Αναλύσεις

Ιωάννη Κασουλίδη… μην γίνεσαι χρήσιμος για τους Τούρκους

«Ας σταματήσουν, επιτέλους, δικοί μας άνθρωποι να μετατρέπονται σε “χρήσιμους ηλίθιους” για τους Τούρκους και Βρετανούς εις βάρος των εθνικών συμφερόντων της πατρίδας μας, της απελευθέρωσής της, του σεβασμού σε κράτος δικαίου, δημοκρατίας και ελευθερίας»

Διάβασα το άρθρο της αγαπητής Σκεύης Σταύρου, αρχισυντάκτριας της Σημερινής, στις 18/7/2021, για τις νέες δηλώσεις Ιωάννη Κασουλίδη, «Πριν από τον Ερντογάν ‘ανακοίνωσε’ τετελεσμένα ο Κασουλίδης». Ότι μας κάλεσε από το ΡΙΚ να αναγνωρίσουμε το κατεχόμενο αεροδρόμιο της Τύμπου ως διεθνές, με στόχο να σωθεί, τάχατες, η Αμμόχωστος!

Ο κ. Κασουλίδης καταρχήν εξέφρασε, για δεύτερη φορά, μάλιστα, μια καθαρώς τουρκική θέση. Η προηγούμενη ήταν τον Μάιο του 2015 όταν δήλωσε στην τουρκική «Μιλιέτ»: «Με τις πτήσεις μου στις Βρυξέλλες έχω πρόβλημα. Γιατί να μην πετώ μέσω του Ερτζάν, έπειτα που θα διασφαλιστεί η ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ των πτήσεων; Απ’ ό,τι κατάλαβα, από εκεί είναι πιο γρήγορη η μετακίνηση». Εξ ου και ένα σχετικό σκίτσο τότε του σκιτσογράφου του «Φιλελευθέρου» «ΠΙΝ».

Και, δεύτερον, γιατί μόνον έτσι θα βοηθηθεί και το Λονδίνο (Φόρεϊν ΄Οφις) να ικανοποιήσει τους Τούρκους με αναγνώριση του «κράτους». Η οποία αναγνώριση, θα εξασφαλιστεί αυτόματα με τυχόν αναγνώριση του κατεχόμενου αεροδρομίου της Τύμπου («Ερτζάν»). Κάτι που το Φόρεϊν ΄Οφις δεν μπορεί, όσο και να θέλει να το αναγνωρίσει. Και εξηγούμαι:

1) Καθ’ όλην τη διάρκεια του 1980 οι Τούρκοι απαιτούσαν αναγνώριση. Στις 15 Νοεμβρίου 1980, ο τότε λεγόμενος «Υπουργός Εξωτερικών» του κατοχικού καθεστώτος, Κενάλ Ατακόλ, εξήγησε στον D. J. Plumbly του Φόρεϊν ΄Οφις τι ακριβώς εννοούσε η τουρκοκυπριακή πλευρά με «επιστροφή των Βαρωσίων». Επιβεβαίωσε ότι μόνο η θαλάσσια ακτογραμμή με τα ξενοδοχεία προσφερόταν, και αυτό με την προϋπόθεση ότι θα διδόταν αναγνώριση στο παράνομο αεροδρόμιο της Τύμπου («Ερτζάν»).

Ακολούθησε ο Αργεντινός Γιούγκο Κόμπι, ο τότε Μόνιμος Αντιπρόσωπος του ΓΓ του ΟΗΕ στην Κύπρο. Είπε στους Βρετανούς αξιωματούχους του Φόρεϊν ΄Οφις ότι, στην ακρίβεια, τα ‘Βαρώσια’ θα έμεναν στα χέρια των Τουρκοκυπρίων και του Τουρκικού Στρατού. Όπως και έγινε μέχρι σήμερα…

Να σημειωθεί ότι δύο χρόνια ενωρίτερα (1978) είχε προηγηθεί η εξής δήλωση του Τούρκου πρωθυπουργού Μπουλέντ Ετσεβίτ, σε ομιλία του στη Βόνη:

«Η αξία της περιοχής δεν μπορεί να μετρηθεί σε ποσοστά. Η αξία της περιοχής των ‘Βαρωσίων’ σε οικονομική προοπτική (για τους Τ/κ) ισοδυναμεί με την αξία της μισής νήσου».

