Στις φυλακές το θαύμα ακόμα λειτουργεί
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Διευθύντρια των Κεντρικών Φυλακών Κύπρου, κ. Άννα Αριστοτέλους, σε αγαστή συνεργασία με τα στελέχη, το προσωπικό και τους κρατούμενους μάς εκπλήσσει ευχάριστα και μας κρατά καθηλωμένους για το τεράστιο έργο ριζικής αναμόρφωσης που επιτελεί.
Όλοι μας είχαμε παρακολουθήσει τη διεξαγωγή αθλητικών αγώνων πρόσφατα υπό την αιγίδα του ΚΟΑ, όπως παλαιότερα και ένα ολόκληρο θεατρικό έργο με συντελεστές και εκτελεστές τους ίδιους τους κρατούμενους των Κεντρικών Φυλακών.
Το τελευταίο επίτευγμά της ήταν ένα πραγματικό μιούζικαλ με τίτλο «Όλοι είμαστε ίσοι». Όλα ήταν πραγματικά άψογα: οι στίχοι, η μουσική, η σύνθεση, η εκτέλεση των μουσικών κομματιών και τα χορευτικά δεν είχαν να ζηλέψουν σε τίποτα τα πανάκριβα μιούζικαλ που παρακολουθούμε συνήθως.
Περισσότερη όμως σημασία -και αυτός είναι ο κυριότερος λόγος της συγγραφής του παρόντος κειμένου- έχει η φιλοσοφία, τα κίνητρα, η μεθοδολογία, το όραμα, η στρατηγική και οι λόγοι αυτού του θαύματος που συντελείται τα τελευταία 6 χρόνια που ανέλαβε ως Διευθύντρια μια γυναίκα, η «Κυρία των Φυλακών» όπως την αποκαλούν οι ίδιοι οι κρατούμενοι και οι κρατούμενες. Τα στοιχεία που διέπουν αυτό το μοναδικό επίτευγμα, έναν σπάνιο άθλο που επιτελείται σε ένα Δημόσιο Ίδρυμα, με τους ίδιους δημόσιους υπαλλήλους που απασχολούνται στην ευρύτερη δημόσια υπηρεσία και ιδιαίτερα στην Αστυνομική Δύναμη, είναι τα πιο κάτω:
- Η Φιλοσοφία: Η φιλοσοφική του βάση που στηρίζεται στην αντιμετώπιση όλων των συνανθρώπων μας με σεβασμό, κατανόηση και αλληλεγγύη.
- Τα Κίνητρα: Η πίστη και ο αγώνας για έναν καλύτερο κόσμο.
- Η Μεθοδολογία: Να επιλέγουμε και να εμπνέουμε τους συνεργάτες μας για να υλοποιούμε τους στόχους μας.
- Το Όραμα: Επίκεντρό μας ο άνθρωπος, μακριά από προκαταλήψεις, ταμπού και αγκυλώσεις.
- Η Στρατηγική: Πώς κτίζουμε το οικοδόμημα των προσπαθειών και ενεργειών μας με σοβαρότητα, υπευθυνότητα και καλό προγραμματισμό.
Και πάνω από όλα αυτά, να γινόμαστε εμείς οι ίδιοι το δίδαγμα και το παράδειγμα της αφοσίωσης προς το υπέρτερο καθήκον: Χωρίς να μετράμε το προσωπικό μας κόστος, αλλά να θυσιάζουμε την άνεση, την καλοπέραση και τον εφησυχασμό μας στον βωμό του κοινού καλού, του δημόσιου συμφέροντος.
Μέσα στην απελπισία των ημερών μας, λοιπόν, όπου τα πάντα φαίνονται να έχουν χρεοκοπήσει και οι συμπολίτες μας δείχνουν να έχουν παραδοθεί στη μοίρα τους, το παράδειγμα της Άννας Αριστοτέλους ας αποτελέσει το δίδαγμα σε όλους όσοι ασκούν κρατική εξουσία και σε όλους όσοι έχουν ευθύνη και είναι υπηρεσιακά εντεταλμένοι και δεσμευμένοι να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των ανθρώπων και να κάνουν την κοινωνία μας καλύτερη.
Στην Άννα Αριστοτέλους και στους συνεργάτες της αφιερώνω λοιπόν το απόσπασμα από το υπέροχο ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη «…Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται για να εξουδετερώσουν τη φθορά».
