Ο μύστης του Ευρασιατισμού στα κατεχόμενα

Η γεωπολιτική πυξίδα της Τουρκίας εδώ και καιρό απομακρύνεται από την Δύση και προσανατολίζεται σε χώρες της Ευρασίας, όπως Κίνα, Ρωσία, Ιράν και Πακιστάν, στις οποίες κάνει διάφορα στρατιωτικά, ενεργειακά και οικονομικά ανοίγματα. Ο Eυρασιατισμός περιλαμβάνει γενικά την ιδέα ότι η Τουρκία πρέπει να αναπροσανατολιστεί από τη Δύση υπέρ της ενδοχώρας της Ανατολικής και Κεντρικής Ασίας και το 2003 ο Κεμαλιστής στρατηγός Tuncay Kılınc, τότε γενικός γραμματέας του ισχυρού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας, υπήρξε ο πρώτος που κατέθεσε αυτή την ιδέα. Προς αυτή την κατεύθυνσή επιχειρούν να εντάξουν πλέον και το ψευδοκράτος, αφού αυτήν τη βδομάδα στα κατεχόμενα βρέθηκε ο Ρώσος θεωρητικός, πατέρας της ιδέας του Ευρασιατισμού, Αλεξάντερ Ντούγκιν, ο οποίος παρουσιάζεται στα ΜΜΕ ως ο εξ απορρήτων σύμβουλος του Ρώσου Προέδρου Βλαδιμίρ Πούτιν.

Ο Ρασπούτιν του Πούτιν

Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν, που με τη μακριά του γενειάδα θυμίζει κάπως τον Ρασπούτιν, αποτελεί μια αμφιλεγόμενη μορφή και οι απόψεις του δεν είναι ξεκάθαρο κατά πόσο αποκρυσταλλώνουν τις θέσεις της εξωτερικής πολιτικής του Κρεμλίνου. Ο ίδιος υπήρξε αντιφρονών τη δεκαετία του 1980 και μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού ήταν συνιδρυτής του Εθνικού Μπολσεβικικού Κόμματος, με σύμβολο την κόκκινη σημαία της Ναζιστικής Γερμανίας που στο κέντρο, αντί σβάστικα, έχει το σφυροδρέπανο. Διατηρεί στενούς δεσμούς με το Κρεμλίνο και τον ρωσικό στρατό, καθώς υπηρέτησε ως σύμβουλος του εκπροσώπου Τύπου της Κρατικής Δούμας. Ο διεθνής Τύπος και άλλοι αναλυτές τον περιγράφουν ως «αιρετικό φασίστα», μέχρι και «μυστικιστή ιμπεριαλιστή». Μέσα από το κύριο βιβλίο του «Η Τέταρτη Πολιτική Θεωρία» υποστηρίζει ότι οι τρεις κύριες πολιτικές ιδεολογίες της Νεωτερικότητας (Φιλελευθερισμός, Κομμουνισμός, Φασισμός) είναι πλέον ξεπερασμένες και προωθεί την ιδέα μιας νέας πολιτικής θεωρίας που παντρεύει, ουσιαστικά, τον κομμουνισμό με τον φασισμό σε ένα είδος εθνικο-μπολσεβικισμού. Εναντιώνεται στην Παγκοσμιοποίηση και αντιτάσσει το δόγμα της Πολυπολικότητας.

«Ανεξαρτησία του ψευδοκράτους»

Σύμφωνα με το γραφείο τύπου και πληροφοριών των κατεχομένων, αυτήν τη βδομάδα ο Ρώσος στρατηγιστής, στην ομιλία του στο συνέδριο που διοργάνωσε το Bahcesehir στο Πανεπιστημιακό Κέντρο Ερευνών στην σκλαβωμένη Κερύνεια για το Δίκαιο της Θάλασσας και της Ναυτιλίας με τίτλο «Αλλάζοντας την Παγκόσμια Τάξη: Γαλάζιοι Πόλεμοι στην Ανατολική Μεσόγειο», δήλωσε ότι η ύπαρξη του ψευδοκράτους στην Ανατολική Μεσόγειο γίνεται ισχυρή με την υποστήριξη της Τουρκίας, προσθέτοντας ότι οι κυρώσεις της ΕΕ που προσπαθούν να επιβληθούν στην Ανατολική Μεσόγειο εναντίον της Άγκυρας και πρωτοβουλίες για απομόνωση δεν θα εμποδίσουν τα νόμιμα δικαιώματα της Τουρκίας.

