ΛΟΚατζης 1974: «Ότι πήρανε οι Τούρκοι το πήραν σε εκεχειρία»
Οι αναμνήσεις του έφεδρου υπολοχαγού της 33η Μοίρας Καταδρομών Λάμπρου Κακουλλή. Μαρτυρία από τις μάχες στον Άγιο Ιλαρίωνα και τους αξιωματικούς όπως τον Ταγματάρχη Γεώργιο Κατσάνη και άλλους. Πώς θυμάται ένα περιστατικό όπου βρισκόταν με τον φύλακα της πύλης του ΔΙΑ, Δημήτρη Σκούρο, που παρολίγον να κάψουν ζωντανό τραμπούκοι την περασμένη Κυριακή. Η κηδεία του Γεώργιου Πατσαλοσαββή.
Μια ανάγνωση της ιστορίας του 1974 μέσα από τα μάτια ενός βετεράνου έγινε σήμερα σήμερα στην εκπομπή «Μεσημέρι & Κάτι» του «Σίγμα». Στην εκπομπή μίλησε ο κ. Λάμπρος Κακουλλής, έφεδρος αξιωματικός της 33ης Μοίρας Καταδρομών.
Ο κ. Κακουλλής μίλησε για την ιστορία μέσα από την εμπειρία του ως βετεράνου και μετέφερε εμπειρίες του από τις μάχες στον Άγιο Ιλαρίωνα.
Κάκισε έντονα την επίθεση τραμπούκων κατά του Συγκροτήματος ΔΙΑΣ και έκανε ιδιαίτερη αναφορά στον κ. Δημήτρη Σκούρο, τον φύλακα της πύλης που παρολίγο να τον κάψουν ζωντανό με φωτοβολίδα την περασμένη Κυριακή, ο οποίος ήταν συμπολεμιστής του.
Συμπολεμιστής Δημήτρη Σκούρου για επίθεση στο ΔΙΑ
Ο κ. Λάμπρος Κακουλλής ήταν «κομμάτι αυτής της ιστορίας», σύμφωνα με την παρατήρηση του δημοσιογράφου, καθώς αγωνίστηκε κατά της τουρκικής εισβολής.
Πριν προχωρήσει στο σχολιασμό των εμπειριών του, ο κ. Κακουλλής, με φανερή τη συγκίνηση στο λόγο του, αναφέρθηκε στην επίθεση τραμπούκων κατά του Συγκροτήματος ΔΙΑΣ και την δολοφονική επίθεση κατά του φύλακα της πύλης, Δημήτρη Κακουλλή.
«Καταρχάς να μου δώσετε το δικαίωμα να καταδικάσω και εγώ τους τραμπουκισμούς και όλα αυτά που έγιναν στο Συγκρότημα ΔΙΑΣ, να εκφράσω την συμπάθειά μου, αλλά περισσότερο θα ήθελα γιατί ο φρουρός σας, εκεί πέρα που είναι, ήταν συμπολεμιστής μου, τραυματίας. Γλίτωσε από βομβαρδισμούς, από μάχες Άγιο Ιλαρίωνα, από Άγιο Γεώργιο με τα τανκς, από έξοδο από την πολυκατοίκια στον Πράξανδρο. Και ήρθανε να τον κάψουνε, να τον σκοτώσουνε. Αυτά είναι απαράδεκτα. Δεν μπορώ να εκφράσω... Πώς να εκφράσω τα λόγια για να πω γι' αυτόν τον άνθρωπο; Αλλά αυτοί οι ανθρώποι να ξέρουνε ότι δεν είναι μόνος του. Έχει πολλούς πίσω του.»
Μαρτυρία Κακουλλή για 1974
Ο κ. Κακουλλής, έφεδρος ανθυπολοχαγός του 1974, εξιστόρησε τις εμπειρίες του.
«Ό,τι και να πούμε είναι λίγα. Εμείς εφανήκαμε τυχεροί, ή άτυχοι, γιατί ζούμε, αλλά είχαμε και λεβέντες, γενναίους αξιωματικούς, οι οποίοι ήταν πάντοτε μπροστά μας, πάντοτε μαζί μας, από την αρχή που ξεκίνησε, 20η Ιουλίου το πρωί που μας βομβαρδίζαν τα αεροπλάνα. Μετά, την επίθεση στον Άγιο Ιλαρίωνα, όπου ήτανε και όλοι οι αξιωματικοί, από τον μακαρίτη τον Διοικητή τον Κατσάνη, τον αγνοούμενο Κατούντα, τον Μαντζουράτο, τον Ροκά, τον Αργύρη... Αυτοί ήταν μαζί μας, ήταν δίπλα μας, όλοι τραυματίες και ούτε κατά διάνοια να σταθούν και να πούνε "πίσω".
