Διεθνή

Προετοιμασίες νοθείας για την κάλπη

Ο χαλίφης Ερντογάν και το πολυπόθητο σουλτανάτο

Οι σχεδιασμοί του Ερντογάν για τη μετατροπή της Τουρκίας σε ένα νέου τύπου οθωμανικό χαλιφάτο, το οποίο θα κρατεί τα ηνία του ισλαμικού κόσμου, δεν αλλάζουν. Το όραμα του Ταγίπ Ερντογάν δεν ξεπήδησε ξαφνικά τα τελευταία χρόνια, αλλά σχεδιάστηκε χρόνια πριν από τον ίδιο που μέχρι σήμερα με μεθοδικότητα το υλοποιεί και σε μεγάλο βαθμό το καταφέρνει. Το τελευταίο αυτό γεγονός, ωστόσο, είναι που ίσως αποβεί μοιραίο για τον νεοσουλτάνο, ο οποίος έχει αποθρασυνθεί επικίνδυνα.
Οι ενδείξεις της αποθράσυνσης


Σχεδόν καθημερινά, στο πλαίσιο των προεκλογικών εμφανίσεών του, ο Ταγίπ Ερντογάν, πρώτος εκτελεστικός πρόεδρος στην ιστορία της Τουρκίας με απευθείας εκλογή από τους πολίτες, βαφτίζει με νέους όρους τα ιστορικά δεδομένα της χώρας του, ενώ αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λωζάννης και το Διεθνές Δίκαιο, διεκδικώντας παράλληλα δήθεν δικαιώματα σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Σαφώς και η Τουρκία έχει δικαιώματα στη γεωγραφική περιοχή στην οποία βρίσκεται, όμως αυτά δεν αρκούν στον Ερντογάν, που θέλει όλο και περισσότερα.


Βασικό όπλο στην προεκλογική του φαρέτρα -παραδοσιακά- είναι η ένταση με το Ισραήλ, που πλέον αποτελεί μάλλον «πυλώνα» της επιθετικής πολιτικής του.
Ερντογάν ο χαμαιλέων


Ανάλογα με το πού εμφανίζεται, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν φορά τον αντίστοιχο μανδύα. Όταν βρίσκεται στη Σμύρνη, στη Σαμψούντα και σε άλλες κεμαλικού προσανατολισμού επαρχίες, ο Τούρκος Πρόεδρος «νερώνει» το κρασί του, γίνεται πιο διαλλακτικός και δεν αποτάσσεται τον δυτικό τρόπο ζωής. Όσο περισσότερο περιοδεύει στη «βαθιά» Ανατολή, παρουσιάζει εαυτόν όλο και πιο πατριώτη, ενώ εμφανίζει ως απάτριδες τους Ρεπουμπλικανούς, ως τρομοκράτες τους Κούρδους και τους φίλους τους και εξυμνεί τον τουρκικό εθνικισμό.
Το «plan B»


Βεβαίως αν οι υποψήφιοι του κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης της Τουρκίας, με τη δεδομένη υποστήριξη του νεοσουλτάνου, δεν καταφέρουν να κερδίσουν το στοίχημα, υπάρχει και η εφαρμογή του Σχεδίου Β, που ήδη είναι -αν και χαλαρά- σε εξέλιξη. Σύμφωνα με τις καταγγελίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, κυρίως από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, «υπεραιωνόβιοι» ψηφοφόροι που εδώ και χρόνια «έχουν αποδημήσει εις... Αλλάχ» εγγράφηκαν σε εκλογικούς καταλόγους και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν αλλάξει και δήμο ή κοινότητα.


Μεταξύ των... νέων ψηφοφόρων που για πρώτη φορά ενεγράφησαν στον εκλογικό κατάλογο είναι ένας άνδρας 165 ετών, ο οποίος, σύμφωνα με τα έγγραφά του, γεννήθηκε επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κατά τη βασιλεία του σουλτάνου Αμπντούλ Μεζίτ.


Σε μιαν άλλη περίπτωση στον κατάλογο ενεγράφη ένας νέος ψηφοφόρος που ονομάζεται «Ζουλφού», χωρίς άλλα στοιχεία, και είναι 149 ετών. Συνολικά, όπως καταγγέλλει η αντιπολίτευση, στους εκλογικούς καταλόγους έχουν εγγραφεί για πρώτη φορά 6.389 ψηφοφόροι άνω των 100 ετών.


Η ανακατανομή του πληθυσμού προκαλεί επίσης ανησυχίες στην τουρκική αντιπολίτευση, η οποία μυρίζεται μετακινήσεις τακτικής, ιδιαίτερα μετά τις αναφορές του ίδιου του Ταγίπ Ερντογάν ότι περισσότεροι από 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι - ψηφοφόροι έχουν μετακινηθεί σε άλλες περιφέρειες. Οι εκτιμήσεις αναφέρουν πως εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι θα εμφανιστούν για να ψηφίσουν σε περιφέρειες που παραδοσιακά ανήκουν στα κόμματα της αντιπολίτευσης, ώστε να αλλάξουν το χρώμα του αποτελέσματος.
Οι συμμαχίες


Τα δεδομένα απαίτησαν τη δημιουργία «λυκο-συμμαχιών» μεταξύ κομμάτων που δεν μοιράζονται απαραίτητα την ίδια ιδεολογία ή όραμα. Ειδικοί αναλυτές συμφωνούν πως ο δρόμος προς την εξουσία περνά μέσα από το αξίωμα του δημάρχου. Έτσι, άλλωστε, ξεκίνησε και τη λαμπρή καριέρα του ο ίδιος ο νεοσουλτάνος το 1994, οπόταν και υπηρέτησε από τη θέση του δημάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Οι πιο σκληρές μάχες θα δοθούν στις μεγάλες πόλεις.
Αυτό το γνωρίζει ο Ερντογάν και γι’ αυτό συνεχίζει τη λεγόμενη «λαϊκή συμμαχία» με το ακροδεξιό Εθνικιστικό Κόμμα του Μπαχτσελί.


Ωστόσο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν προχωρήσει με την ανάπτυξη συμμαχιών, με επικεφαλής το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, στο μεταξύ, δείχνουν πως τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν μειώσει σημαντικά τη διαφορά τους, με πρώτο συνολικά να παραμένει το κόμμα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Παράγοντες όπως η ασθενής οικονομία, η πολιτική αστάθεια, η αποτυχία του δημοκρατικού μηχανισμού, οι περιορισμοί της ελευθερίας έκφρασης και η στέρηση στα πολιτικά δικαιώματα ενδέχεται να επηρεάσουν το εκλογικό αποτέλεσμα.