 εκατομμύρια ευρώ για εξοπλισμούς, που περιλαμβάνουν μια επιλαρχία αρμάτων Τ-80U, μεγάλο αριθμό οχημάτων γενικής χρήσης και τρία σύγχρονα ελικόπτερα έρευνας - διάσωσης Agusta Westland AW-139. Αυτά καταγράφονται στα θετικά σε σχέση με την άμυνα της τριετίας Χριστόφια - Παπακώστα.

Στις μελανές σελίδες καταγράφονται η πλήρης κομματική άλωση του Υπουργείου και της Εθνικής Φρουράς, η συρρίκνωση της Αεροπορικής Βάσης Λακατάμειας προς όφελος των επιχειρηματιών ανάπτυξης γης και η πυρπόληση της Ναυτικής Βάσης Ευάγγελος Φλωράκης λόγω ασύμμετρης αμέλειας. Ένας Πρόεδρος απόλυτος στις αποφάσεις και ιδεοληψίες του και ένας φιλόδοξος υπουργός πειθήνιο όργανο της κομματικής πειθαρχίας, οδηγούν με την αναβλητικότητα και την αναποφασιστικότητά τους στη μοιραία έκρηξη της 11ης Ιουλίου 2011, μια τραγωδία που εξευτέλισε τις κρατικές δομές.

Μέσα από τα αποκαΐδια και τις στάχτες της τραγωδίας αναδύεται η διαμάχη απόσεισης και αλληλο-επίρριψης ευθυνών. Τελικά ο Πρόεδρος, περιβεβλημένος τη συνταγματική ασυλία του, αφήνει εκτεθειμένο τον αναλώσιμο υπουργό που δεν προέρχεται από τον σκληρό κομματικό πυρήνα αλλά τις νέες δυνάμεις.

Με τη φυλάκιση του υπουργού και την αποπομπή του Αρχηγού για να δικαστεί από στρατοδικείο στην Ελλάδα, η κατάσταση στην Άμυνα και το ηθικό στην Εθνική Φρουρά φθάνει στο ναδίρ.
Η μείωση δαπανών και οι δαιδαλώδεις διαγωνισμοί

Το 2013 αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση του τόπου ο Νίκος Αναστασιάδης και τα τεκταινόμενα περί την Άμυνα πόρρω απέχουν από τις προεκλογικές κορώνες για συγκρότηση ενός ευέλικτου στρατού εξοπλισμένου με συστήματα σύγχρονης τεχνολογίας, ώστε να ανταποκριθεί ως αποτρεπτική αμυντική δύναμη. Η επιλογή των προσώπων κατά κανόνα νεαρής ηλικίας με φυσικές αντοχές δεν συνοδεύεται με πολιτική βούληση για επισταμένη ενασχόληση με τα σοβαρά προβλήματα που ταλανίζουν την Άμυνα.

Πρόσωπα κομματικής επιλογής ή επιβολής στον Πρόεδρο με κατεύθυνση τη συντήρηση μιας κατάστασης «νιρβάνα» με την επικοινωνιακή πολιτική των ηχηρών λόγων να υπερτερεί των πράξεων. Η αισθητή μείωση των ετήσιων προϋπολογισμών (60-70 εκατομμύρια) και οι βαρύγδουπες διακηρύξεις συνθέτουν το νέο σκηνικό στον τομέα της Άμυνας.

Την απραξία υποβοηθούν και οι θεσμοθετημένες στραγγαλιστικές διαδικασίες διαγωνισμών προμήθειας αμυντικού εξοπλισμού. Στον βωμό της διαφάνειας και ελέγχου θυσιάζεται η επιχειρησιακή ανάγκη της προμήθειας συγκεκριμένου οπλικού συστήματος, με σοβαρές συνέπειες στη μαχητική ικανότητα της Εθνικής Φρουράς. Με εξαίρεση την προμήθεια μέσω διακρατικής συμφωνίας του πλοίου ανοικτής θαλάσσης την τελευταία πενταετία, δεν υλοποιήθηκε κανένα εξοπλιστικό πρόγραμμα.

Οι προγραμματισμοί και οι διαγωνισμοί διαιωνίζονται μέσα από περίπλοκες διαδικασίες και στο τέλος το μελετώμενο οπλικό σύστημα παύει να είναι σύγχρονο, οπότε χρήζει επικαιροποίησης απαίτησης. Το κέρδος όμως για τους ταγούς της οικονομίας είναι η μη απορρόφηση των κονδυλίων της Άμυνας και η ενίσχυση του κρατικού κορβανά. Η κατάσταση αυτή οδηγεί σε παροπλισμό της Εθνικής Φρουράς, με τα οπλικά συστήματα που αγοράστηκαν με τις στερήσεις του κυπριακού λαού, να άγονται σε παλαίωση και γήρανση με επιτακτική την ανάγκη για αναβάθμιση ή αντικατάσταση τους.
Επιτακτική ανάγκη η αναβάθμιση της Ε.Φ.

Η καμπύλη της μαχητικής ικανότητας της Εθνικής Φρουράς παρουσιάζει πτωτική τάση προς ένα νέο ναδίρ και επιβάλλεται να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις για ανάκαμψή της. Δεν είναι τράπεζα η Εθνική Φρουρά για να εξυγιανθεί με μεθόδους Bail in και Bail out. Όσο τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα μολύνουν τα καθαγιασμένα χώματα της πατρίδας μας, η πολιτεία οφείλει να θωρακίζει την Εθνική Φρουρά με τα απαραίτητα οπλικά συστήματα για να επιτελέσει την αποστολή που προκύπτει από την Αμυντική Στρατηγική της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Χωρίς ισχυρή Εθνική Φρουρά ως αποτρεπτικό παράγοντα ασφάλειας, θα συρόμαστε από διαπραγμάτευση σε διαπραγμάτευση, απογυμνωμένοι στα παγωμένα ελβετικά θέρετρα, όπου θα τηρηθεί κατά κανόναν η διαχρονική Θουκυδίδεια αρχή διαπραγματεύσεων: «Ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του».

ΓΑΒΡΙΗΛ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Υποπτέραρχος (Ι) ε.α., τέως Διοικητής Αεροπορίας