Έκτοτε, οι Τούρκοι, και πρόσφατα ο Ερσίν Τατάρ, απαιτούν αναγνώριση όπως και ο μ. Ραούφ Ντενκτάς, εξ ου και η μονομερής ανακήρυξη του ψευδοκράτους το 1983. Με την εκλογή του, ο Ερσίν Τατάρ ήλθε στο Λονδίνο, αφού οι Βρετανοί τού άνοιξαν τον δρόμο αποσύροντας το ένταλμα σύλληψης εναντίον του (που είχε εκδοθεί στις 13.8.2015) για τις σχέσεις του με τον κλεπταποδόχο και καταδικασθέντα σε 10 χρόνια φυλάκιση για κλεψιές £28.8 εκ. Ασίλ Ναδίρ. Με το ανεξήγητο «δικαιολογητικό» ότι αυτό αποσύρθηκε για «λόγους δημοσίου συμφέροντος»! Αλλά, δεν εξήγησαν ποτέ πώς το βρετανικό «δημόσιο συμφέρον» θα … επηρεαζόταν, αν δεν απέσυραν το ένταλμα σύλληψης του Τ/κ Ερσίν Τατάρ!

Στο Λονδίνο ο Τατάρ έκανε έντονες προσπάθειες μαζί με τον Συντηρητικό βουλευτή Iain Duncan Smith, ο οποίος χρωστά την εκλογή του στις τουρκικές και μουσουλμανικές ψήφους, με διάφορες ψευτιές και διαστρεβλώσεις, για να εξασφαλίσουν αναγνώριση του εν λόγω αεροδρομίου, γνωρίζοντας ότι έτσι θα εξασφαλίσουν και την μεγάλη αναγνώριση του κατοχικού εκτρώματός τους. Αλλά μάταια. Eφ’ όσον καταγράφτηκε επανειλημμένα σε αμφότερες τις βουλές στο Λονδίνο, Κοινοτήτων και Λόρδων, ότι: η βρετανική κυβέρνηση δεν μπορεί να το αναγνωρίσει, της το απαγορεύουν δύο δικαστικές αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου στο Λονδίνο και του Αγγλικού Εφετείου για την Αγγλία και Ουαλία. Η Σύμβαση του Σικάγου 1944 (ο ICAO), ο Διεθνής Οργανισμός Πολιτικής Αεροπορίας και η Συνθήκη Εγγυήσεως του 1960.

Αναλυτικότερα:

Στις 12 Οκτωβρίου, 2010 το Αγγλικό Εφετείο (Court of Appeal) στο Λονδίνο, με δικαστές τους Lord Justice Ward, Lord Justice Richards και Sir David Keene, απέρριψε την έφεση που έκαναν η ψευτο-αερογραμμή των κατεχομένων “Kibris Turk Hava Yollari” και η εταιρεία “CTA Holidays Ltd” εναντίον του Βρετανού Υπουργού Μεταφορών, ο οποίος αρνήθηκε να παραχωρήσει άδεια για πτήσεις από το Ηνωμένο Βασίλειο προς τα κατεχόμενα. Η δίκη έγινε το 2009 και ο δικαστής Justice Wyn Williams απέρριψε το τουρκικό αίτημα. Στην συνέχεια οι Τούρκοι έκαναν έφεση, εξ ου και η απόφαση του Αγγλικού Εφετείου 12 Οκτωβρίου 2010.

Απορρίπτοντας την έφεση των Τούρκων ο δικαστής Lord Justice Richards είπε ότι πρώτιστος λόγος για την άρνηση του Υπουργού Μεταφορών ήταν ότι τέτοια άδεια θα παραβίαζε τα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας βάσει της Σύμβασης του Σικάγου 7 Δεκεμβρίου 1944, την οποία υπέγραψε το Ηνωμένο Βασίλειο, και, ως εκ τούτου, θα αποτελεί παραβίαση των υποχρεώσεων που έχει το Ηνωμένο Βασίλειο να σέβεται τα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα ήταν παράνομο.

