Θρησκευτικός φανατισμός και υποκρισία

Ο θρησκευτικός φανατισμός είναι το δηλητήριο που δίνουν σε μικρές ή μεγάλες δόσεις όσοι θέλουν να υποτάξουν τις λαϊκές μάζες σε βραδυφλεγείς βόμβες, προκειμένου να εξυπηρετήσουν οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα. Ο Μαρξ έλεγε πως η θρησκεία είναι το όπιο των λαών. Δεν είναι, όμως, ακριβώς έτσι. Από τη στιγμή που οι θρησκείες εμπεδώθηκαν στις συνειδήσεις των πιστών, είτε χριστιανών, μουσουλμάνων ή βουδιστών, οφείλεται ένας προσήκων σεβασμός στις πεποιθήσεις τους και στην αποφυγή βλάσφημων και ακραίων προκλήσεων. Ο εκχυδαϊσμός και η ύβρις εναντίον θρησκευτικών συμβόλων μετατρέπει τις θρησκείες σε εκκολαπτήρια μηχανών - δολοφόνων.

Πρόστυχο και υβριστικό το σκίτσο του Charlie Hebdo

Η γελοιογραφία του γαλλικού περιοδικού Charlie Hebdo, το οποίο απεικονίζει τον Τούρκο Πρόεδρο ημίγυμνο να σηκώνει τη φούστα μιας μουσουλμάνας αναφωνώντας «Ωωω, ο Προφήτης», είναι πρόστυχο, ανήθικο. Δεν προσβάλλει τον Ερντογάν, αλλά τους μωαμεθανούς και τα θρησκευτικά τους σύμβολα. Σε τελευταία ανάλυση, ποιον εξυπηρετεί αυτή η ανήθικη καρικατούρα, αν όχι τον Τούρκο Πρόεδρο, ο οποίος χρησιμοποιεί το Ισλάμ για να προσβάλλει και να επιχειρεί να κατακρημνίσει τα σύμβολα του Χριστιανισμού και της Ορθόδοξης θρησκείας; Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος, της Εκκλησίας του Σωτήρος και άλλων μνημείων της Χριστιανοσύνης στην Κωνσταντινούπολη σε τζαμιά, είναι τα δείγματα γραφής της βλάσφημης πολιτικής Ερντογάν, ο οποίος τώρα βρήκε τη χρυσή ευκαιρία να αναδυθεί ως ένας νέος προφήτης, που μάχεται κατά των απίστων. Με αυτόν τον μανδύα του προστάτη του Ισλάμ καλύπτει την ιμπεριαλιστική του πολιτική και δικαιολογεί τα εγκλήματα πολέμου της Τουρκίας κατά της ανθρωπότητας, του παγκόσμιου πολιτισμού και των πανανθρώπινων ιδεωδών.

Μοιραίοι, άβουλοι και κακόμοιροι ψάχνουμε σωτήρες…

Στην Κύπρο υπάρχει ένα ρεύμα και ένας αδικαιολόγητος ενθουσιασμός πως ο Γάλλος Πρόεδρος είναι ο εν δυνάμει σωτήρας μας που τα έβαλε με την Τουρκία. Μοιραίοι και άβουλοι μέσα στην κακομοιριά μας, περιμένουμε από αυτόν να μας σώσει. Δεν είναι ο σωτήρας μας ο Μακρόν. Δεν μπορεί να είναι ο σωτήρας μας ένας πρώην τραπεζίτης, που τον ανέδειξε ο τραπεζικός κολοσσός των Rothschild, που κέρδισε το παρωνύμιο «ο Μότσαρτ των οικονομικών» όταν το 2012 συμβούλευσε τη Nestle να εξαγοράσει έναντι 12 δισεκατομμυρίων δολαρίων μια μονάδα της Pfizer.

Η στυγνή αντιλαϊκή πολιτική του, οι επιθέσεις κατά των κοινωνικών συντάξεων και η αποψίλωση των κρατικών νοσηλευτηρίων προκάλεσαν την λαϊκή κατακραυγή στη Γαλλία, η οποία «γέννησε» τα «Κίτρινα Γιλέκα». Ο Γάλλος Πρόεδρος προσπάθησε με μιαν ασύμμετρη αστυνομική βία να καταπνίξει το λαϊκό αυτό κίνημα. Επιχείρησε μάλιστα να κατηγορήσει τη Ρωσία ότι υποκινούσε ή υπέθαλπε τις κοινωνικές αναταραχές στη χώρα.

Οι Ρόθτσαϊλντ ελέγχουν σχεδόν όλη την πολιτική ζωή της Γαλλίας. Πολλοί Γάλλοι Πρόεδροι υπηρέτησαν πιστά ως υπάκουοι υπάλληλοι τους Ρόθτσαϊλντ πριν γίνουν πρόεδροι, όπως ο Ζορζ Πομπιντού, Πρωθυπουργός της Γαλλίας (1962-1968) και Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας (1969 - 1974).

