Διεθνή

Η ρωσική πανωλεθρία στη Χερσώνα ήταν θέμα χρόνου

Η σκληρή κριτική πίσω από την απόφαση του ρωσικού ΥΠΑΜ, η επόμενη μέρα και η άμυνα που δεν είναι λύση

Πριν από τρεις εβδομάδες, ο νέος Διοικητής του Ρωσικού Στρατού στην Ουκρανία παραδέχθηκε ότι η κατάσταση στη Χερσώνα είναι εξαιρετικά δύσκολη και ότι η στρατιωτική ηγεσία θα πρέπει να λάβει υπόψη αρκετές μεταβλητές, για τις μετέπειτα αποφάσεις που θα πάρει.

Από το απόγευμα της Τετάρτης και την ανακοίνωση για αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων από την δυτική όχθη του ποταμού Δνείπερου, πολλά ερωτήματα πλανώνται στα άρθρα αρκετών αναλυτών και στις συζητήσεις που γίνονται σε τηλεοπτικά πάνελ: «Γιατί αποχωρεί η Ρωσία - Τι ετοιμάζει ο Πούτιν;».

Τι συνέβη στη Χερσώνα…

Η απάντηση στην τρέχουσα κατάσταση κρύβεται στην ίδια τη γεωμορφολογία του ουκρανικού νότου, στα φυσικά εμπόδια που διαθέτει, αλλά και στη στρατηγική της ουκρανικής αντεπίθεσης. Προ μηνών σημειώσαμε ότι δεν θα διεξαχθεί μια «συμβατικού» τύπου αντεπίθεση στη Χερσώνα και ότι η ανάκτηση των ουκρανικών εδαφών θα επιτευχθεί μετά από μια αλληλουχία γεγονότων.

Αυτά τα γεγονότα ήταν βεβαίως τα δεκάδες στοχευμένα πλήγματα του ουκρανικού πυροβολικού, σε γέφυρες, στρατιωτικά κέντρα και αποθήκες πυρομαχικών. Υποστηρίξαμε, επίσης, ότι η επιμονή του Κιέβου να εξοπλιστεί με τα πυραυλικά συστήματα υψηλής κινητικότητας M142 HIMARS, εξυπηρετεί αυτήν ακριβώς τη στρατηγική, η οποία, όπως εξελίχθηκαν τα γεγονότα, εφαρμόστηκε πιστά.

Με την καταστροφή των υλικοτεχνικών και λογιστικών «νευρώνων» του ρωσικού στρατού, η αντίστροφη μέτρηση για την παραμονή του στη δυτική όχθη της Χερσώνας είχε ξεκινήσει. Η μεγαλύτερη γέφυρα, με την οποία μπορούσαν να μεταφερθούν βαρέα οχήματα, η γέφυρα Αντονόφσκι, όπως και το πέρασμα στον υδροηλεκτρικό σταθμό της Καχόφκα, ήταν οι μόνες οδικές αρτηρίες που συνέδεαν τη δυτική με την ανατολική όχθη.

Η επιτυχία της Ουκρανίας ήταν να παρασύρει περίπου 40 χιλιάδες Ρώσους στρατιώτες στη δυτική όχθη και να τους «αποκλείσει» από τη δέουσα λογιστική υποστήριξη. Βεβαίως, η ελευθερία απαιτεί θυσίες, τις οποίες ο ουκρανικός στρατός πλήρωσε στο πλαίσιο του αγώνα που διεξάγει για να ανακτήσει τα εδάφη του.

Η απόφαση της υποχώρησης…

Οι νηφαλιότεροι των Ρώσων πολεμικών ανταποκριτών και αναλυτών έβλεπαν τις εξελίξεις και δεν ξαφνιάστηκαν. Μάλιστα, αρκετοί υποστήριξαν ότι η απόφαση του ρωσικού ΥΠΑΜ, για υποχώρηση στην αριστερή όχθη, ήταν απολύτως ορθή.

Στην πλειοψηφία τους, ωστόσο, οι Ρώσοι παρατηρητές και bloggers άσκησαν σφοδρή κρητική, κάνοντας λόγο για πολιτικές αποφάσεις που αναιρούν το έργο και τις θυσίες του στρατού. Άλλωστε δεν είναι εύκολο να αποδεχθεί κανείς το γεγονός ότι η Ρωσία δαπάνησε τεράστιους πόρους, έχασε χιλιάδες στρατιώτες και εξοπλισμούς για τη Χερσώνα, για να αποχωρήσει αμαχητί από τεράστιες εκτάσεις γης. Αρκετοί Ρώσοι εθνικιστές, επίσης, είχαν πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού τους μια επανάληψη της εκστρατείας προς την Οδησσό, μια εκστρατεία η οποία ενταφιάστηκε επίσημα από το ρωσικό ΥΠΑΜ.

