Μετά τους εορτασμούς και τους ύμνους για το ΟΧΙ
Γιορτάσαμε και φέτος το ΟΧΙ της εθνικής αξιοπρέπειας. Το ΟΧΙ που έγραψε με ανεξίτηλα γράμματα και με το άλικο αίμα του ο ελληνικός λαός πάνω στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου. Που το μετέτρεψε σε ιστορικό θρίαμβο πάνω στα βουνά και της απελευθερωμένες πόλεις της Βορείου Ηπείρου. Αυτή η ιστορική απάντηση του ελληνικού λαού, που υπερασπίστηκε το δίκαιο, την ιστορία και την αξιοπρέπεια του έθνους, στοίχισε βαριά. Εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων έδωσαν το αίμα και τη ζωή τους για να γραφτεί το Έπος του ’40, που μας κάνει εσαεί περήφανους.
Γιορτάσαμε και φέτος το ΟΧΙ της εθνικής αξιοπρέπειας. Ακούσαμε ύμνους και διθυράμβους για την ιστορική απόφαση του ελληνικού λαού. Οι ομιλίες και οι δηλώσεις των πολιτικών μας ήταν γεμάτες από πατριωτικές κορώνες και ύμνους για την Ελλάδα και την ηρωική γενιά του ’40. Ακούσαμε ακόμα και ηγέτες, που το πνεύμα της συνθηκολόγησης και της ικανοποίησης των απαιτήσεων της Τουρκίας, αλλά και η απόφαση για ΝΑΙ, ΝΑΙ, ΝΑΙ τρέχει στις φλέβες τους και είναι έτοιμοι να δεχτούν τα πάντα για χάρη της «επανένωσης», που θα νομιμοποιήσει και θα μονιμοποιήσει τη διχοτόμηση και την τουρκοποίηση, να υμνούν το ΟΧΙ της αντίστασης.
Σήμερα ο Τούρκος κατακτητής μάς δηλώνει ξεκάθαρα τι θέλει. Η ηγεσία μας του τα έχει δώσει σχεδόν όλα. Κι αυτός ζητά ακόμα περισσότερα, για να προσέλθει σε έναν νέο και τελευταίο διάλογο, για το τέλος που επιθυμεί. Οι προθέσεις του είναι διαπιστωμένες, ολοφάνερες και επιβεβαιωμένες από τα γεωτρύπανα και τις κανονιοφόρους. Και εμείς προχωρούμε σε νέες παραχωρήσεις, για να «διαπιστώσουμε τις προθέσεις του». Για να τον εκθέσουμε στη διεθνή κοινότητα ως αδιάλλακτο. Και η διεθνής κοινότητα τον ανέχεται και τον θωπεύει, όπως ανεχόταν και θώπευε τον Χίτλερ.
Οι δικοί μας ρεαλιστές της συνθηκολόγησης μάς λένε ότι ο τουρκικός στρατός βρίσκεται στην Κύπρο και είναι ανίκητος, οι κανονιοφόροι του έχουν εισβάλει στην ΑΟΖ της Κ.Δ. και τα γεωτρύπανά του τρυπούν τον βυθό της θάλασσάς μας. Μόνο με επίλυση του Κυπριακού μάς λένε ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις κανονιοφόρους και τα γεωτρύπανα. Μια λύση που να αναγνωρίζει τα αποτελέσματα της κατοχής και το δικαίωμα της Τουρκίας να συμμετέχει στους ενεργειακούς σχεδιασμούς της Ανατολικής Μεσογείου. Διαφορετικά, θα είμαστε σε διαρκή κίνδυνο διχοτόμησης και τουρκοποίησης. Για τούτο πρέπει να συνθηκολογήσουμε.
Και το 1940 οι Ιταλοί έφεραν τις επίλεκτες μεραρχίες τους στην Αλβανία και τις παρέταξαν στα σύνορα με την Ελλάδα, έτοιμες να προχωρήσουν και να καταλάβουν τα ελληνικά εδάφη, είτε με τη θέληση είτε χωρίς τη θέληση της Ελλάδας. Ο Άξονας έπρεπε να προχωρήσει. Στο Αιγαίο δεν έστειλαν τα γεωτρύπανά τους. Έκαμαν κάτι πιο επιθετικό. Έστειλαν τα υποβρύχιά τους στο λιμάνι της Τήνου και την ημέρα της μεγαλύτερης γιορτής της Ελλάδας τορπίλισαν μέσα στο λιμάνι το καμάρι του ελληνικού στόλου. Ήθελαν να δείξουν την παντοδυναμία τους και να προλειάνουν το έδαφος για ειρηνική συνθηκολόγηση του ελληνικού λαού.
Κανένας Έλληνας δεν εισηγήθηκε την ειρηνική συνθηκολόγηση και την ειρηνική παραχώρηση ελληνικών εδαφών. Όλοι προτίμησαν την αντίσταση και τον θάνατο, παρά την ατίμωση. Η αξιοπρέπεια του έθνους ήταν πολυτιμότερη από τη ζωή και την παράδοση χωρίς αντίσταση για χάρη της ειρήνης. Και το ηρωικό ΟΧΙ έγινε το νέο «μολών λαβέ» του Ελληνισμού.
Εμείς, γιατί πρέπει να παραδώσουμε την Κ.Δ.; Γιατί πρέπει να αποδεχτούμε το τελεσίγραφο του κατακτητή, που μας το διαβιβάζει καθημερινά και το κοινοποιεί μάλιστα και στον Ο.Η.Ε.; Γιατί πρέπει να πούμε ΝΑΙ στις απαιτήσεις του; Γιατί πρέπει να υπογράψουμε μια διχοτομική λύση, επειδή μας απειλούν με διχοτόμηση; Γιατί πρέπει να δεχτούμε εκ περιτροπής Τούρκο Πρόεδρο, επειδή ο Ο.Η.Ε. προτείνει πολιτική ισότητα και γιατί πρέπει να δεχτούμε επιβολή του ΒΕΤΟ, επειδή ο ΟΗΕ προτείνει αποτελεσματική συμμετοχή; Γιατί πρέπει να παραδώσουμε στους σφετεριστές τις περιουσίες που σφετερίστηκαν;
Στ’ αφτιά μας αντηχεί ακόμα το ΟΧΙ των Ελλήνων, που το πλήρωσαν με εκατόμβες αίματος. Έτσι και εμείς πρέπει να πούμε ΟΧΙ σε μια λύση, που θα καθιστά την Κύπρο προτεκτοράτο της Τουρκίας και που θα οδηγήσει στη νόμιμη τουρκοποίηση μιας εκλιπούσας Κ.Δ. Χωρίς αιματηρές θυσίες. Με ένα αποφασιστικό ΟΧΙ, αντάξιο της Ιστορίας, του δικαίου και της αξιοπρέπειάς μας.
