Εγκέλαδος γεωπολιτικών μετατοπίσεων

Αφετηρία τεκτονικών αλλαγών στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα αποτελεί ο πόλεμος στην Ουκρανία, καθώς συνεχίζεται για δέκατη μέρα η ρωσική επίθεση στα ουκρανικά εδάφη. Πρόκειται για αλλαγές που αφορούν στην πλήρη σχεδόν αναδιαμόρφωση του διεθνούς συστήματος, εν μέσω δομικών αλλαγών στην αρχιτεκτονική ασφάλεια της Ευρώπης, αναδεικνύοντας την ισχύ και τη στρατιωτική επιβολή ως συμπληρωματικό στοιχείο της διπλωματίας και εργαλείο πιέσεων για αποκόμιση πολιτικών οφελών. Οι δομικές αλλαγές δεν αφορούν μόνον το δυτικό στρατόπεδο, αλλά και τη Ρωσία σε σχέση με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, καθώς και με τις χώρες του Καυκάσου, την Ινδία και δη με την Κίνα.

Σ’ αυτό το πλαίσιο συντελείται μια αναπροσαρμογή σχέσεων μεταξύ Ευρώπης και αμερικανοβρετανικού άξονα, αλλά και ΗΠΑ σε σχέση με τη «ρωσική απειλή», για την οποία εγείρεται το ερώτημα: Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει και ποια θα είναι τα γεωπολιτικά της επιγενόμενα;

Την ίδια στιγμή τίθεται το ζήτημα, εάν μια επιτυχής έκβαση της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα φαινόμενο μιμητισμού, με την Κίνα να επιχειρεί το ίδιο στην Ταϊβάν. Ειδικοί εξηγούν ότι, για τους Κινέζους, η Ταϊβάν είναι «μία χώρα, δύο συστήματα», ενώ για την Ουκρανία οι Ρώσοι «δύο χώρες, ένας λαός». Αν και οι δύο θέσεις υπακούνε στον νόμο του ισχυρού, οι προσεγγίσεις τους είναι διαφορετικές. Από τη μια η Κίνα θεωρεί ότι η επανένωση με την Ταϊβάν είναι θέμα χρόνου. Από την άλλην, η Ρωσία, δίχως να χρονοτριβεί, έσπευσε να εκμεταλλευτεί τη Δυτική στρατηγική αταξία εισβάλλοντας στη γειτονική της χώρα.

Διαβάστε περισσότερα στη "Σημερινή" που κυκλοφορεί.