Μάχη για να κρατηθούν ανοιχτά τα σχολεία

Η αύξηση των κρουσμάτων είναι δεδομένη και αγγίζει τόσο μαθητές όσο και εκπαιδευτικούς σε όλες τις βαθμίδες. Ανησυχία προκαλεί το γεγονός αυτό στους οργανωμένους εκπαιδευτικούς, εφόσον από τη μια διασπάται η μαθησιακή διαδικασία, ενώ από την άλλη πολλαπλασιάζονται οι ανάγκες αντικαταστατών στις σχολικές αίθουσες. Συγκρατημένοι, ωστόσο, φαίνεται να παρουσιάζονται οι ειδικοί, εφόσον, πρώτον, δεν έχουν περάσει αρκετές μέρες από την εφαρμογή των νέων μέτρων και, δεύτερον, σε δέκα ημέρες τα σχολεία κλείνουν λόγω εορτών.

Επιστροφή στην τηλεκπαίδευση

Αυξάνονται οι μαθητές που παραμένουν στο σπίτι και παρακολουθούν μαθήματα μέσω ψηφιακών εργαλείων τύπου teams, στη Μέση Εκπαίδευση. Αν και τα μέτρα εφαρμόζονται, εντούτοις οι αριθμοί μεγαλώνουν. Ο Πρόεδρος της ΟΕΛΜΕΚ Κώστας Χατζησάββας δήλωσε στη «Σημερινή» ότι υπάρχει μια ανησυχία για την αύξηση των κρουσμάτων τις τελευταίες ημέρες. «Είναι γεγονός ότι οι αριθμοί προκαλούν μιαν ανησυχία. Πολλοί μαθητές παραμένουν στο σπίτι επειδή είναι κρούσματα. Άλλοι πάλι παραμένουν στο σπίτι εφόσον είναι ανεμβολίαστοι και θεωρούνται στενές επαφές. Και οι υπόλοιποι που είναι εμβολιασμένοι παραμένουν στο σχολείο έστω κι αν είναι στενές επαφές κρούσματος. Ένα θέμα οξύμωρο, βέβαια, που αναμένουμε να επανεξεταστεί».

Ωστόσο, αυτό που προβληματίζει τον εκπαιδευτικό κόσμο είναι η απώλεια διδακτικού χρόνου όχι μόνο επειδή μπορεί να λείπουν καθηγητές και μαθητές, αλλά εξαιτίας της διαρκούς επαγρύπνησης για την τήρηση των μέτρων. Όπως εξήγησε ο κ. Χατζησάββας, ο ρόλος των εκπαιδευτικών εμπλουτίστηκε τον τελευταίο καιρό με τον έλεγχο των safepass, με την οργάνωση της διενέργειας των rapid tests, που γίνονται δύο φορές την εβδομάδα στα σχολεία, και με τη διαχείριση της αναστάτωσης που προκαλείται εξαιτίας αυτών. «Τα μέτρα τηρούνται στη Μέση Εκπαίδευση, αλλά οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται σε ένα διαρκές τρέξιμο για να ελέγχουν και να φροντίζουν ώστε να τηρούνται τα μέτρα».

Ψίθυροι για πρόωρο κλείσιμο σχολείων

Η αύξηση των κρουσμάτων και η δημιουργία αλυσίδων σε σχολεία γέννησε την ιδέα πρόωρου κλεισίματος των σχολείων και αντί στις 22 του μήνα να κλείσουν στις 16 Δεκεμβρίου, μια ημέρα πριν από την ημέρα του εκπαιδευτικού. Ωστόσο, μόνο σαν ιδέα θα παραμείνει, αφού, σύμφωνα με πηγές του Υπουργείου Παιδείας, δεν τέθηκε ποτέ ένα τέτοιο ζήτημα.

Μιλώντας μάλιστα με τον καθηγητή Μοριακής Ιολογίας, Δρα Πέτρο Καραγιάννη, σχετικά με την αύξηση των περιστατικών στα σχολεία, ο ίδιος δήλωσε πως δεν θεωρείται απαραίτητο το κλείσιμο των σχολείων, εφόσον σε δέκα ημέρες θα κλείσουν για τα Χριστούγεννα. «Για να είμαι ειλικρινής, δεν γνωρίζω ακόμη τι θα απασχολήσει την αυριανή σύσκεψη, αλλά δεν βλέπω τον λόγο να κλείσουν τα σχολεία. Θα πρέπει να δώσουμε λίγο χρόνο στα μέτρα που μπήκαν την περασμένη εβδομάδα να δουλέψουν».

Όσο για τη μεταδοτικότητα του ιού στα παιδιά, ο Δρ Καραγιάννης δήλωσε πως αυτή είναι πολύ υψηλή και μάλιστα ανέφερε πως τα συμπτώματα της νέας μετάλλαξης «Όμικρον» αγγίζουν πιο πολύ τα παιδιά. «Στη Νότιο Αφρική ανέφεραν πως τα παιδιά επηρεάζονται λίγο περισσότερο με τη μετάλλαξη όμικρον, δηλαδή εμφανίζουν πιο συχνά περισσότερα συμπτώματα».