Όπως σημειώνεται, ο Ντούκιν ανέφερε ότι ο κόσμος ξεπέρασε το μονοπολικό σύστημα και μετατράπηκε σε πολυπολικό κέντρο συγκρούσεων.

Επιπλέον, ο Ρώσος ακαδημαϊκός δήλωσε: «Με τα νέα δεδομένα, η Κίνα και η Ρωσία διαδραματίζουν πιο δογματικό ρόλο. Ο ρόλος της Τουρκίας σε αυτήν τη μεταμόρφωση είναι πολύ σημαντικός για την παγκόσμια τάξη και την Ανατολική Μεσόγειο. Πιστεύω ότι η ύπαρξη της ΤΔΒΚ στην Ανατολική Μεσόγειο γίνεται ισχυρότερη με την υποστήριξη της Τουρκίας. Ο αγώνας ανεξαρτησίας της ΤΔΒΚ είναι η αξιοπρέπεια της Ανατολικής Μεσογείου».

Γράμματα στον Ντενκτάς

Ο Ντούγκιν έλαβε πολλές προσκλήσεις για να επισκεφθεί την Τουρκία και να μιλήσει σε διάφορα συνέδρια με υψηλόβαθμους Τούρκους αξιωματούχους. Ακόμα επισκέφθηκε τα κατεχόμενα μεταξύ 7-10 Δεκεμβρίου του 2004 και πραγματοποίησε επίσημες συναντήσεις με τον τότε κατοχικό ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς, στον οποίον έστελνε κατά καιρούς και συγχαρητήριες ευχές για την επέτειο της τουρκικής εισβολής του Αττίλα το 1974. Σε παλαιότερες συνεντεύξεις του κινδυνολογούσε πως το ενιαίο κράτος «θα διαλύσει την ταυτότητα των Τ/κ».

Σε συνέντευξή του στον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Real.news, (21.4.2013) υποστήριζε πως η συμπερίληψη Ελλάδας-Κύπρου στο παγκόσμιο αμερικανο-κεντρικό ατλαντικό σύστημα συνιστά μια ορισμένη βία, ένα είδος γεωπολιτικού «βιασμού». Η Ευρασία και οι χώρες των BRICS, όπως υποστήριξε, προτείνουν μια αξιοπρεπή και ελεύθερη συμμαχία.

Σε αυτό το πλαίσιο τόνισε πως υπάρχει στρατηγική των ΗΠΑ και των «παγκοσμιοποιητικών κύκλων» για την πρόκληση χάους σε Ελλάδα και Κύπρο, να εκραγεί η κοινωνική-οικονομική κατάσταση και να οδηγηθούν και τα δύο κράτη, με ισχυρές ορθόδοξες χριστιανικές ταυτότητες, υπό τον άμεσο έλεγχο αμερικανικών στρατηγικών και της χρηματιστικής ολιγαρχίας. «Αυτό προϋποθέτει την εξασθένιση και το σπάσιμο όλων των υπαρχόντων δεσμών με την Ρωσία, ‘’χερσαία δύναμη’’ σε όρους γεωπολιτικής. Αυτό επηρεάζει κατ’ αρχήν όλα τα κοινά σχέδια στον τομέα ενεργειακού εφοδιασμού. Τα περισσότερα σχετικά σχέδια σαμποταρίστηκαν από την ελληνική πλευρά εναντίον των ελληνικών συμφερόντων, με την άμεση παρέμβαση των Ατλαντιστών των ΗΠΑ και της ΕΕ», έλεγε.

