Πώς θα μας κυβερνήσουν;

Η Τουρκία σηκώνει τους τόνους ξανά και ξανά στο Αιγαίο. Αμφισβητεί την κυριαρχία των νησιών και ισχυρίζεται ότι της ανήκουν. Διότι, κατά το αφήγημα της Άγκυρας, η Ελλάδα τα στρατιωτικοποίησε για να επιτεθεί. Με λίγα λόγια, είναι έτοιμη να εισβάλει στα τουρκικά παράλια. Ως εκ τούτου, η Άγκυρα αξιώνει την αποστρατιωτικοποίηση. Αλλιώς δεν αποκλείει τη χρήση βίας, αφού εμφανίζει εαυτήν να τελεί εν αμύνη. Και διερωτώνται οι πολίτες στην Κύπρο και στην Ελλάδα: Γιατί ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν απαντά ξεκάθαρα; Γιατί ντρέπεται να πει στην Τουρκία ότι δεν έχει δικαίωμα να μιλά για αποστρατιωτικοποίηση, όταν ο δικός της Αττίλας κατέχει την Κύπρο από το 1974; Ότι είναι εισβολέας και κατακτητής.

Για να είμαστε δίκαιοι, θα πρέπει να πούμε και το εξής: Πώς να αναφερθεί ο Μητσοτάκης στα «κατορθώματα» της Τουρκίας στην Κύπρο, όταν η Κυβέρνηση και το κομματικό μας σύστημα δεν προβάλλουν την εισβολή και την κατοχή παρά μόνο εισηγούνται ΜΟΕ; Δίνουν δώρα στην Τουρκία και αυτή τους εξευτελίζει. Τους γυρίζει την πλάτη. Αξιώνει ισότιμη κυριαρχία και πλήρη αναγνώριση. Διότι αντιλαμβάνεται την πρόταση των ΜΟΕ ως αδυναμία και συνέχιση της εξευμενιστικής πολιτικής, που οδήγησε στα σημερινά τραγικά αδιέξοδα και θα μας θέσει ενώπιον χειρότερων, εάν η νέα ηγεσία δεν αλλάξει στρατηγική. Εάν δεν οικοδομήσει αποτροπή και αν δεν προτάξει θέσεις αρχών χρησιμοποιώντας την κρίση της Ουκρανίας. Δηλαδή, την πλήρη αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και τον σεβασμό της κρατικής μας κυριαρχίας.

Αυτή η Κυβέρνηση διανύει το τελευταίο μίλι της θητείας της. Αποχωρεί ασθμαίνοντας. Οι εκλογές μοιάζουν να είναι μορφή λύτρωσης από τα λάθη και τις αμαρτίες της. Τώρα, οι πολίτες στρέφονται σε αυτούς που θέλουν να την αντικαταστήσουν. Δηλαδή στους υποψήφιους Προέδρους από τους οποίους ζητούν να μάθουν γιατί και πώς θέλουν να κυβερνήσουν. Εάν οι υποψήφιοι Πρόεδροι δεν έχουν αντιληφθεί την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται το Κυπριακό και η οικονομία, είναι επικίνδυνοι. Και για τον εαυτό τους, αλλά πολύ περισσότερο για τους πολίτες και τον τόπο. Για το ίδιο το κράτος. Εάν αντιλαμβάνονται την τραγικότητα της κατάστασης και δεν μπορούν να παρουσιάσουν εναλλακτικές θέσεις και στρατηγικές υλοποίησης για αντιμετώπιση της κατάστασης, είναι εξίσου επικίνδυνοι. Διότι κανείς δεν μπορεί να κυβερνά μέσα από την ακυβερνησία!

Το ερώτημα, λοιπόν, του πολίτη είναι σαφές: Πώς θα μας κυβερνήσουν αυτοί που είναι υποψήφιοι για το προεδρικό αξίωμα; Ξέρουν; Και αν ξέρουν, γιατί κρατούν κλειστά τα χαρτιά τους και επιδίδονται σε φτηνές προεκλογικές αντιπαραθέσεις, χωρίς συγκροτημένες προτάσεις; Επειδή μάλιστα οι τρεις κύριοι υποψήφιοι ήταν συνεργάτες και επικροτούσαν την πολιτική του Νίκου Αναστασιάδη, λογικό είναι να προβληματίζεται ο πολίτης τι νέο μπορούν να φέρουν από το Κυπριακό ώς την οικονομία, την εκπαίδευση και την κοινωνία. Ποια είναι η διαφορά τους; Ή μήπως θεωρούν τόσο επιτυχημένη την υφιστάμενη πολιτική, που απλώς θα την συνεχίσουν; Συναφώς, θα μπορούσε να διερωτηθεί κάποιος, γιατί διεκδικούν την Προεδρία και δεν αφήνουν ακόμη μια πενταετία τον Αναστασιάδη; Πού είναι η αλλαγή; Πώς θα σωθεί ο τόπος; Με υποσχέσεις και έπεα πτερόεντα;

Όσοι δεν είναι σε θέση να δώσουν καθαρές λύσεις, δεν μπορούν να μας κυβερνήσουν. Και ο λαός είναι κυρίαρχος. Ξέρει και να επιβραβεύει, αλλά και να τιμωρεί. Ακόμη και τον εαυτό του με τις λανθασμένες επιλογές του. Δείχνει πλέον ότι δεν τρώει κουτόχορτο. Εκτός και αν, πέραν της κοροϊδίας που υφιστάμεθα από τους πολιτικούς, αποφασίσουμε με τη λανθασμένη και την καιροσκοπική ψήφο μας ότι θα κοροϊδέψουμε ξανά τους εαυτούς μας…