Φτώχια, ρύπανση και θάνατος

«Η εξάπλωση της πανδημίας του κορωνοϊού ’’επιταχύνεται’’ στην Αφρική, με τον covid-19 να μεταφέρεται από τις πρωτεύουσες των κρατών, όπου πρωτοεμφανίστηκε με την άφιξη ταξιδιωτών από το εξωτερικό, σε άλλες πόλεις, αν και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι Αρχές δεν εντοπίζουν σοβαρές περιπτώσεις της νόσου ή θανάτους, ανακοίνωσε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας». Η είδηση, βέβαια, επειδή πρόκειται για την Αφρική, δεν απασχόλησε ποτέ τα πρωτοσέλιδα και τα πρώτα λεπτά των ειδησεογραφικών εκπομπών. Στο μεταξύ, σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ., στην Αφρική δεν χάνεται μεγάλος αριθμός σοβαρών κρουσμάτων… Γιατί άραγε στις χώρες με τα καλύτερα συστήματα υγείας χάνονται τόσοι άνθρωποι και στην Αφρική όχι; Είναι θέμα DNA; Την απάντηση δίνουν εγνωσμένου κύρους μοριακοί ιολόγοι. Στην Αφρική η πρόσβαση στα νοσοκομεία είναι εξαιρετικά περιορισμένη, ιδιαίτερα για τις πιο φτωχές χώρες, ενώ η χώρα είναι αντιμέτωπη με τόσες ασθένειες, που ο κορωνοϊός είναι απλώς μία παραπάνω.

Στην υποσαχάρια Αφρική δε, δεν υπάρχει καταγραφή. Ο περιορισμένος αριθμός διαγνωστικών τεστ που υπάρχει στη χώρα, διατίθεται μόνος για τους πιο πλούσιους πληθυσμούς…

Η ακραία φτώχια

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών κρούει κώδωνα κινδύνου προειδοποιώντας πως ο COVID-19 «θα μπορούσε να οδηγήσει 50 εκατομμύρια ανθρώπους σε ακραία φτώχια», τονίζοντας πως «αυτή και άλλες επιπτώσεις μπορούν να αποφευχθούν αν οι χώρες δράσουν αμέσως».

Η αλήθεια είναι πως οι αποφάσεις για τη διαχείριση της πανδημίας του κορωνοϊού, που ορθά λήφθηκαν, βύθισαν όλες ανεξαιρέτως τις οικονομίες του κόσμου, ακόμη και τις πιο ισχυρές. Πέρα από τις προφανείς επιπτώσεις που ήδη άρχισαν να διαφαίνονται στην οικονομία, τη δική μας και αλλού, οι ειδικοί εκτιμούν πως σύντομα θα αρχίσει να ανοίγει ακόμη περισσότερο και η ψαλίδα της κοινωνικής ανισότητας.

Σύμφωνα με το Οικονομικό και Κοινωνιολογικό Ινστιτούτο Ιδρύματος Χανς-Μπέκλερ, «τα πρώτα θύματα είναι οι γυναίκες. Ήδη προ κορωνοϊού οι μισθοί των γυναικών ήταν χαμηλότεροι από εκείνους των ανδρών. Με το κλείσιμο σχολείων και παιδικών σταθμών κατά τη διάρκεια της πανδημίας οι γυναίκες, δεδομένου ότι βγάζουν συχνά λιγότερα χρήματα από τους άνδρες, ήταν εκείνες που έμειναν στο σπίτι».

Αντίστοιχα είναι και τα συμπεράσματα του Πανεπιστημίου του Μάνχαϊμ. Αυτήν την περίοδο «χάνουν τη δουλειά τους κυρίως όσοι εργάζονται ελάχιστες ώρες την εβδομάδα σε καθεστώς μερικής απασχόλησης ή εκείνοι που προσφέρουν οικιακές υπηρεσίες». Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, το μεγαλύτερο πλήγμα αφορά σε γυναίκες και σε –όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται– χαμηλόμισθους, ενώ σε μεγάλο βαθμό έχουν επηρεαστεί και άνθρωποι με χαμηλότερο ακαδημαϊκά μορφωτικό επίπεδο, οι οποίοι εκτελούν κατά βάση εργασίες που δεν μπορούν να διεκπεραιωθούν από το σπίτι.