Επαφές με Χρυσή Αυγή και Σύριζα

Ουσιαστικά, ο ίδιος θέτει το δίλημμα ανάμεσα στη Χερσαία Δύναμη (Ευρασία) και στη Θαλάσσια Δύναμη (τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και το ΝΑΤΟ). Τον Απρίλιο του 2013 ο Ντούγκιν επισκέφθηκε την Ελλάδα κατόπιν προσκλήσεως του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και του Κέντρου Διεθνών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιά και συγκεκριμένα του πρώην Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας, Νίκου Κοτζιά. Σε ερώτηση του γερμανικού Der Spiegel γιατί τον κάλεσε ο Κοτζιάς απάντησε ότι ήταν ένας από τους συμβούλους του Πούτιν και κατείχε μιαν από τις σπουδαίες έδρες στο Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας. «Ο Ντούγκιν ήταν πολύ αντιαμερικανός, πολύ φιλογερμανός, με ανάμιξη από Χάντινγκτον και Φουκουγιάμα. Δεν μου άρεσε, διαπληκτισθήκαμε και δεν τον συνόδεψα μετά καν στην έξοδο», ανέφερε ο Ν. Κοτζιάς.

Το 2015 η γερμανική «Zeit» έγραφε πως το δίκτυο των επαφών του περιλάμβανε τον ΣΥΡΙΖΑ, τους Ανεξάρτητους Έλληνες και τη Χρυσή Αυγή, όπου αναζητούσε συμμάχους. Στην ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής παραχώρησε μάλιστα και συνέντευξη, ενώ έστειλε και γράμμα στον φυλακισμένο Αρχηγό του Κινήματος Νικόλαο Μιχαλολιάκο τον Νοέμβριο του 2013.

Χάραξη γεωπολιτικών γραμμών

Σε γενικότερο πλαίσιο, στόχος της Μόσχας είναι η επιδίωξη μιας πιο ενεργούς στρατηγικής, για να επιβεβαιώσει και να ενισχύσει τη δεσπόζουσα θέση στην περιοχή της Ευρασίας, την οποία το Κρεμλίνο θεωρεί κρίσιμη για την αποκατάσταση της διεθνούς ισχύος της Ρωσίας. Σε πρόσφατη έκθεση με τίτλο «Η Νότια Στρατηγική της Ρωσίας», του Foreign Policy Research Institute, σημειώνεται πως σε όλες τις "τέσσερις λεκάνες" αυτής της περιοχής (Κασπία, Μαύρη Θάλασσα, Ανατολική Μεσόγειος και Περσικός Κόλπος), η Μόσχα στοχεύει να καταστεί ο απαραίτητος εταίρος για την επίλυση των συγκρούσεων και την οικοδόμηση και διατήρηση της περιφερειακής ασφάλειας και των οικονομικών ρυθμίσεων

Εν τω μεταξύ, ισραηλινές, αμερικανικές, ελληνικές, γερμανικές και ιταλικές πολεμικές αεροπορικές δυνάμεις συμμετείχαν στην στρατιωτική άσκηση «Γαλάζια Σημαία 2019» στην έρημο Negev του Ισραήλ. Αναλυτές εκτιμούν ότι αυτήν την περίοδο στην Ανατολική Μεσόγειο χαράσσονται πλέον οι γραμμές των φιλοαμερικανικών δυνάμεων και τα κράτη που επιδιώκουν να απογαλακτιστούν από την ηγεμονία των Η.Π.Α., ιδιαίτερα η Τουρκία. Στρατιωτικοί αναλυτές θεωρούν πως οι ασκήσεις της Γαλάζιας Σημαίας είχαν ως στόχο τη Ρωσία, την Τουρκία και το Ιράν, αφού μέρος τους ήταν η εκτέλεση εναέριων σεναρίων για την εξουδετέρωση του συστήματος πυραυλικής άμυνας S-400.