Οι πολεμικού χαρακτήρα εμπλοκές της Άγκυρας με όλες τις γειτονικές της χώρες και εσχάτως της υποστήριξής της στο Αζερμπαϊτζάν σε μάχες με τις αρμενικές δυνάμεις, της στήριξης με όπλα και μισθοφόρους μιας από τις αντιμαχόμενες πλευρές στη Λιβύη και της τεταμένης αντιπαράθεσης με τις κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου εξασφαλίζουν στον Ερντογάν το όχημα να κατευθύνει τις εθνικιστικές ενέργειες και να εκτονώνει τις αντιδράσεις μακριά από τα εσωτερικά προβλήματα. Στη διαμάχη με τον Μακρόν, ο Ερντογάν με την υπερφίαλη εξωτερική πολιτική του έχει δύο στόχους. Από τη μια να καλύψει τα τρομακτικά οικονομικά προβλήματα της χώρας του. Όταν ένας στους τέσσερεις Τούρκους είναι άνεργος, η τουρκική λίρα αγγίζει πάτο και αυξάνεται ραγδαία η φτωχοποίηση του τουρκικού λαού, ο Ερντογάν, με την έξαρση του θρησκευτικού φανατισμού, τις πολεμικές ιαχές, αποκοιμίζει και φιμώνει τη λαϊκή κατακραυγή. Από την άλλη, πατώντας σε δύο βάρκες, ΗΠΑ-Ε.Ε. - ΝΑΤΟ και Ρωσία, προωθεί την επεκτατική του πολιτική, καθότι γνωρίζει πως τα οικονομικά συμφέροντα κρατούν δέσμιους τους «συμμάχους» του και κλείνουν τα μάτια στις αγριότητες της Τουρκίας.

Ο Μακρόν, αντί να αντιμετωπίσει την αποξένωση των Γάλλων μουσουλμάνων, ειδικά στα περιαστικά γκέτο της Γαλλίας, για τα οποία οι εμπειρογνώμονες συμφωνούν σε γενικές γραμμές πως είναι η βασική αιτία που αφήνει κάποια άτομα έκθετα στη ριζοσπαστικοποίηση και τη βία, τώρα στοχεύει να επηρεάσει την πρακτική μιας θρησκευτικής πίστης 1.400 χρόνων, με σχεδόν 2 δισεκατομμύρια μωαμεθανούς, κατά πλειοψηφίαν ειρηνικούς οπαδούς σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων δεκάδων εκατομμυρίων στη Δύση.

Από τη στιγμή που η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ δεν εφαρμόζουν σκληρές κυρώσεις κατά της Τουρκίας, ο Ερντογάν δεν βλέπει κανένα λόγο να αλλάξει πορεία. Όσο βλέπει ευκαιρίες να καταθέτει τα εθνικιστικά και ισλαμικά διαπιστευτήριά του και να τονώνει δήθεν την εθνική υπερηφάνεια, θα συνεχίσει να παίζει το παιχνίδι του.

Ο Μακρόν έχει επίσης προφανή κίνητρα. Η ανάδειξή του ως επικεφαλής ανταγωνιστή του Ερντογάν μπορεί να ενισχύσει την εικόνα που θέλει να προβάλει ως πρωταθλητή των ευρωπαϊκών συμφερόντων στην παγκόσμια σκηνή. Όμως η κορύφωση της εχθρότητας με τον Ερντογάν οφείλεται στη σύγκρουση συμφερόντων, γεωπολιτικών και οικονομικών, στην Ανατολική Μεσόγειο και πρωτίστως στη Λιβύη, με τα χρυσοφόρα κοιτάσματα, και όχι αυτών που φαίνονται στις δημόσιες δηλώσεις τους.

Τώρα ο Γάλλος Πρόεδρος επιμένει εδώ και τώρα για κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Δεν υποστήριξε, όμως, ούτε και ακολούθησε Κύπρο και Ελλάδα όταν επέμεναν στην τελευταία σύνοδο ηγετών της Ε.Ε. για κυρώσεις κατά της Τουρκίας.

Τα επεισόδια έξω από τη γαλλική πρεσβεία

Τα επεισόδια που σημειώθηκαν το περασμένο Σάββατο από μουσουλμάνους έξω από τη γαλλική πρεσβεία σηματοδοτούν μια εκρηκτική κατάσταση στον τόπο μας. Οι Αρχές ασφαλείας οφείλουν να επιβάλουν την τάξη και τη νομιμότητα. Όσοι από τους παράνομους ή άτυπους μετανάστες έρχονται στην ημικατεχόμενη πατρίδα μας οφείλουν να σέβονται τον τόπο φιλοξενίας τους. Όποιοι δεν συμμορφώνονται, να αποστέλλονται από εκεί που ήρθαν και ας ωρύονται οι Βρυξέλλες.

Η Κύπρος δεν χρειάζεται σωτήρες από το εξωτερικό. Χρειάζεται εγχώριους ηγέτες που θα υπηρετούν τα συμφέροντα της χώρας μας καθοδηγώντας τους δυνητικούς μας συμμάχους στο ζητούμενο, που είναι η δικαίωσή της στη βάση του διεθνούς δικαίου και της νομιμότητας. Και όχι να καθοδηγούνται από τα όποια συμφέροντα ή κίνητρα των ξένων.