Νέα εποχή για τον Νετανιάχου
Οι στόχοι και οι προκλήσεισ για τον κυρίαρχο του Ισραήλ
Κυριακή 14 Απρ 2019
Στις αρχές της εβδομάδας ο Ρίβεν Ρίβλιν, Πρόεδρος του Ισραήλ, θα δώσει στον Νετανιάχου την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Μπορεί το Λικούντ και η Συμμαχία Μπλε-Λευκό να έχουν ίσες έδρες, ωστόσο το ποσοστό του πρώτου ήταν υψηλότερο γι’ αυτό και λαμβάνει πρώτο την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Η επιτυχία θεωρείται δεδομένη και η δεξιά κυβερνητική συμμαχία θα διαθέτει 65, από τις 120 συνολικά έδρες της Κνεσέτ, έναντι του κεντρώου συνασπισμού ανάμεσα στη Συμμαχία Μπλε-Λευκό, τους Εργατικούς και το αριστερό Μερέτζ, το οποίο συγκεντρώνει 45 έδρες.
Γιατί ξανά ο Νετανιάχου
Ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ, αν και ένιωσε την ανάσα των αντιπάλων του, κατάφερε να επικρατήσει εξαιτίας της ιεραρχίας των προτεραιοτήτων που θέτει η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Οι Ισραηλινοί έχουν ως απόλυτη προτεραιότητα την ασφάλεια του κράτους. Η συμμαχία των δεξιών και εθνικιστικών κομμάτων έχει αυστηρά όρια απέναντι στην ισλαμική Χαμάς στη Γάζα, η οποία συνεχώς σπάει εκεχειρίες και εκτοξεύει πυραύλους στα εδάφη του Ισραήλ. Ιδιαίτερα ευεργετικό ρόλο έπαιξαν, ωστόσο, αφενός η ιδιαίτερα επιτυχημένη εξωτερική πολιτική που έχει εφαρμόσει και η ανάπτυξη συμμαχιών σε ανατολή και δύση, αφετέρου η στήριξη του Αμερικανού Προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ.
Στήριξη που είχε ως πρώτη κίνηση την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ, την οποία ακολούθησε το άνοιγμα της πρεσβείας των ΗΠΑ στην πόλη αυτή που διεκδικούν και οι Παλαιστίνιοι ως πρωτεύουσα του δικού τους κράτους, την αναγνώριση της ισραηλινής κυριαρχίας στα υψώματα Γκολάν, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, αλλά και η αποχώρηση από τη διεθνή συνθήκη για τα πυρηνικά του Ιράν, το οποίο ανακήρυξε εκ νέου ως την απόλυτη δύναμη του κακού.
Πίσω από τον επιτυχημένο Μπίμπι
Διεθνείς αναλυτές υποστηρίζουν ότι πίσω από τα προφανή φαινόμενα ο Νετανιάχου μάλλον ευγνώμων ένιωθε ήδη από τα μέσα Νοεμβρίου, οπόταν και παραιτήθηκε ο μέχρι τότε Υπουργός Άμυνας της χώρας, Άβιγκτορ Λίμπερμαν, καθώς και την αναγκαστική επιλογή της πρόωρης κάλπης. Όπως γράφει η ισραηλινή εφημερίδα «Χααρέτζ», ο Νετανιάχου θεωρεί εαυτόν ως κορυφαίο διπλωμάτη και αρχηγό του κράτους του Ισραήλ, καθώς κατόρθωσε να βγάλει αλώβητη τη χώρα από την επανάσταση της Αραβικής Άνοιξης, βελτίωσε τις σχέσεις του Ισραήλ με τη Ρωσία και ήρθε πιο κοντά στην Κίνα και την Ινδία.
Κυρίως, όμως, όπως σχολιάζει, κατάφερε να ανατρέψει τους επικίνδυνους για το Ισραήλ σχεδιασμούς του Μπαράκ Ομπάμα, για ειρήνευση στη Μέση Ανατολή. Σε ό,τι αφορά δε την οικονομία, ο Μπίμπι, επέλεξε τους καλύτερους Υπουργούς Οικονομίας και η οικονομία της χώρας αναπτύχθηκε. Η τελευταία φορά που το Ισραήλ βίωσε οικονομική ύφεση ήταν πριν από 15 χρόνια, η ανεργία βρίσκεται σε ιστορικό χαμηλό επίπεδο, ενώ η βιομηχανία της υψηλής τεχνολογίας θριαμβεύει. Αυτές οι επιτυχίες είναι που του δίνουν επίσης το κλειδί για τον δικό του πολιτικό θρίαμβο.
