Γιατί καταργείται η ισότητα δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων, εφόσον στους πρώτους απαγορεύεται η μείωση μισθού, ενώ στους δεύτερους εναπόκειται στη θέληση του εργοδότη; Τα τελευταία δυο αδιέξοδα που προέκυψαν από αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου ως Εκλογοδικείου και του Διαιτητικού Δικαστηρίου έχουν εγείρει στο μυαλό μου μερικές νομικές απορίες, για τα νομικά αδιέξοδα που ταλανίζουν τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία και προκαλούν αντιπαραθέσεις, νομικές και πολιτικές, στον νομικό και τον πολιτικό κόσμο. Διαβάστε τις απορίες μου.
1. Κενωθείσα βουλευτική έδρα, σύμφωνα με το σύνταγμα, προκύπτει από θάνατο ή παραίτηση βουλευτή, κατά τη διάρκεια της βουλευτικής του θητείας, που αρχίζει την ημέρα που δίδει τη διαβεβαίωσή του, δηλαδή από την ημέρα της πρώτης συνεδρίας της Βουλής μετά τις εκλογές. Στο Σύνταγμα δεν υπάρχει πρόνοια για θάνατο ή παραίτηση βουλευτή, αν αυτό συμβεί μεταξύ της ανακήρυξης και της διαβεβαίωσής του. Η ανυπαρξία αυτής της πρόνοιας δεν έχει κάποιο σκοπό ή στόχο, απλώς ο νομοθέτης δεν προνόησε να περιλάβει αυτήν την περίπτωση στον ορισμό της κενωθείσας θέσης.
Όμως η κοινή λογική υποβάλλει ότι αυτή η περίπτωση είναι καθαρά περίπτωση κενωθείσας έδρας και η φυσική δικαιοσύνη υποβάλλει ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται με την πρόνοια για κενωθείσαν έδρα. Το ανώτατο δικαστήριο όμως προσκολλήθηκε στον τύπον και το γράμμα του άρθρου του Συντάγματος και όχι στο πνεύμα και αναλογικότητα ή ομοιότητα της περίπτωσης. Φυσικά η Δικαιοσύνη πρέπει να είναι τυφλή και να λαμβάνει μόνο υπόψη της το κείμενο του Συντάγματος. Δεν μπορεί όμως να αφήνει και ένα παραθυράκι λογικής, που να δίνει λύσεις, σύμφωνα με το πνεύμα του άρθρου και του νομοθέτη;
2. Πώς μπορεί να διενεργηθεί αναπληρωματική εκλογή για μια κενωθείσαν έδρα, εφόσον ο εκλογικός νόμος ορίζει ότι οι εκλογές διεξάγονται με το σύστημα της αναλογικής, ενώ όταν η έδρα είναι μία, το εκλογικό σύστημα θα είναι πλειοψηφικό;
3. Μπορεί να πληρωθεί κενωθείσα βουλευτική έδρα αφού παρέλθουν οι τεσσαράκοντα πέντε το πολύ μέρες, όπως ορίζει το Σύνταγμα. Και εφόσον η υπό αναφοράν έδρα δεν είναι κενωθείσα, πώς μπορεί να πληρωθεί εφόσον δεν είναι κενωθείσα, σύμφωνα με το Σύνταγμα, που προβλέπει πλήρωση κενωθείσας έδρας;
4. Στο μεσολαβούν διάστημα από την ανακήρυξη των βουλευτών ως την ημέρα της πρώτης συνεδρίας και της διαβεβαίωσης των βουλευτών, οι εκλεγέντες θεωρούνται ή όχι βουλευτές και κατέχουν ή όχι έδρα, που πρέπει να πληρωθεί, όταν κενωθεί;
5. Ο μισθός δημοσίου υπαλλήλου αποτελεί περιουσιακό στοιχείο και αντιμετωπίζεται ως να ήταν κτήμα του υπαλλήλου, σύμφωνα με τις πρόνοιες του Συντάγματος. Αν ο μισθός είναι ισότιμος με τα κτήματα υπαλλήλου, τότε δεν πρέπει μετά θάνατον να μεταβιβάζεται στους κληρονόμους του. Αν ο μισθός είναι περιουσιακό στοιχείο, που δέχεται μόνο τις πρόνοιες του Συντάγματος για την ακίνητη ή άλλη περιουσία, δεν θα πρέπει να καταβάλλεται στον υπάλληλο, όταν απολυθεί από την εργασία του λόγω πλεονασμού;
6. Πού πάει η πρόνοια για ίση μεταχείριση όλων των πολιτών, όταν η Κυβέρνηση ως εργοδότης δεν έχει δικαίωμα να μειώσει τις απολαβές δημοσίου υπαλλήλου, ενώ ο ιδιώτης εργοδότης μπορεί να το κάμει;
7. Η νομοθετική εξουσία μπορεί να νομοθετήσει επιβολή φόρου για την ακίνητη ιδιοκτησία. Γιατί δεν μπορεί να νομοθετήσει επιβολή φόρου στον μισθό, που είναι ισότιμο περιουσιακό στοιχείο; Η μείωση αποδοχών δεν είναι φορολογία του μισθού;
8. Αν η Βουλή δεν δύναται να επιβάλει μείωση των απολαβών υπαλλήλου, επειδή οι απολαβές του είναι περιουσιακό στοιχείο, γιατί να μπορεί να επιβάλει κούρεμα των καταθέσεων πολίτη, εφόσον η κατάθεση είναι σταθερότερο περιουσιακό στοιχείο από τον μισθό;
9. Γιατί καταργείται η ισότητα δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων, εφόσον στους πρώτους απαγορεύεται η μείωση μισθού, ενώ στους δεύτερους εναπόκειται στη θέληση και την απόφαση του εργοδότη;
10. Εφόσον τον άρθρο 24 του Συντάγματος ορίζει στην 1η παράγραφο ότι «Έκαστος υποχρεούται να συνεισφέρη εις τα δημόσια βάρη αναλόγως των δυνάμεων αυτού», γιατί είναι αντισυνταγματικός ένας νόμος που ορίζει τον τρόπο συνεισφοράς εκάστου αναλόγως των δυνάμεων αυτού;