Η απόφαση εκείνη αποτελεί μίαν από αποφάσεις κλειδιά των αγγλικών δικαστηρίων - αντίθετα με Βρετανούς πολιτικούς -, στις οποίες οι ανεξάρτητοι Βρετανοί δικαστές ανοικτά αναγνώρισαν ότι η Τουρκία έκανε εισβολή στην Κυπριακή Δημοκρατία και χρησιμοποιούν τη λέξη ΕΙΣΒΟΛΗ. Έγραψε ο Δικαστής Lord Justice Richards μεταξύ άλλων στην απόφασή του:

«Η ΚΔ έγινε ανεξάρτητο κυρίαρχο κράτος στις 16 Αυγούστου 1960. Το έδαφός της αποτελείται από ολόκληρη τη νήσο Κύπρο, εξαιρουμένων των δύο κυρίαρχων περιοχών των βάσεων του Ηνωμένου Βασιλείου… Μετά την εισβολή στη νήσο από τα τουρκικά στρατεύματα το 1974, η νήσος χωρίστηκε με μια ‘πράσινη γραμμή’, όπου περιπολεί ειρηνευτική δύναμη, η οποία χωρίζει την κοινότητα - στα βόρεια - από εκείνη στον νότο…

Ολοκληρώνοντας, συμφωνώ με τον δικαστή (του Ανωτάτου Δικαστηρίου Αγγλίας και Ουαλίας) ότι παραχώρηση αδειών που ζητούν οι εφεσείοντες θα αποτελεί παραβίαση της υποχρέωσης του Ηνωμένου Βασιλείου να σέβεται τα δικαιώματα της ΚΔ σύμφωνα με την Σύμβαση του Σικάγου (1944) και, ως αποτέλεσμα, θα είναι παράνομο…».

Ο Δικαστής Mr Justice Wyn Williams στην πρώτη δίκη στο Ανώτατο Δικαστήριο το 2009 είχε τονίσει και εκείνος στην απόφασή του, μεταξύ άλλων, ότι δεν μπορεί να δεχθεί ότι δικαιούται να νομιμοποιήσει τους νόμους της «ΤΔΒΚ» και, ανακεφαλαιώνοντας, τόνισε ότι η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου είναι υποχρεωμένη να μην αναγνωρίσει την «ΤΔΒΚ» ή την κυβέρνησή της. Ακόμα είπε: «Η κυβέρνηση του ΗΒ επανειλημμένα αρνήθηκε να την αναγνωρίσει. Αυτό το δικαστήριο είναι υποχρεωμένο να αρνηθεί να δώσει νομιμότητα σε ενέργειες που έγιναν σε έδαφος που δεν αναγνωρίζεται... Και θα ήταν παραβίαση των καθηκόντων της κυβέρνησης του ΗΒ να μην αναγνωρίσει την ΤΔΒΚ…». (https://www.bailii.org/ew/cases/EWHC/Admin/2009/1918.html)

Την απόφαση του Αγγλικού Εφετείου το 2010 δημοσίευσε η εφημερίδα Τάιμς του Λονδίνου στις 9 Νοεμβρίου 2010 με τον χαρακτηριστικό τίτλο « Flight refusal justified” (Δικαιολογημένη η άρνηση πτήσεων). Και δεν είναι υπερβολή να προσθέσω ότι ήμουν η μόνη που πρόβαλα την τόσο σοβαρή εκείνη απόφαση για την Κυπριακή Δημοκρατία.

Στην υπόθεση της Εφέσεως ως ενδιαφερόμενο μέρος έλαβε μέρος και η Κυπριακή Δημοκρατία με τους δικηγόρους Professor Vaughan Lowe QC and Akhil Shah QC (instructed by DLA Piper UK LLP) for the Interested Party.

Αμφότεροι οι σύνδεσμοι α) για την απόφαση του Εφετείου και β) για την Σύμβαση της ICAO ακολουθούν: https://www.bailii.org/ew/cases/EWCA/Civ/2010/1093.html, https://www.icao.int/publications/Documents/7300_orig.pdf.

