Ο αυτόματος πιλότος

Κανένα κράτος δεν μπορεί να κυβερνάται με τον αυτόματο πιλότο. Είναι σχήμα λόγου. Οι κυβερνήσεις είτε είναι ικανές και έντιμες είτε ανίκανες και διεφθαρμένες. Τα υπόλοιπα συνιστούν άλλοθι για όσους καρπούνται την εξουσία, αλλά και για τους πολίτες, οι οποίοι έχουν την ευθύνη να εκλέγουν τους ανώτατους άρχοντες της Πολιτείας με την ψήφο τους, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις τυγχάνει να σφάλλουν στις επιλογές τους. Οφείλουμε, λοιπόν, απαξάπαντες να είμαστε υπεύθυνοι έναντι του εαυτού μας και έναντι του κράτους μας.

Ήδη, γίνονται ζυμώσεις ενόψει των προεδρικών εκλογών. Άρχισαν τα κτυπήματα πάνω και κάτω από τη μέση. Και διερωτάται ο απλός πολίτης πώς όλοι αυτοί που έχουν κυβερνήσει, είτε το τελευταίο διάστημα είτε στο παρελθόν, θα ήταν δυνατόν να οδηγήσουν τον τόπο μακριά από τα αδιέξοδα και να καθαρίσουν τον στάβλο του Αυγεία, τον οποίο οι ίδιοι ως στελέχη του κομματικού κατεστημένου δημιούργησαν. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Και ο πολίτης ενδιαφέρεται να ακούσει προτάσεις στη βάση δύο πυλώνων. Σύμφωνα με σχετικές έρευνες, ο πρώτος είναι η επίλυση του Κυπριακού και πώς αυτή θα επέλθει. Επί τη βάσει ποιας στρατηγικής και ποιας βάσης; Ο δεύτερος πρέπει να απαντά στο ερώτημα, με ποιον τρόπο θα ήταν δυνατό να καταπολεμηθεί η διαφθορά και να ορθοποδήσει ο τόπος οικονομικά και άλλως πως. Για να μπορούν οι νέες γενιές να δημιουργήσουν και οι παλαιότερες -μεταξύ των οποίων και οι συνταξιούχοι- να απολαμβάνουν τους κόπους και τις εισφορές μιας ζωής.

Ο απλός ο πολίτης διερωτάται και για κάτι άλλο: Ποιος είναι αυτός ο αδιάφθορος πολιτικός που θα τον βγάλει από τα αδιέξοδα; Αυτοί οι οποίοι έκλεισαν τις τράπεζες ή αυτοί οι οποίοι έκαναν πάρτι μαζί τους και συνεχίζουν σήμερα να τις καλύπτουν; Πώς θα προκύψει οικονομική ανάκαμψη χωρίς δανεισμούς και πώς θα καταπολεμηθεί το δημόσιο χρέος και η ανεργία, εφόσον δεν υπάρχει μοντέλο ανάπτυξης; Εάν υπάρχει, ποιο είναι; Ούτε η Κυβέρνηση το έχει εξηγήσει, ούτε η αντιπολίτευση. Η κότα του τουρισμού με τα χρυσά αβγά έχει στερέψει προ καιρού. Σήμερα γίνεται λόγος εντός της ΕΕ για την πράσινη τεχνολογία και ανάπτυξη. Πώς εμείς προχωρούμε προς αυτήν την κατεύθυνση; Και πώς τα χρήματα από τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ απορροφούνται και σε ποιο βαθμό; Τι αποδίδουν;

Υψηλά νοήματα. Όπως συμβαίνει και στο Κυπριακό. Και συμπολίτευση και αντιπολίτευση επιμένουν σε μία συνταγή, η οποία έχει οδηγήσει σε αδιέξοδα και στην τουρκική αντίληψη των δύο κρατών. Και βρίσκουν αμφότερες την εύκολη λύση: Να πάμε σε συνομιλίες. Ωραία, να πάμε σε συνομιλίες, ποια, όμως, θα είναι η βάση και κάτω από ποιες συνθήκες θα διεξαχθούν; Με τις κάννες των τουρκικών κανονιών στον κρόταφο της Κυπριακής Δημοκρατίας;

Άλλο λύση και άλλο διάλυση. Γίνεται αντιληπτό ότι η απειλή είναι διπλή. Η εσωτερική διάλυση οφείλεται στη διαφθορά και η εξωτερική, στις προσπάθειες της Τουρκίας να καταργήσει την Κυπριακή Δημοκρατία. Για να μας αφήσει αδέσποτους, χωρίς κράτος, μέχρι να μας καταβροχθίσει.

Όσοι επιθυμούν να κυβερνήσουν αυτόν τον τόπο, οφείλουν να καταθέσουν συγκεκριμένες οικονομικές και κοινωνικές θέσεις, που θα οδηγούν σε ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης. Όσο δε για το Κυπριακό, η μοναδική ρεαλιστική επιλογή και απάντηση προς τις τουρκικές διχοτομικές αξιώσεις είναι μία: Εδώ στη νήσο Κύπρο υπάρχει μόνο ένα κράτος. Ενιαίο, που τελεί υπό κατοχήν. Και αυτό το κράτος ονομάζεται Κυπριακή Δημοκρατία. Είναι μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ. Η λύση θα πρέπει να έχει ως βάση τις αρχές και αξίες της ΕΕ και του ΟΗΕ. Το υφιστάμενο κράτος είναι αυτό που μας επιτρέπει να υπάρχουμε, να ζούμε και να δημιουργούμε. Να έχουμε δικαιώματα εντός της ΑΟΖ, στην ΕΕ και διεθνώς. Να αναπνέουμε. Ο πολίτης θέλει κάποιον ή κάποια πολιτικό, μαζί με ομάδα ικανών ανθρώπων, που θα έχουν όραμα. Και θα μπορούν να το υλοποιήσουν. Πρωτίστως, όμως, θα πρέπει να απαλλάξουν το κράτος από τον αυτόματο πιλότο και να αναλάβουν υπεύθυνα και σοβαρά τη διακυβέρνηση της χώρας. Αλλιώς, θα μπούμε σε μία νέα φάση του υφιστάμενου φαύλου κύκλου.