Κύπρος και Ελλάδα
Τα τελευταία τρία χρόνια οι σχέσεις του Ισραήλ με την Κύπρο και την Ελλάδα έχουν αναπτυχθεί σε ιδιαίτερα μεγάλο βαθμό και η συνεργασία μεταξύ των τριών χωρών βρίσκεται στα καλύτερα επίπεδα της -φιλικής παραδοσιακά- ιστορίας τους. Ο Βενιαμίν Νετανιάχου ήταν πρωτοστάτης των εξελίξεων και η επανεκλογή του διασφαλίζει τη συνέχιση των κομβικής σημασίας σχεδιασμών. Στην πραγματικότητα η εξωτερική πολιτική που εφαρμόζει το Ισραήλ παραμένει σταθερή όλα τα χρόνια και δεν αλλάζει αναλόγως ηγεσίας, η επανεκλογή Νετανιάχου ωστόσο αναμένεται να βοηθήσει στην πιο γρήγορη επίτευξη των στόχων, αφού μετεκλογικά θα θέλει να μετατοπίσει την προσοχή από το εσωτερικό -που έχει αναταράξεις- στο εξωτερικό που σημειώνει επιτυχίες.
Το Παλαιστινιακό
Ανενόχλητος αναμένεται να συνεχίσει και τη σκληρή πολιτική του στο Παλαιστινιακό ζήτημα. Δεν αποκλείεται ο Νετανιάχου να επιχειρήσει επέκταση της παράνομης ισραηλινής κυριαρχίας στα εδάφη της Δυτικής Όχθης με την ανάπτυξη νέων εποικισμών.
Ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός έχει προαναγγείλει άλλωστε την προσάρτηση της Δυτικής Όχθης και επί του παρόντος δεν αναμένεται να επιδιώξει επανέναρξη των συνομιλιών με την Παλαιστινιακή Αρχή. Με σύμμαχο τον Ντόναλντ Τραμπ, αναμένεται να κορυφωθεί η πίεση προς τον παλαιστινιακό παράγοντα, ώστε με χειρουργική μαεστρία να οδηγήσει σε αποδοχή της συμφωνίας των αιώνα. Μαζί τους, ως αφανείς ήρωες, προς αυτήν την κατεύθυνση εργάζονται οι κυβερνήσεις τόσο του Ριάντ όσο και των Εμιράτων.
Στην αντίπερα όχθη, στο πλευρό των Παλαιστινίων το Ιράν και κυρίως η Τουρκία.
Η διαρροή
Σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα «Χααρέτζ», προφανώς όχι τυχαία, διαρρέει πως το Ισραήλ θα είναι σε θέση να διατηρήσει τον τομέα Γ, όπως έχει καθοριστεί στους εσωτερικούς χάρτες, που περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Όχθης και όλους τους εποικισμούς, τις ζώνες πυρός του ισραηλινού στρατού και τις ανοικτές περιοχές.
Οι Παλαιστίνιοι, προκειμένου να συναινέσουν, θα αποζημιωθούν με οικονομική βοήθεια και επιστροφή άλλων εδαφών, όχι και τόσο γεωστρατηγικής σημασίας για το Ισραήλ. Αν, δε, οι Παλαιστίνιοι αρνηθούν, θα το πληρώσουν ακριβά με τρόπο που δεν αποκλείεται να περιλαμβάνει αύξηση πιέσεων, ισραηλινής κυριαρχίας και κλειδώματος των προσαρτήσεων ακόμη και νέων εδαφών. Αυτό που δεν έχει διευκρινιστεί είναι κατά πόσον η συμφωνία του αιώνα θα προτείνει τη λύση δύο, ή ενός κράτους.
Οι μεν Ισραηλινοί αφήνουν να διαρρεύσει πως θα προκρίνουν λύση ενός κράτους, προκειμένου να αποφευχθεί οριστικά το ενδεχόμενο κοινής ιδιοκτησίας γης. Ωστόσο, αυτό το σενάριο θεωρείται δεδομένα απορριπτέο από τους Παλαιστινίους, οι οποίοι αξιώνουν λύση δύο κρατών και τη γεωγραφική μορφή των συνόρων πριν από τον πόλεμο του 1967. Αντίθετα οι Αμερικανοί αφήνουν να διαρρεύσει πως η συμφωνία του αιώνα αφορά σε οριστική λύση δύο κρατών, τα σύνορα των οποίων θα χρειαστεί να αναδιαμορφωθούν.
