Όταν η δημιουργία γεννά την ελπίδα

Μια ιδέα γεννιέται σε ανύποπτο χρονικό διάστημα με άγνωστη -πολλές φορές- προέλευση και συναντά την υλοποίηση όχι άμεσα, αλλά στη σωστή χρονική στιγμή, η οποία συχνά δεν προκαθορίζεται από τους ανθρώπους, αλλά από τις συνθήκες. Κάπως έτσι γεννήθηκε και #Τοτραγούδι μας. Ο στιχουργός Σταύρος Σταύρου έδωσε την ιδέα και όλοι οι διαδικτυακοί και μη φίλοι του ανταποκρίθηκαν σε αυτή, δημιουργώντας ένα όμορφο αποτέλεσμα. Ένα τραγούδι ελπίδας, ένα τραγούδι για όλους από όλους, «Το τραγούδι μας». 200 περίπου λέξεις έγιναν στίχοι. Στίχοι που μελοποιήθηκαν. Στίχοι που αγκαλιάστηκαν από 22 συμπατριώτες μας τραγουδιστές και έγιναν ένα. Ένα τραγούδι για πολλές ψυχές, μια ελπίδα για όλους μας.

Ο Σταύρος έδωσε πολλά από τα «παιδιά» του σε κορυφαίους τραγουδιστές του ελληνικού πενταγράμμου. Στα τραγούδια του μιλά για αγάπη, για έρωτα, για τα «γιατί» της ζωής. Δίνει μια αισιόδοξη ματιά, χαϊδεύει τη λύπη, μοιράζεται τη μοναξιά. Τώρα όμως έγραψε κάτι διαφορετικό. Κάτι που ζούμε όλοι μαζί την ίδια στιγμή.

«#Το τραγούδι μας»… πώς γεννήθηκε αυτή η ιδέα;

«Ήταν μια ιδέα που είχα εδώ και καιρό. Να ζητήσω, δηλαδή, από τους φίλους μου στο Facebook να στείλουν ο καθένας από μία λέξη και να γράψω στίχους για ένα τραγούδι, χρησιμοποιώντας τις λέξεις αυτές. Νομίζω ότι με όλο αυτό που ζούμε ήταν η σωστή στιγμή για να γίνει: μια ευκαιρία να αποδείξουμε ότι όλοι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε. Είναι αλήθεια ότι την ανταπόκριση αυτή δεν την περίμενα. Μέσα σε λίγες μόνο ώρες συγκεντρώθηκαν περίπου 200 λέξεις! Με χαροποίησε, επίσης, ο ενθουσιασμός όσων έστειλαν τη λέξη τους. Αυτή ήταν και η ουσία του όλου πρότζεκτ: να αισθανθούμε όλοι ότι πρόκειται για ’’το τραγούδι μας’’».

Από την ιδέα στην πράξη, λοιπόν. Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν για σένα μέσα σε λίγες ώρες να δημιουργήσεις το συγκεκριμένο τραγούδι, που είχε τις ιδιαιτερότητές του;

«Η προθεσμία για αποστολή λέξεων έληγε τα μεσάνυχτα! Το επόμενο πρωί μάζεψα τις λέξεις και ξεκίνησα να σκέφτομαι πώς θα προχωρήσω. Παρατήρησα ότι -αν και υπήρχαν και λέξεις που δεν είχαν να κάνουν με τη σημερινή κατάσταση- πολλές λέξεις αφορούσαν σε αυτό που ζούμε τώρα. Κάποιες είχαν να κάνουν με τα συναισθήματα αυτής της περιόδου και άλλες με τη ζωή έξω, αυτήν που τόσο μας λείπει. Γι’ αυτό και οι ίδιες οι λέξεις με οδήγησαν στο να γράψω στίχους σχετικά με το «έξω» και τη ζωή μετά την καραντίνα. Όλα εκείνα τα μικρά, που τελικά είναι τόσο μεγάλα. Ξέρετε, η περίοδος αυτή νομίζω ότι θα μας κάνει να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα! Γράφοντας τους στίχους, ένιωσα να με καθοδηγούν οι λέξεις. Μέσα σε λίγες ώρες ήταν έτοιμοι και τους δημοσίευσα».

