Κυπριακό

Πήγαινε-έλα η Λουτ με άδειο καλάθι προσδοκιών

Ουδεμία ένδειξη για αλλαγή δεδομένων, αλλά η αισιοδοξία… αισιοδοξία

Κάθε Γενάρη το ίδιο, κάθε Ιούλιο, επίσης. Στον αστερισμό της ΟΥΝΦΙΚΥΠ και της διαδικασίας απρόσκοπτης ανανέωσης για έξι μήνες της θητείας των κυανόκρανων κινείται ξανά το Κυπριακό, που κατά τα άλλα παραμένει προσκολλημένο, χωρίς προοπτική αλλαγής, στην αποστολή Λουτ, η οποία δεν δείχνει πάντως να βιάζεται. Από Τουρκία μεριά κανένα δεδομένο δεν δείχνει αλλαγή στάσης, παράλληλα όμως η Λευκωσία ισορροπεί επικίνδυνα μεταξύ της ανάγκης επανέναρξης των διαπραγματεύσεων -ως το μέρος που βλάπτεται από τη στασιμότητα- και του ρίσκου επαναφοράς στον διάλογο με ίδια και χειρότερα του Κραν Μοντανά δεδομένα, που τελικά θα σφυρίσουν τη λήξη, για το Κυπριακό, τουλάχιστον όπως το γνωρίζαμε μέχρι σήμερα...
Επιτήδεια τρίτη με μηνύματα


Η Τουρκία, εδώ και καιρό, το παίζει επιτήδεια ουδέτερη, κρατά τις αναγκαίες αποστάσεις και χαράσσει, μέσω Οζερσάι και συν αυτώ, τις κόκκινες γεωστρατηγικές γραμμές της, που ακόμη δεν έχουν κατανοηθεί πλήρως από τη Λευκωσία. Όχι μόνο δεν έχει αλλάξει θέση σε ό,τι αφορά τα ζητήματα ασφάλειας και εγγυήσεων, αλλά εισήγαγε με διπλωματικό τρόπο και τη νέα ορολογία της «γαλάζιας πατρίδας». Με αφορμή τα ενεργειακά και τον πασιφανή αποκλεισμό της από τη μεγάλη εικόνα της περιοχής, η Άγκυρα βρυχάται και προειδοποιεί.


Έχουν όμως οι κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι εν Κύπρω ευήκοα ώτα; Η προσήλωση στην ανάγκη διαπραγματεύσεων δείχνει μια λογική εμμονής στην πεπατημένη, που δεν λαμβάνει υπόψη, τουλάχιστον ρητορικά, πολλούς κινδύνους. Όπως π.χ. ο αυτοεγκλωβισμός σε μια διαδικασία που θα είναι ατελέσφορη και άρα θα επισωρεύσει δεινά ή ακόμη και η βουτιά στα βαθιά με λύση που θα είναι ουσιαστικά κλείσιμο χωρίς χρόνια ζωής.


Η ανάγκη ξεκαθαρίσματος του σκηνικού στα ενεργειακά και ταυτόχρονης διασφάλισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Δημοκρατίας προέχει των όποιων συνομιλιών, όχι γιατί θα μετατρέψει την Κύπρο στον δυνατό της διαπραγμάτευσης, αλλά γιατί, κυρίως μέσω συνεργειών, θα αφαιρέσει από την Τουρκία όπλα που σήμερα δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν με τις συμβατικές πολιτικές συζητήσεις.
Όροι... διαφορών


Αν κάτι πάντως θεωρήθηκε νέο την εβδομάδα αυτή είναι σχετικές προς το περιλάλητο ζήτημα των όρων αναφοράς, δηλώσεις (στο Ράδιο Πρώτο) του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Χριστοδουλίδη. Ο οποίος, για πρώτη φορά, έστω και διά της ατόπου απαγωγής, αποκάλυψε τι θα περιλαμβάνεται στο έγγραφο, σημειώνοντας πως άποψη της Λευκωσίας είναι πως στο σχετικό κείμενο θα πρέπει να γίνεται έστω επιφανειακή αναφορά σε όλες τις διαφορές που χωρίζουν τα εμπλεκόμενα μέρη. Κάτι που, αν τελικώς επιτευχθεί, θα αποτελεί ουσιαστικά ένα πλαίσιο εντός του πλαισίου Γκουτέρες, το οποίο, ούτως ή άλλως, θα πρέπει να περιλαμβάνεται σε αυτό.
Επανέρχεται η αποκέντρωση
Η αντιπαράθεση Σεπτεμβρίου - Οκτωβρίου για την ιδέα περί αποκέντρωσης έχασε την αίγλη της, μα ετοιμάζεται να επανέλθει δριμύτερη. Ο διαπραγματευτής Αντρέας Μαυρογιάννης έχει εδώ και μέρες στην κατοχή του την περιβόητη μελέτη νομικών για τα περιθώρια αποκέντρωσης εξουσιών, ως μέτρο αντιμετώπισης του δυσλειτουργικού μορφώματος που οικοδομείται -βάσει πάντα της τ/κ αντίληψης- με τις μέχρι σήμερα συγκλίσεις. Μελέτη η οποία παρουσιάστηκε ήδη στον Πρόεδρο και που θα τύχει εκμετάλλευσης, αν και εφόσον καταλήξει η αποστολή Λουτ. Με την έννοια ότι πρόθεση της ε/κ πλευράς, που έχει ως όπλο και την πρόσφατη έκθεση του Γενικού Γραμματέα, είναι να εντάξει στο πλαίσιο αναφοράς και τις «νέες ιδέες». Με την ξεκάθαρη υποσημείωση βεβαίως ότι οι όποιες νέες ιδέες δεν θα πρέπει να ξεφεύγουν από την, κατά τα άλλα, συμφωνημένη βάση λύσης.


Αυτό που θα επιχειρηθεί να ξεκαθαρισθεί, όπως μας έλεγε ανώτατη πηγή, είναι πως «δεν μιλάμε για αποκέντρωση εξουσιών, αλλά για αποκέντρωση εκτελεστικών οργάνων εκεί και όπου είναι εφικτό, γεγονός που δεν αλλοιώνει καθόλου ούτε τη μορφή της επιδιωκόμενης συμφωνίας, ούτε επηρεάζει το κύρος της ομόσπονδης εξουσίας».


Μάλιστα, όπως αρμοδίως πληροφορούμαστε, η σχετική νομική έκθεση δίνει σωρεία επιλογών για τον τρόπο προώθησης της αποκέντρωσης, με εναλλακτικά μάλιστα σενάρια. «Αυτό που χρειάζεται δεν είναι τεχνοκρατική μελέτη, που ούτως ή άλλως πάντα προηγείται σε ό,τι αφορά επιμέρους ζητήματα του Κυπριακού, αλλά πολιτική απόφαση», σχολίασε χαρακτηριστικά στη «Σ» ανώτατη πηγή με γνώση των σκέψεων στα ενδότερα του Προεδρικού.