Αύξηση και στα Δημοτικά

Σημαντική αύξηση παρατηρείται επίσης στη Δημοτική Εκπαίδευση. Η Πρόεδρος της ΠΟΕΔ Μύρια Βασιλείου μίλησε στη «Σ» για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν εξαιτίας της απουσίας αρκετών δασκάλων. «Παρακολουθώντας τους αριθμούς που ανακοινώνονται τις τελευταίες ημέρες, καταγράφεται μια σημαντική αύξηση των κρουσμάτων και των επαφών, ανάμεσα στον μαθητικό πληθυσμό των δημοτικών μας σχολείων. Αυτό, βεβαίως, ως ένα βαθμό είναι αναμενόμενο μιας και οι έλεγχοι με τα τεστ καλύπτουν το σύνολο σχεδόν των παιδιών που φοιτούν στα Δημοτικά».

Η σωστή ιχνηλάτηση και ο έγκαιρος εντοπισμός αποτρέπει τη δημιουργία αλυσίδων μετάδοσης και αυτό είναι το κλειδί, σύμφωνα με την κ. Βασιλείου, για να λειτουργήσουν ομαλά τα σχολεία το επόμενο χρονικό διάστημα. «Επομένως, πρέπει να γίνονται όλες οι αναγκαίες ενέργειες από τους αρμοδίους έτσι ώστε να παραμείνουν ανοιχτά και ασφαλή».

Πρόβλημα αντικατάστασης

Σημαντικό κρίνεται το πρόβλημα της αντικατάστασης των δασκάλων που απουσιάζουν εξαιτίας της νόσησής τους. Η κ. Βασιλείου τόνισε ότι υπάρχει μια αυξημένη ανάγκη σε αντικαταστάσεις, οι οποίες δεν βρίσκουν κάτοχο. «Ιδιαίτερα τις τελευταίες ημέρες με τους υψηλούς αριθμούς κρουσμάτων που καταγράφονται σε ολόκληρη την κοινωνία, έχει αυξηθεί και ο αριθμός των κρουσμάτων και των επαφών και στα σχολεία της Δημοτικής Εκπαίδευσης. Οι διευθύνσεις των σχολικών μας μονάδων καλούνται συνεχώς να συμπληρώσουν τη διαδικασία ιχνηλάτησης.

»Κάτι όμως που δυσκολεύει αφάνταστα τα σχολεία μας και σχετίζεται άμεσα με την πανδημία, είναι ο αυξημένος αριθμός σε ανάγκες αντικαταστατών. Λόγω της πανδημίας και της ανάγκης αριθμού συναδέλφων να απουσιάζουν δικαιολογημένα, υπάρχει αυξημένη ανάγκη σε αντικαταστάσεις, οι οποίες δεν βρίσκουν κάτοχο. Αυτό έχει ως συνέπεια την υποστελέχωση των σχολικών μας μονάδων, κάτι που επηρεάζει δυσμενώς τόσο την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων μας όσο και την ποιότητα στην εκπαίδευση. Σε πολλές συνάντησης που έγιναν μεταξύ ΠΟΕΔ και ΥΠΠΑΝ δώσαμε ως Οργάνωση εισηγήσεις, όπως είναι για παράδειγμα η ύπαρξη δεξαμενής αντικαταστατών, αλλά και ο διορισμός 29 περιόδων όλων των αντικαταστατών».

Βανδαλισμός μόνο στις παιδικές ψυχές

Μόνο θλίψη και αποτροπιασμό προκάλεσαν σε κάθε έλλογο ον, τα πρόσφατα περιστατικά βανδαλισμού σε δημοτικά σχολεία σε διάφορες επαρχίες του τόπου. Η εκτόνωση βίας και αλλοπρόσαλλης αγανάκτησης απέναντι στα ίδια τα παιδιά -γιατί όπως και να το δει κανείς, ο τελευταίος και χρυσός κρίκος της αλυσίδας της Παιδείας, της κοινωνίας, του πολιτισμού συν-κρατείται από τα ίδια τα παιδιά- καταδεικνύει το νοσογόνο κύτταρο που εμπεριέχει αυτή η κοινωνία, μέσα στην οποία αναπαράγεται και σύντομα μπορεί να καταρρακώσει και τον τελευταίο ευνομούμενο και ενεργό πολίτη.

Η κ. Βασιλείου ανέφερε γι’α ακόμη μια φορά ότι τα σχολεία δεν είναι και δεν πρέπει να γίνουν πεδία μάχης. «Μόνο θλίψη και αγανάκτηση προκάλεσαν όλα εκείνα τα απαράδεκτα περιστατικά που έγιναν την περασμένη εβδομάδα. Ειδικότερα αν αναλογιστεί κανείς ότι σε αρκετές περιπτώσεις έγιναν μπροστά από τα αθώα μάτια των παιδιών. Τα παιδιά μας είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε ως κοινωνία και οφείλουμε να τα προστατέψουμε».