Παρ’ όλα αυτά, με μια ορθολογική ανασκόπηση, η αποχώρηση από την Χερσώνα ήταν μια από τις πιο σωστές αποφάσεις που έλαβε η Μόσχα σε αυτόν τον πόλεμο, για πολλούς λόγους. Η έλευση του σκληρού χειμώνα θα ήταν ακόμη ένας βραχνάς στις ταλαιπωρημένες ρωσικές δυνάμεις. Η απόσυρση χιλιάδων στρατιωτών αποτέλεσε μια προσπάθεια της Μόσχας να αποφύγει ένα λουτρό αίματος και μια ολική κατάρρευση με συνέπεια την αιχμαλωσία χιλιάδων στρατιωτών.

Στο μυαλό του Πούτιν…

Μπορεί τα νέα δεδομένα να μην είναι με το μέρος της Μόσχας, ωστόσο η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη για τη Ρωσία.

Εδώ και μήνες, ο ρωσικός στρατός έβαλε στο συρτάρι τις επιθετικές επιχειρήσεις και πέρασε στην άμυνα, με την ελπίδα ότι θα εφαρμόσει σκληρή κατοχή στις περιοχές που κατέλαβε, οι οποίες με το πέρασμα του χρόνου θα μετατρέπονταν στο καθεστώς που ισχύει στην ανατολική Ουκρανία από το 2014.

Σκληρά σύνορα, δηλαδή, με τις εχθροπραξίες σε παύση και την ελπίδα για μια νέα μελλοντική εισβολή, η οποία θα έφερνε νέα εδαφικά κέρδη. Αυτό ακριβώς το σενάριο προσπάθησε ν’ ανατρέψει η Ουκρανία, η οποία δεν παρουσιάζεται διατεθειμένη ν’ αφήσει τα όπλα, εκτός και αν ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της, δηλαδή η επιστροφή στα σύνορα του 1991.

Η πικρή αλήθεια για τη Μόσχα ενδεχομένως να είναι ότι ο Ρώσος Πρόεδρος δεν ετοιμάζει κάποια κίνηση, η οποία θα αντιστρέψει τα γεγονότα. Τόσο οι μακροοικονομικές προβλέψεις, όσο και η κατάσταση του ρωσικού στρατού, δεν επιτρέπουν στον Πούτιν να σχεδιάζει νέες μεγάλες κατακτήσεις στην Ουκρανία.

Έχουν χαθεί δεκάδες χιλιάδες ζωές, στρατιωτικά συστήματα αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων, δαπανήθηκαν τεράστια κονδύλια για τον σκοπό του πολέμου, ενώ τα εδαφικά κέρδη της Ρωσίας κινδυνεύουν από την ουκρανική αντεπίθεση.

Το τελευταίο χαρτί του Ρώσου Προέδρου, κατά την άποψή μας, ήταν η επιστράτευση 300 χιλιάδων εφέδρων, οι οποίοι, ωστόσο, δεν είναι ακόμη σε θέση να αλλάξουν τον ρουν του πολέμου. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν γνωρίζει πολύ καλά πλέον τα δεδομένα και το διακύβευμα είναι η λεγόμενη «ειδική στρατιωτική επιχείρηση», να λήξει όσο το δυνατόν ανώδυνα για τη Ρωσία.

Η άμυνα δεν είναι λύση…

Όπως μας δίδαξε αυτός ο πόλεμος, η άμυνα δεν αποτελεί λύση. Ο Στρατηγός Σουροβίκιν ανακοίνωσε ότι οι ρωσικές δυνάμεις θα λάβουν αμυντικές θέσεις ανατολικά του ποταμού Δνείπερου.

Πλέον, σημαντικές οδικές αρτηρίες και εγκαταστάσεις, ακόμη και στο έδαφος της Κριμαίας, θα βρίσκονται εντός της εμβέλειας του ουκρανικού πυροβολικού. Αναμένεται, λοιπόν, ένα νέο μπαράζ επιθέσεων σε ρωσικούς στόχους, με την ουκρανική αντεπίθεση προς τον νότο να είναι απρόβλεπτη.