Έχει διαβάσει καθόλου τις δικαστικές αποφάσεις και την Σύμβαση του Σικάγου του 1944 ο κ. Ιωάννης Κασουλίδης; Αν τις διάβασε, τότε γιατί ξεστόμισε όσα απαράδεκτα και ασυνάρτητα δήλωσε; Αν δεν τις διάβασε, ακόμα χειρότερα, για τα αξιώματα που υπηρέτησε τόσα χρόνια.

The Times, 9 November 2010 LAW REPORTS

Flight refusal justified

Court of Appeal

Published November 9, 2010

ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΣΕ ΠΛΑΙΣΙΟ

«Χρήσιμοι ηλίθιοι»

Όπως έγραψα και σε πρόσφατα άρθρα μου, ο μόνος τρόπος αναγνώρισης είναι από εμάς τους ίδιους. Από την ΚΔ. Όπως ακριβώς προωθεί ο Ιωάννης Κασουλίδης. Μήπως έγινε και αυτός φερέφωνο του Βρετανού Υπάτου Αρμοστού στη Λευκωσία; O κ. Στίβεν Λίλι, βέβαια, γνωρίζει ότι μόνον έτσι μπορεί να νομιμοποιηθεί το κατεχόμενο αεροδρόμιο και, κατά συνέπεια, το «κράτος» των κατακτητών που «κτίστηκε» το 1974 με την βοήθεια του Φ.Ο. Οι αξιωματούχοι του Φόρεϊν ΄Οφις είχαν, από την δεκαετία του 1980, γράψει ότι οι ίδιοι δεν θα το αναγνώριζαν, αναμένουν αυτό να γίνει με τη «λύση». Σήμερα, στο πλαίσιο της φανερής προσπάθειάς του ο Αρμοστής να συγχωνέψει τα δύο κράτη (Κυπριακή Δημοκρατία και παράνομο έκτρωμα) σε μια δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία, δηλαδή συνομοσπονδία, θα υποσκελίσει, αν δώσουμε εμείς την συγκατάθεσή μας, και το ψήφισμα 550 του 1984 που οι ίδιοι έγραψαν. Και, βέβαια, θα εξασφαλίσει και την… αναγνώριση του κατεχόμενου αεροδρομίου της Τύμπου.

Ας σταματήσουν, επιτέλους, δικοί μας άνθρωποι να μετατρέπονται σε «χρήσιμους ηλίθιους» για τους Τούρκους και Βρετανούς εις βάρος των εθνικών συμφερόντων της πατρίδας μας, της ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ της, του σεβασμού σε κράτος δικαίου, δημοκρατίας και ελευθερίας.

……..

*(Αναφορά και από το «Ράδιο Πρώτο» Πρώτη Εκπομπή 19.7.2021 με Μάριο Πούλλαδο και Χρήστο Μιχάλαρο, https://www.youtube.com/watch?v=i54m0f4glU0, από τα 51.56’ λεπτά)

**Ορισμένα προηγούμενα άρθρα για το θέμα:

- Βαρώσια – Αμμόχωστος- Η 46χρονη κοροϊδία (https://simerini.sigmalive.com/article/2020/12/14/barosia-ammokhostos-e-46khrone-koroidia/, 14.12.2020 Σημερινή)

- Η θέση της ICAO και η απόφαση του Αγγλικού Εφετείου 2010 (https://simerini.sigmalive.com/article/2019/11/10/e-these-tes-icao-kai-e-apophase-tou-agglikou-epheteiou-2010/, Σημερινή 10.11.2019)

- Οι διαστρεβλώσεις Τατάρ/Iain Duncan Smith για «απευθείας πτήσεις» και η διάψευση του Φόρεϊν ΄Οφις (https://www.sigmalive.com/news/kypriako/611580/diastrevloseis-tatarntankan-smith-gia-apeftheias-ptiseis-kai-i-diapsefsi-fo, Sigmalive 14.2.2020)

(δημοσιεύθηκε στη «Σημερινή της Κυριακής», 25/07/2021)