Οι στίχοι αποτέλεσαν πρόκληση στους συνθέτες;

«Έλαβα μελωδίες από πολλούς συνθέτες, γνωστούς μου και άγνωστους. Αυτό με χαροποίησε πάρα πολύ, γιατί αυτή ήταν και η ιδέα πίσω από το πρότζεκτ: να δημιουργηθεί μια ’’αλυσίδα’’ και το τραγούδι αυτό να μας ενώσει. Κάποιες από τις μελωδίες ήταν πολύ όμορφες. Μία από αυτές ήταν η μελωδία του Νικόλα Σαββίδη, ο οποίος μου έστειλε ένα βιντεάκι στο οποίο τραγουδούσε το κομμάτι. Ενθουσιάστηκα! Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν γνώριζα τον Νικόλα και χάρηκα πολύ που είναι και Κύπριος. Δημοσίευσα, λοιπόν, το βιντεάκι που μου έστειλε και κάπως έτσι εξελίχθηκαν τα πράγματα. Στη συνέχεια έλαβα ένα μήνυμα από τη συμπατριώτισσά μας τραγουδίστρια Σαλίνα, η οποία είχε την ιδέα να μαζευτούν πολλοί Κύπριοι τραγουδιστές (από διάφορα είδη μουσικής) και -ο καθένας από το σπίτι του- να τραγουδήσουν το κομμάτι, ώστε να φτιάξουμε ένα όμορφο βίντεο. Έτσι κι έγινε!».

Από τη στιχουργική στην ερμηνεία, λοιπόν, με τη συμμετοχή πολλών Κυπρίων τραγουδιστών;

«Μαζί με τη Σαλίνα και τον Δημήτρη Χωριανόπουλο (που ανέλαβε την εκτέλεση της παραγωγής) επικοινωνήσαμε με πολλούς Κύπριους τραγουδιστές και με πολλή χαρά διαπιστώσαμε ότι όλοι ήταν πολύ θετικοί. Αγκάλιασαν την ιδέα από την πρώτη στιγμή και συνέβαλαν ώστε να συνεχιστεί αυτή η «αλυσίδα». 22 τραγουδιστές από διαφορετικές γενιές, που εκπροσωπούν διαφορετικά είδη μουσικής. Ηοvig, Άγγελος Αυγουστή, Σαλίνα Γαβαλά, Στέλλα Γεωργιάδου, Λουκάς Γιώρκας, Ανδρέας Έκτορας, Ευρυδίκη, Αννίτα Κωνσταντίνου, Μιχάλης Μαρίνος, Δημήτρης Μεσημέρης, Τεύκρος Νεοκλέους, Άλεξ Παναγή, Γιώργος Παπαδόπουλος, Κατερίνα Παράσχου, Έλενα Πατρόκλου, Σοφία Πατσαλίδου, Μαριέλλα Σαββίδου, Νικόλας Σαββίδης, Ερμογένης Σκιτίνης, Γιώργος Σταματάρης, Βαλάντω Τρύφωνος, Κωνσταντίνος Χριστοφόρου μαζί σε ένα τραγούδι. Την ενορχήστρωση ανέλαβε ο Νίκος Μερτζάνος, την εκτέλεση παραγωγής ο Δημήτρης Χωριανόπουλος. Αυτό ήταν που θέλαμε και είμαστε ευγνώμονες που βρίσκονται μαζί μας σε αυτήν την προσπάθεια. Έφτιαξαν, λοιπόν, ο καθένας το βιντεάκι του από σπίτι, ενώ το μοντάζ είναι του Γιάννου Σαββίδη. Το τραγούδι κυκλοφόρησε την περασμένη Πέμπτη στο Youtube».

Σε κάποια δημοσίευσή σου αναφέρθηκες στο θέμα αποστολής ενδεχομένων εσόδων σε συγκεκριμένο σκοπό…

«Όλοι συμμετέχουν αφιλοκερδώς σε αυτήν την προσπάθεια. Εξάλλου αυτό το τραγούδι δεν ανήκει ούτε σε μένα, ούτε στον Νικόλα, ούτε στους τραγουδιστές που το τραγούδησαν. Είναι ένα τραγούδι που δημιουργήσαμε από την αρχή όλοι μαζί και ανήκει σε όλους μας. Έτσι κι αλλιώς δεν θα γραφόταν ποτέ αν δεν υπήρχαν οι λέξεις που έστειλε ο κόσμος. Γι’ αυτό και αποφασίσαμε ότι όσα έσοδα προκύψουν από το τραγούδι (πνευματικά δικαιώματα, πωλήσεις σε πλατφόρμες κ.λπ.) θα δοθούν ως εισφορά στον λογαριασμό που άνοιξε το κράτος για στήριξη της μάχης κατά του κορωνοϊού.