Με λίγα λόγια, όποιος έβγαζε λίγα πριν από την πανδημία, τώρα βγάζει λιγότερα.

Στον αντίποδα άνθρωποι με υψηλά εισοδήματα αναγκάστηκαν να περιορίσουν την εργασία τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας σε πολύ μικρότερο βαθμό, ενώ το 40% των ανθρώπων υψηλού ακαδημαϊκά μορφωτικού επιπέδου μπορούσαν να συνεχίσουν τη δουλειά από το σπίτι τους. Σαφώς και σε αυτές τις περιπτώσεις, σε μικρότερο όμως βαθμό, έχουν επηρεαστεί τα εισοδήματα.

Εδώ πλανήτης Γη!

Το ανθρώπινο αποτύπωμα, για την ακρίβεια το αποτύπωμα της ανθρώπινης συμπεριφορά, έχει ήδη αρχίσει να βαραίνει τον πλανήτη που μας φιλοξενεί. Οι περιβαλλοντολόγοι προειδοποιούν έντονα πως η θαλάσσια ρύπανση αυξάνεται κατακόρυφα. Οι ΜΚΟ που ασχολούνται με το περιβάλλον εκπέμπουν σήμα κινδύνου για τη θαλάσσια χλωρίδα και πανίδα. Θάλασσες και ωκεανοί γέμισαν με μάσκες μιας χρήσης, άδεια μπουκάλια αντισηπτικών και γάντια από λάτεξ.

Κάτω από τα κύματα της Μεσογείου, τα σκουπίδια του κορωνοϊού πλέουν στο πλάι των συνηθισμένων σκουπιδιών, όπως είναι τα ποτήρια μιας χρήσης και τα αλουμινένια κουτάκια.

Αν οι άνθρωποι συνεχίσουν με τον ρυθμό που πάνε εδώ και τρεις μήνες, σε λίγο καιρό η Μεσόγειος θα έχει περισσότερες μάσκες απ’ ό,τι είναι ο συνολικός πληθυσμός των μεδουσών.

Ως φιλική υπενθύμιση να αναφέρουμε ότι, πριν τα σκουπίδια του κορωνοϊού, έως και 13 εκατομμύρια τόνοι πλαστικού κατέληγαν κάθε χρόνο στους ωκεανούς, σύμφωνα με εκτίμηση του περιβαλλοντικού οργανισμού του ΟΗΕ. Κάθε χρόνο, 750.000 τόνοι πλαστικού κολυμπούν στη Μεσόγειο. Μια ποσότητα που η WWF έχει χαρακτηρίσει αντίστοιχη με το πέταγμα 33.800 πλαστικών μπουκαλιών στη θάλασσα κάθε λεπτό. Μία μάσκα έχει διάρκεια ζωής 450 χρόνια…

Λειψυδρία!

Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί το πρόβλημα της λειψυδρίας. Λόγω της πανδημίας, ο κόσμος κατανάλωσε περισσότερο νερό. Οι χώρες που ούτως ή άλλως είναι αντιμέτωπες με προβλήματα ανυδρίας, όπως είναι η Ιορδανία και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής, του Περσικού Κόλπου και της Αφρικής, έχουν ήδη αρχίσει να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Σύμφωνα με υδρολόγους, «εάν λόγω της πανδημίας η κατανάλωση νερού αυξήθηκε κατά 40%, επειδή ο κόσμος από φόβο έπλενε φρούτα και λαχανικά πιο καλά και χρησιμοποιούσε περισσότερο νερό για την προσωπική του υγιεινή, τότε το πρόβλημα γίνεται γιγάντιο. Αντιστάθμισμα, βέβαια, αποτελεί η μείωση της κατανάλωσης νερού λόγω της κατάρρευσης του τουρισμού, τομέας που άρχισε να ανακάμπτει σταδιακά».

Οι υδρολόγοι τονίζουν πως η παγκόσμια κοινότητα πρέπει να δει το θέμα πιο θερμά, καθώς «οι υδάτινες πηγές στερεύουν και ο αριθμός του πληθυσμού αυξάνεται». Μόνο στην Ιορδανία ζουν σήμερα 11 εκατομμύρια άνθρωποι, την ώρα που τα αποθέματα νερού επαρκούν για 2 εκατομμύρια.