Είναι εκβιασμός η απαίτηση του ΔΗ.ΚΟ. και του λαού για έλεγχο;

Ο εκβιασμός είναι ένα εργαλείο, που το χρησιμοποιεί κάποιος για να πετύχει ένα ανήθικο, ή παράνομο στόχο ή για να αναγκάσει κάποιον να αποδεχτεί κάτι που είναι αντίθετο με το καλό του συνόλου. Είναι η χρήση απειλής προκειμένου να εξαναγκαστεί κάποιος σε πράξη, που ωφελεί αυτόν που ασκεί την απειλή.

Με δεδομένο λοιπόν αυτόν τον ορισμό για τον εκβιασμό, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο Νικόλας Παπαδόπουλος και το ΔΗ.ΚΟ. δεν ασκούν κανέναν εκβιασμό, αλλά απλώς θέτουν ως προϋπόθεση μια λαϊκή απαίτηση, για να ψηφίσουν τον προϋπολογισμό του κράτους. Και αυτή η προϋπόθεση είναι η έντονη απαίτηση της τεράστιας πλειοψηφίας του κυπριακού λαού. Διαφωνούν μόνο οι πολύ φανατικοί οπαδοί του Νίκου Αναστασιάδη και του ΔΗ.ΣΥ.

Το ΔΗ.ΚΟ. δεν θέτει την προϋπόθεση, που κάποιοι ονομάζουν εκβιασμό, ούτε για να πετύχει έναν ανήθικο και παράνομο στόχο, ούτε για να αναγκάσει κάποιον να αποδεχτεί κάτι, που είναι αντίθετο με το καλό του συνόλου. Δεν χρησιμοποιεί αυτήν την προϋπόθεση ή απειλή, προκειμένου να εξαναγκάσει την Κυβέρνηση σε πράξη που ωφελεί το ΔΗ.ΚΟ. ή τον Νικόλα Παπαδόπουλο και όχι το δημόσιο συμφέρον. Ζητά απλώς εφαρμογή μιας πρόνοιας του Συντάγματος.

΄Ενας δημοσιογράφος σε άρθρο του (και όχι σε παραπολιτικό σχόλιο), διακηρύσσει πως «δεν ανεχόμαστε πολιτικούς ηγέτες να χρησιμοποιούν την ανάγκη κάθαρσης για μικροπολιτικά οφέλη».

Το ΔΗ.ΚΟ. δεν χρησιμοποιεί την ανάγκη για κάθαρση για δικό του όφελος. Το ΔΗ.ΚΟ. ζητά την κάθαρση και προσπαθεί να πείσει την Κυβέρνηση να αποδεχτεί τον έλεγχο, έστω κι αν θέτει την προϋπόθεση καταψήφισης του προϋπολογισμού. Γιατί άραγε η Κυβέρνηση επιμένει να μην αποδέχεται τη διενέργεια έρευνας από την Ελεγκτική Υπηρεσία για κάθαρση, έστω κι αν με την άρνησή της κινδυνεύει το κράτος να μείνει χωρίς προϋπολογισμό; Και τι μικροπολιτικό όφελος θα κερδίσει το ΔΗ.ΚΟ., αν η κυβέρνηση επιμένει στην άρνησή της; Ο Νικόλας Παπαδόπουλος, κ. δημοσιογράφε, δεν λέει «πως αν δεν γίνει το δικό του, θα καταψηφίσει τον προϋπολογισμό». Το ΔΗ.ΚΟ. θα καταψηφίσει τον προϋπολογισμό, μόνο αν η κυβέρνηση αρνείται να δώσει τα στοιχεία των πολιτογραφήσεων στον Γ.Ε. για έλεγχο. Γιατί άραγε αυτό το πείσμα της Κυβέρνησης;

Η ενέργεια του ΔΗ.ΚΟ., κύριε δημοσιογράφε, δεν «πάει πολύ πίσω την οικονομία, δεν παραλύει τον δημόσιο τομέα και δεν επηρεάζει χιλιάδες ανθρώπους». Αυτά όλα που λες, θα γίνουν από την αδικαιολόγητη άρνηση της Κυβέρνησης να δεχτεί τον έλεγχο που απαιτεί η τεράστια πλειοψηφία του λαού.

Ποιος, αλήθεια, θέλει «να γίνει το δικό του», όπως αποφαίνεται ο δημοσιογράφος; Ο Νικόλας Παπαδόπουλος, που επιμένει και απαιτεί να γίνει ο έλεγχος των πολιτογραφήσεων από την Ελεγκτική Υπηρεσία, ή ο Προέδρος Αναστασιάδης και η κυβέρνηση του ΔΗΣΥ, που φοβάται τον έλεγχο;

Όμως, υπάρχει ακόμα ένα στοιχείο, που αποδεικνύει ότι ο Νικόλας Παπαδόπουλος δεν εκβιάζει, ούτε μπορεί να εκβιάσει: Το ΔΗ.ΚΟ. διαθέτει αυτήν τη στιγμή μόνο 7 βουλευτές. Επομένως, δεν μπορεί μόνο του να καταψηφίσει τον προϋπολογισμό. Χρειάζονται ακόμα 21 ψήφοι για την καταψήφιση. Θα είναι μήπως εκβιαστής η πλειοψηφία της Βουλής, αν καταψηφίσει τον προϋπολογισμό;

Το συμπέρασμα είναι ότι ο Νικόλας Παπαδόπουλος και το ΔΗ.ΚΟ. διακινδυνεύουν την αξιοπιστία τους. Αλλά επιμένουν, επειδή αυτή είναι η απαίτηση του λαού, επειδή ξέρουν ότι ο έλεγχος είναι προς το δημόσιο συμφέρον και όχι προς το συμφέρον του ΔΗ.ΚΟ.

Η άρνηση του ελέγχου ποιων το συμφέρον εξυπηρετεί; Φυσικά εκείνων που φοβούνται τον έλεγχο. Το θέμα είναι πολύ απλό. Γιατί κάποιοι προσπαθούν να το κάμουν περίπλοκο θέμα πείσματος, συμφερόντων μικροπολιτικής και οικονομική οπισθοδρόμηση;

Είναι τόσο απλό. Αν δεν έχει κάτι να κρύψει, αν δεν φοβάται τον έλεγχο, πρέπει η Κυβέρνηση να δώσει αντίγραφα των φακέλων στην Ελεγκτική Υπηρεσία. Το αντίθετο είναι απλώς γινάτι, που έχει τους λόγους του. Και ο κάθε πολίτης αντιλαμβάνεται εύκολα αυτούς τους λόγους. Κι ας λέει ο ΠτΔ ότι θα εξαγγείλει μέτρα για πάταξη της διαφθοράς. Ο σωστός έλεγχος πρέπει να είναι το πρώτο μέτρο.