Το παράσημο του Αττίλα…
Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνοδεύτηκε με την παράλυση του ΟΗΕ και του Σ. Ασφαλείας. Και αποδεικνύεται ότι το δίκαιο μπορεί να επιβληθεί μόνον όταν διαθέτεις ισχύ και όταν έχεις την ικανότητα να συνταυτίζεις τα εθνικά σου συμφέροντα με εκείνα των ισχυρών. Όταν δεν διαθέτεις τέτοιες ικανότητες και όταν ζεις στις ψευδαισθήσεις και στις κούφιες υποσχέσεις των ξένων, γίνεσαι χρήσιμος ηλίθιος. Και εμπλέκεσαι σε τραγωδίες! Όπως συνέβη στην Ουκρανία. Και όπως συνέβη στην Κύπρο το 1974.
Εφόσον ο ΟΗΕ είναι απών, φυτρώνουν στο διεθνές σύστημα διάφορα ζιζάνια. Μεταξύ αυτών και η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος αντικαθιστά τον διαμεσολαβητικό ρόλο του Αντόνιο Γκουτέρες και παραδίδει μαθήματα ειρήνης. Ποιος; Ο αιματοσταγής εισβολέας μας. Ο Αττίλας, ο οποίος διά της ανοχής μας αξιώνει παράσημο ειρηνοποιού και οικοδομεί λύσεις με ξένες εγγυήσεις, μεταφέροντας το μοντέλο της Κύπρου στην Ουκρανία. Για να έρθει εκ των υστέρων να πει και σε μας και στη διεθνή κοινότητα ότι είχε δίκαιο. Ότι αυτή είναι και η διευθέτηση στο Κυπριακό. Με τουρκικές εγγυήσεις. Για να μας εξασφαλίσει, κατά τον ισχυρισμό του, την ειρήνη. Ποια ειρήνη, όμως; Αυτήν των νεκροταφείων, επί των οποίων θα μας επιβάλει με τα όπλα του τη διχοτόμηση, πριν από την πλήρη τουρκοποίηση, στη βάση μιας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, συνομοσπονδιακού χαρακτήρα.
Ορθώς Αθήνα και Λευκωσία καταδίκασαν τη ρωσική εισβολή. Αυτό επιβάλλει η ηθική και το δίκαιο. Όμως, οι διεθνείς σχέσεις στηρίζονται και στα συμφέροντα, τα οποία δεν δικαιολογούσαν την πλήρη διάρρηξη των σχέσεών μας με τη Μόσχα. Εκείνο που τα συμφέροντά μας επέβαλλαν ήταν η δική μας διαμεσολάβηση μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας λόγω των καλών μας σχέσεων με τη Μόσχα και της συμμετοχής μας στην ΕΕ και της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. Η διπλωματική δράση και αποτελεσματικότητα δεν είναι ζήτημα μεγέθους ενός κράτους και έθνους, αλλά ικανοτήτων. Και τόσο η Αθήνα όσο και η Λευκωσία επέτρεψαν στη μουσουλμανική Τουρκία να γίνει διαμεσολαβητής για την εκτόνωση μιας πολεμικής κρίσης μεταξύ δυο Ορθόδοξων λαών.
Μακάρι να βγούμε ψεύτες, αλλά τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα στο Κυπριακό μετά το Ουκρανικό. Διότι, η Τουρκία θα ενισχυθεί διεθνώς. Ήδη, οι Βρετανοί την θέτουν στην πρώτη γραμμή για τη νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας. Βάζουν τον λύκο να προσέχει τα πρόβατα! Γιατί όχι, όταν ο Έλληνας Πρωθυπουργός χαρακτήρισε τον Ερντογάν ως σύμμαχό του; Θέτουμε το ίδιο ερώτημα που θέσαμε και πριν από μια εβδομάδα: Τι είναι η Τουρκία; Σύμμαχος ή εισβολέας; Φίλος ή εχθρός; Διότι, εάν είναι εισβολέας, πώς μπορεί να είναι σύμμαχος; Πώς να εμπιστευτούμε είτε εμείς είτε ο υπόλοιπος Ελληνισμός τον κ. Μητσοτάκη, όταν ο ίδιος έχει πλήξει την αξιοπιστία του; Την δική του, δικαιούται. Γι’ αυτήν του έθνους όμως των Ελλήνων, κανείς δεν του έχει δώσει τέτοια εξουσιοδότηση. Τι θα πει στην ΕΕ για το Αιγαίο; Ότι το διεκδικεί μια σύμμαχος χώρα; Και τι θα πει μετά για την Κύπρο; Ότι έχει ως κατακτητή της την ίδια σύμμαχο χώρα της Ελλάδας που διεκδικεί το Αιγαίο; Η, δε, Λευκωσία πώς απαντά; Με ΜΟΕ για τη νομιμοποίηση της Τύμπου και την αποδοχή του ψευδοκράτους. Και με δηλώσεις από τον Ι. Κασουλίδη, ο οποίος ισχυρίζεται ότι ο Μητσοτάκης διαβεβαίωσε τον Αναστασιάδη πως δεν αλλάζει η πολιτική της Ελλάδας στο Κυπριακό! Ευχαριστούμε…
Δεν είναι αστεία αυτά τα πράγματα. Είναι τραγικά! Και θα τα βρούμε μπροστά μας ως λάθη επί των οποίων οι ηγέτες μας παγίδευσαν και τους εαυτούς τους και την Ελλάδα και την Κύπρο. Θέλουμε, όντως, να πιστεύουμε ότι είναι λάθη και όχι υποδείξεις τρίτων…
