Το Διεθνές Δίκαιο είναι πανάκεια ή κοροϊδία;

Σε ανάρτησή του ο ενεργός πολίτης, πανεπιστημιακός και συγγραφέας, κ. Στέφανος Κωνσταντινίδης, μας υπενθυμίζει επιγραμματικά: «Όσοι επικαλούνται το Διεθνές Δίκαιο, και καλά κάνουν, να θυμούνται ότι δεν υπάρχει καμιά διεθνής αστυνομία για να το εφαρμόσει». Επεκτείνοντας τη σκέψη του καθηγητή, προσθέτω, ότι ούτε στρατιωτική ή άλλη δύναμη είναι θεσμοθετημένη για να επιβάλλει τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και να υπερασπίζεται τo δίκαιο των αδυνάτων, όταν οι ισχυροί παραβαίνουν το Διεθνές Δίκαιο. Και αν σκεφτούμε ωμά, θα πρέπει να πούμε ότι το Διεθνές Δίκαιο είναι το συμφέρον των ισχυρών κρατών. Για τούτο και ο ΟΗΕ είναι ένας εξευτελισμένος θεσμός. Και τον εξευτελίζουν ακόμα περισσότερο οι ενέργειες και αποφάσεις των αξιωματούχων του. Ενεργούν κατά το δοκούν ή καθ’ υπαγόρευση και δεν έχουν καμιά συνέπεια.

Φυσικά ούτε ο Γ.Γ., ούτε οι αξιωματούχοι του Ο.Η.Ε. μπορούν να επιβάλουν το Διεθνές Δίκαιο ή την εφαρμογή και τη συμμόρφωση των κρατών με τα ψηφίσματα του Σ.Α. και της Γενικής Συνέλευσης. Έχουν όμως υποχρέωση να μη διευκολύνουν την παραβίαση των ψηφισμάτων και του Διεθνούς Δικαίου, προσφέροντας κάλυψη στους παραβάτες. Έχουν υποχρέωση να μην παραλείπουν ενέργειες ή να ενεργούν με τρόπο, που να φαίνεται ότι οι παραβάσεις του Διεθνούς Δικαίου δημιουργούν δίκαιο για τους παραβάτες.

Θα έπρεπε το Σ.Α. θα θεσμοθετήσει μια Επιτροπή, που να υπενθυμίζει ή απλώς να καταγράφει τις πρόνοιες του Διεθνούς Δικαίου, όταν κάποιες χώρες το παραβαίνουν ασύστολα. Φυσικά τα πράγματα είναι διαφορετικά, όταν την καταδίκη του παραβάτη επιθυμεί κάποια από τις μεγάλες δυνάμεις. Τότε ο Γ.Γ. και οι αξιωματούχοι του Ο.Η.Ε. γνωρίζουν τις πρόνοιες του Διεθνούς Δικαίου και καταδικάζουν τον παραβάτη. Αυτό έγινε όταν η Ρωσία με τα παράνομα δημοψηφίσματα ενσωμάτωσε στην κυριαρχία της, περιοχές που κατέκτησε με την εισβολή της στην Ουκρανία. Όταν όμως η Τουρκία παραβιάζει την κυπριακή ΑΟΖ ή ενεργεί στην Αμμόχωστο κατά παράβαση των ψηφισμάτων του Σ.Α., τότε απλώς περιορίζονται σε εκκλήσεις για αποφυγή ενεργειών που προξενούν ένταση.

Οι πρόνοιες του Διεθνούς Δικαίου για τη θάλασσα είναι σαφέστατες. Όλες οι χώρες και τα κατοικημένα νησιά έχουν ΑΟΖ. Το Δίκαιο για τη θάλασσα έχουν αποδεχτεί και υπογράψει όλες οι χώρες, εκτός από την Τουρκία. Η Τουρκία ισχυρίζεται ότι τα νησιά δεν έχουν ΑΟΖ. Με τη θέση αυτή καταρτίζει παράνομη συμφωνία με τη Λιβύη και μοιράζουν την μεταξύ τους θάλασσα, παραγνωρίζοντας την περιοχή που αποτελεί ΑΟΖ της Κρήτης. Θα πει κανείς ότι του καθενός, και στην περίπτωση αυτή της κάθε χώρας «ο νους της εν ζορνές και όπως θέλει παίζει τον». Κανένας δεν τους λαμβάνει υπόψη. Αυτό είναι το λάθος, όταν πρόκειται για τους σύγχρονους Πόντιους Πιλάτους.

Η Τουρκία καταθέτει στον ΟΗΕ την παράνομη συμφωνία με τον παράνομο καθορισμό της ΑΟΖ, εφόσον μοιράζουν και την ΑΟΖ της Κρήτης. Οι αξιωματούχοι, αντί να αρνηθούν να παραλάβουν τη παράνομη συμφωνία και να δηλώσουν ότι είναι παράνομη, επειδή περιλαμβάνει την ΑΟΖ της Κρήτης, «τους πιάνει μουγκαμάρα», παραλαμβάνουν την παράνομη συμφωνία κι έτσι δίνουν σε αυτήν υπόσταση. Το ίδιο με την Κύπρο. Οι Τούρκοι παραδίνουν στον ΟΗΕ γραπτή πρόταση συμφωνίας του ΟΗΕ με ένα παράνομο κράτος. Και οι αξιωματούχοι του ΟΗΕ την παραλαμβάνουν και προσπαθούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο. Το ψήφισμα του Σ.Α., όμως, προνοεί ακριβώς το αντίθετο.

Τέτοια γεγονότα υπάρχουν πολλά. Και τα όργανα του ΟΗΕ μάς κάνουν να σκεφτούμε: Είναι το Διεθνές Δίκαιο πανάκεια ή κοροϊδία; Είναι ο ΟΗΕ προστάτης των αδικημένων και των θυμάτων ή είναι ο προαγωγός των θυτών και παραβατών του Διεθνούς Δικαίου; Ποιοι θεσμοί εγγυώνται την ορθή λειτουργία του ΟΗΕ, εκτός από το Σ.Α. που συνήθως «τα κάνει πλακάκια».

Χρειάζεται, κατά τη γνώμη μου, ένας θεσμός αδιάφθορων νομικών, στον οποίο να μπορούν οι αδικημένοι να αποτείνονται και να ζητούν, τουλάχιστον, μιαν απλή διαπίστωση της παρανομίας ή της παράβασης των ψηφισμάτων του ΟΗΕ.

Ο ΟΗΕ χρειάζεται μια σοβαρή μεταρρύθμιση, ώστε το Διεθνές Δίκαιο και τα ψηφίσματα του Σ.Α. να είναι ο οδηγός των ενεργειών και των αποφάσεων των αξιωματούχων του και όχι οι σκοπιμότητες και οι επιλεκτικές τους θέσεις σε παραβάσεις του Διεθνούς Δικαίου.