Η κοινωνία μας περνάει από μια τεράστια δοκιμασία. Πώς την βλέπεις σήμερα εσύ και πώς νομίζεις ότι θα βγει μέσα από όλην αυτήν την περιπέτεια;

«Ελπίζω να βγούμε πιο δυνατοί και να πάρουμε μαθήματα. Είμαι αισιόδοξος. Πολλές φορές οι άνθρωποι ξεχνάμε, αλλά αυτή η δοκιμασία είναι τόσο έντονη, που νομίζω ότι κάτι θα μας αφήσει στο τέλος. Μακάρι να αναθεωρήσουμε διάφορα πράγματα και η σημερινή κατάσταση να μας κάνει να δούμε τη ζωή διαφορετικά. Είμαι της άποψης ότι το κάθε σκοτάδι οδηγεί σε ακόμα περισσότερο φως».

Συνεχίζεις να γράφεις εν καιρώ πανδημίας;

«Γράφω συνέχεια, τόσο για τη δισκογραφία, όσο και στίχους για το θέατρο. Δυστυχώς, η κατάσταση που ζούμε επηρέασε τον πολιτισμό και τους ανθρώπους του σε ένα τεράστιο βαθμό και αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει να το δει προσεκτικά η Πολιτεία. Αναβλήθηκαν παραστάσεις, ματαιώθηκαν παραγωγές, οι άνθρωποι των Τεχνών δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει το αύριο. Είχα πολλά πράγματα προγραμματισμένα για τους επόμενους μήνες, αλλά θα δούμε πώς θα τα φέρει ο χρόνος! Προς το παρόν αντιμετωπίζω αυτήν την κατάσταση ως μια καλή ευκαιρία να είμαι δημιουργικός και παραγωγικός».

Τι άλλο κάνει ο Σταύρος εκτός από το να κουμπώνει το νόημα της ζωής μέσα στους στίχους;

«Είμαι φιλόλογος και διδάσκω στην Αμερικανική Ακαδημία Λευκωσίας. Είμαι πολύ χαρούμενος που, παρά την κατάσταση αυτή, συνεχίζουμε τα μαθήματα διαδικτυακά. Το σχολείο προετοιμάστηκε από καιρό πριν για το ενδεχόμενο αυτό και ξεκινήσαμε μαθήματα από την πρώτη μέρα της καραντίνας. Αυτά τα μαθήματα είναι οξυγόνο και για μας και για τους μαθητές. Εκτός από τη στιχουργική και τη διδασκαλία, ένα μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητάς μου είναι αφιερωμένο στον χώρο της βαριάς νοητικής αναπηρίας. Είμαι μέλος του Δ.Σ. του Συνδέσμου Ευημερίας Ατόμων με Νοητική Αναπηρία και κάνουμε ό,τι μπορούμε για να προσφέρουμε αγάπη και φροντίδα στους ανθρώπους αυτούς που μας έχουν τόσο πολύ ανάγκη. Επίσης, πρόσφατα έφτιαξα μια διαδικτυακή πλατφόρμα, το HumartsCy, που είναι αφιερωμένη στους ανθρώπους του πολιτισμού στην Κύπρο».

Έχεις σκεφτεί άλλου είδους συγγραφή πέρα από τη στιχουργική;

«Έχω γράψει και άλλα πράγματα, αν και είμαι της άποψης ότι πρέπει να επικεντρωνόμαστε σε αυτό που ξέρουμε ότι κάνουμε καλύτερα. Και αυτό για μένα είναι η στιχουργική. Όποτε όμως προκύπτει κάτι που με ενδιαφέρει πραγματικά, το δοκιμάζω. Πρόσφατα, για παράδειγμα, φτιάξαμε με την Κυπριακή Ολυμπιακή Επιτροπή ένα βιβλίο με θέμα την Ολυμπιακή Παιδεία, το οποίο ήδη χρησιμοποιούν τα σχολεία σε όλη την Κύπρο. Η αναβολή των Αγώνων του Τόκιο μάς δίνει την ευκαιρία να το προωθήσουμε ακόμα περισσότερο και την επόμενη σχολική χρονιά. Αυτήν την περίοδο ξεκίνησα μια συνεργασία και με την Εθνική Ολυμπιακή Ακαδημία της Ελλάδας, για ένα βιβλίο, μέσα από το οποίο τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν καλύτερα τους Ολυμπιακούς Αγώνες».

Τα όνειρά σου;

«Να βγούμε απ’ όλο αυτό πιο δυνατοί. Ας είναι μια ευκαιρία να αλλάξουμε τον κόσμο, όσο μπορούμε. Όσο για τα δικά μου, προσωπικά όνειρα, θέλω να συνεχίσω να γράφω τραγούδια για πάντα. Μεγάλο πράγμα αυτό το ’’για πάντα’’. Φτάνει να είμαστε υγιείς και να το κυνηγάμε με χαμόγελο…».