Μειοψηφία προκαλεί αναστάτωση

Οι αντιδράσεις είναι μεμονωμένες, όπως εξήγησε η κ. Βασιλείου. «Πρέπει να τονίσουμε ότι αυτά τα περιστατικά αφορούν μια μικρή μερίδα γονέων μιας και οι γονείς στην πλειονότητά τους συνεργάζονται με τις σχολικές μονάδες. Όσο περνούν οι μέρες, καταγράφονται όλο και λιγότερα τέτοια περιστατικά. Απευθύνουμε έκκληση προς όλους να αφήσουν τα σχολεία μακριά από τις αντιπαραθέσεις και τις αντιπαλότητες για οποιοδήποτε θέμα. Όλοι μας έχουμε το δικαίωμα, με τον σωστό τρόπο, να εκφράσουμε τις απόψεις μας και να καταθέσουμε τις διαφωνίες μας. Όχι, όμως, καταφεύγοντας σε πράξεις βίας και τρομοκρατίας, προκαλώντας ανησυχία και αναστάτωση, εξουδετερώνοντας έτσι τα όποια επιχειρήματα.

»Τα σχολεία δεν είναι πεδία μάχης. Είναι πεδία μόρφωσης, εκπαίδευσης και διάπλασης χαρακτήρων. Αυτή είναι η αποστολή μας! Και σε αυτό, συνοδοιπόροι μας είναι και οι γονείς. Όλοι μας θέλουμε σχολεία ανοικτά και ασφαλή, μακριά από όποια μορφή βίας».

Η παρατεταμένη πανδημία «γεννά» τον θυμό

Θα ήταν πλάνη αν πιστεύαμε ότι υπάρχει έστω και ένα άτομο στη Γη που δεν επηρεάστηκε από την παρατεταμένη κατάσταση περιορισμού, μέτρων και πίεσης που σήμερα αγγίζει τα τρία χρόνια. Η κλινική ψυχολόγος Χριστίνα Πέτα μίλησε στη «Σ» για την ψυχολογική κατάσταση, η οποία μπορεί να ωθήσει το άτομο σε ακραίες συμπεριφορές.

«Η κρίση που περάσαμε έχει επηρεάσει την ψυχολογία και την ψυχοσύνθεση του κάθε ανθρώπου με διαφορετικό τρόπο. Ως επακόλουθο βλέπουμε ότι οι άνθρωποι έχουν συσσωρευμένο θυμό και προσπαθούν να βρουν τρόπο να εξωτερικεύσουν αυτόν τον θυμό. Μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων νιώθουν ότι καταπιέζονται οι βασικές τους ανάγκες και αντιδρούν σε αυτό το κομμάτι, χωρίς όμως να λέμε ότι είναι σωστή ή λάθος η αντίδραση. Φέτος πάμε στο τρίτο έτος, κατά το οποίο επηρεάζεται η ζωή μας, γεγονός που προκαλεί ακραίες αντιδράσεις και συμπεριφορές από μια μερίδα ανθρώπων».

Εκτός από τις ακραίες συμπεριφορές, οι οποίες εκδηλώνονται εξαιτίας της ψυχολογικής κούρασης, υπάρχει και η αδιάλλακτη κυπριακή νοοτροπία και κουλτούρα, η οποία εξακολουθεί να αποστρέφεται καθετί καινούριο και να το απορρίπτει ως καταδικαστέο. «Στην προσπάθειά μας να θέσουμε τις διαφωνίες μας προς το σύστημα, χάνουμε την ουσία. Εδώ φαίνεται ότι δεν έχουμε την κουλτούρα να διεκδικήσουμε, να εκφράσουμε τη διαφορετική μας άποψη, χωρίς να θέτουμε σε κίνδυνο τις βασικές δημοκρατικές μας ελευθερίες».

«Χτυπούμε» τα παιδιά

Οι επιπτώσεις αυτών των συμπεριφορών, οι οποίες κοινοποιούνται με τόση ευκολία βρίσκοντας αποδέκτες νέους, γέρους παιδιά, βρίσκουν στόχο τα παιδιά, το μέλλον αυτού του τόπου. «Πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε ότι αποτελούμε πρότυπο για τα παιδιά μας. Άρα η συμπεριφορά μας έχει αντίκτυπο στα παιδιά. Αν, για παράδειγμα, το παιδί βλέπει ένα γονιό να βρίζει και να σπάζει πράματα και να παραβιάζει, το παιδί θα θεωρήσει ότι αυτός είναι ο τρόπος για να εκτονωθεί, να εκφραστεί, να επικοινωνήσει. Τι πρότυπο δίνουμε ως κοινωνία εμείς στα παιδιά;».

Οι συμπεριφορές αυτές θα συνεχίσουν να παρουσιάζονται αλλά και να αυξάνονται όσο παραμένει η ζωή μας σε αβεβαιότητα. «Οι συμπεριφορές αυτές θα αυξάνονται όσο παρατείνεται αυτή η κατάσταση. Θα πρέπει οι αρμόδιοι να διαχειριστούν με μια ιδιαίτερη λεπτότητα τον κόσμο και με τη σωστή επεξήγηση και την ψυχολογική στήριξη, ώστε να μπορεί ο κόσμος να αποδεχθεί τα όποια μέτρα με μεγαλύτερη ευκολία».