Πάντως, ο ισραηλινός στρατός είχε αναπτύξει πυραύλους Patriot που κατασκευάστηκαν με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο σε συγκεκριμένες τοποθεσίες για να προσπαθήσουν να προσομοιώσουν τις δυνατότητες των ρωσικών συστημάτων κατά τη διάρκεια των στρατιωτικών ασκήσεων που έλαβαν χώρα κοντά στη Λωρίδα της Γάζας. Στην παρούσα φάση το Ισραήλ δεν είναι ενάντια στη Ρωσία και έχει διαφορετικά συμφέροντα από την Τουρκία, παρά τους στενούς οικονομικούς δεσμούς τους. Την ίδια στιγμή, και η Ελλάδα μπορεί να μην είναι ενάντια στη Ρωσία, αλλά οι σχέσεις με την Τουρκία, το τελευταίο διάστημα, οξύνοντα. Κλειδί για την κατανόηση των ορίων των γεωπολιτικών στρατοπέδων στην περιοχή είναι ο τρόπος χάραξης της ενεργειακής αρχιτεκτονικής. «Ο αγωγός φυσικού αερίου Εast Μed υπήρξε ένα όνειρο, τώρα είναι πέρα από όνειρο, μια ουτοπία», δήλωσε τις προάλλες ο Τούρκος σύμβουλος ενέργειας στο Τουρκικό Υπουργείο Ενέργειας Κανέρ Καν, σχολιάζοντας την πρόταση της ελληνικής εταιρείας Energean να προμηθεύσει φυσικό αέριο από το ισραηλινό κοίτασμα Karish στην Κύπρο. «Είναι για άλλη μια φορά ξεκάθαρον ότι τα αποθέματα φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου είναι καταδικασμένα είτε να παραμείνουν κάτω στον βυθό, είτε να καταναλώνονται περιφερειακά και η Τουρκία είναι ένα από τα αξιοσημείωτα κέντρα ζήτησης φυσικού αερίου στην περιοχή», πρόσθεσε. Προς αυτή την κατεύθυνση γνωστοποίησε το επόμενό της βήμα η Άγκυρα, όπου μέσω της Μιλιέτ παρουσίασε χάρτη αγωγού φυσικού αερίου μήκους 80 χλμ. από τα κατεχόμενα στην Τουρκία. Η ιδέα έπεσε στο τραπέζι σε συμπόσιο στα κατεχόμενα, στο οποίο συμμετείχε και ο λεγόμενος «πρωθυπουργός» Χασάν Τατσόι.

Η αναταραχή του Κασμίρ: Οι αναδυόμενες απειλές για την ειρήνη και ο ρόλος της διεθνούς κοινότητας ήταν ο τίτλος συνεδρίου που φιλοξένησαν το Ινστιτούτο Στρατηγικής Σκέψης της Τουρκίας και το Λαϊκό Κέντρο για την Ειρήνη του Πακιστάν. Ο κ. Erkan Akcay, βουλευτής του κόμματος εθνικιστικού κινήματος της Τουρκίας, δήλωσε ότι ο κόσμος αντιμετωπίζει έξι βασικά προβλήματα: την Ιερουσαλήμ, την Κύπρο, το Κασμίρ, την Κριμαία, το Kashgar (Xinjiang). "Εάν τα ζητήματα αυτά επιλυθούν, ο κόσμος θα γίνει ένα καλύτερο μέρος για να ζήσει κανείς", είπε. Σύμφωνα με τον ίδιο, το Κασμίρ έχει γίνει το σύνορο της ηγεμονίας των ΗΠΑ-Κίνας. "Το Ισραήλ πωλάει όπλα στην Ινδία, ενώ η Αμερική υποστηρίζει την Ινδία για την αντιμετώπιση της Κίνας", δήλωσε. Η πόλη του Muzaffarabad, η πρωτεύουσα του Κασμίρ που διαχειρίζεται το Πακιστάν, μοιάζει με μικρογραφία τουρκικής μητρόπολης έγραφε πριν από λίγες μέρες το πρακτορείο Ανατολή. Το τεράστιο τριώροφο τζαμί οθωμανικού στυλ εγκαινιάστηκε το 2009 από τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (τότε Πρωθυπουργός) και μπορεί να φιλοξενήσει 2500 πιστούς.