Και ότι πήρανε οι Τούρκοι το πήρανε σε καιρό εκεχειρίας. Στις επιθέσεις και σε όλες τις μάχες που έδωσε η 33η Μοίρα Καταδρομών, και οι άλλες μονάδες, όπως οι 31 στο Κοτζιάκαγια και η 32 στην Άσπρη Μούττη, δεν πήρανε τίποτα οι Τούρκοι. Απλώς, την άλλη μέρα, επειδή δεν είχαμε ενισχύσεις, δεν είχαμε πυρομαχικά, τα αφήσαμε και αποχωρήσαμε. Δηλαδή, οι Τούρκοι, εν καιρώ πολέμου, δεν πήρανε τίποτα. Και το εννοώ με τη σημασία της λέξεως.»
Ιστορία της Κύπρου μέσα από τα μάτια ενός βετεράνου
«Τώρα, από εκεί και πέρα, κάποιοι από εμάς ας έχουνε περιθωριακούς. Κάποιους, μας βλέπουνε και λένε, ε καλά τώρα. Αυτό που είπε και ο κ. Παπαπολυβίου με την ιστορία της Κύπρου.
Εφ' όσον, ρώτα την νεολαία σήμερα. Ποιος είναι ο Μαυρομμάτης, ας πούμε; Χωριανός μου. Ποιος είναι ο Παλληκαρίδης; Μα δεν ξέρουμε. Τι έγινε το '74; Πώς; Γιατί; Πρέπει να μάθουμε πρώτα την ιστορία μας, βεβαίως, και να δώσουμε στο λαό αυτά που πρέπει να πάρει. Διαφορετικά, θα είμαστε μια ζωή έτσι κατάντια και θα βρέθονται πάντοτε 5-10 τρελοί για να δίνουν παράδειγμα για τους άλλους.»
Δύσκολο περιστατικό από το 1974
Κληθείς να αναφέρει ένα δύσκολο περιστατικό από τα γεγονότα του 1974 που έζησε, ο κ. Κακουλλής ανέφερε:
«Είναι πολλά, πάρα πολλά, αλλά το πιο δύσκολο ήταν όταν ήμουνα με τον φρουρό σας πάνω στον Άγιο Ιλαρίωνα, κρεμασμένοι πάνω σε ένα γκρεμό 20 μέτρα βάθος, ο ένας πάνω στον άλλο και περιμέναμε να δώσει το σύνθημα ο λοχαγός μας ο Ροκάς να κάνουμε την κρούση για τα Πετρομούθκια. Εκείνη τη στιγμή, ήταν αιώνες, και μετά σηκωθήκαμε, έριξε τη φωτοβολίδα ο μακαρίτης ο Κατσάνης και έγινε η επίθεση. Και τότε, μέσα... Δεν θυμάμαι, είναι αιώνες εκείνες οι στιγμές, γίνονται αιώνες, έγινε η μάχη και σηκωθήκαμε για να πάρουμε την αντίπερα όχθη. Και τότε μια ριπή ετραυματίστηκα εγώ και ο Κλεάνθης ο Κλεάνθους από τον Άγιο Γεώργιο, και τότε φώναζε ο Κλεάνθης πριν να τραυματιστεί, "ρε παιδιά, ένα παγούρι νερό, που είναι οι Τούρκοι να μου δώσουν ένα παγούρι νερό να πιω;". Δηλαδή, από την μια, πως πολεμούσαν τα παιδιά τότε εκεί, δίνανε τον εαυτό τους, ήτανε η ζωή τους, πετούσανε φλόγες, και από την άλλη δεν σκεφτότανε για τη ζωή τους. Και μετά τον τραυματισμό εκεί πέρα, είχα φοβηθεί πάρα πολύ μην με πάρουν οι Τούρκοι. Ο μεγαλύτερος φόβος είναι να μην έπεφτα στα χέρια των Τούρκων.
Είχα ακούσει ιστορίες [αιχμαλώτων], ήξερα από προηγουμένως και μετά έμαθα, δυστυχώς, για τον αδελφό μου τον οποίο εκτελέσανε.»
Σήμερα κηδεύτηκε ο Γεώργιος Πατσαλοσαββής από τον Καραβά
«Επίσης, θέλω να πω σήμερα, μια και είναι η μέρα, δυστυχώς σήμερα χάσαμε ένα συμπολεμιστή μας. Τώρα ήρθαμε από την κηδεία του, τον Γεώργιο Πατσαλοσαββή, από τον Καραβά, Λάπηθο Καραβά. Ήταν και αυτός τραυματίας του Αγίου Ιλαρίωνα και σήμερα, τώρα 11:30, ήμαστε στην κηδεία του και από εκεί ήρθαμε. Τα θερμά μου συλληπητήρια στην οικογένεια του και πάντα να τον θυμόμαστε όλοι μαζί.»
