Στη μέθη της εξουσίας…
Η ΕΕ αδυνατεί ν’ ανταποκριθεί στις διεθνείς εξελίξεις και στις προσδοκίες των λαών της. Δεν μπορεί καν να τους δώσει επιλογές και να τους πραστατεύσει. Τρανό και τραγικό παράδειγμα η κρίση στην Ουκρανία, για την οποία λήφθηκαν αποφάσεις και κυρώσεις χωρίς στρατηγική. Δεν ισχυρίζεται κάποιος ότι κακώς στηρίχθηκε το δίκαιο. Οι τελευταίοι που θα έλεγαν κάτι τέτοιο είμαστε εμείς. Διότι τελούμε από το 1974 υπό διαρκή κατοχή. Εκείνο, όμως, που είναι κοινώς αποδεκτό είναι ότι οι αποφάσεις της ΕΕ δεν ήταν ορθά μελετημένες, με αποτέλεσμα να πληρώνουν οι πολίτες της το μεγαλύτερο κόστος διεθνώς και να μην υπάρχουν ενεργειακές και άλλες εναλλακτικές επιλογές.
Οι τιμές των καυσίμων είναι στα ύψη. Και το ευρώ έχει σημειώσει αρνητικό ρεκόρ. Είναι στην ίδια συναλλαγματική ισοτιμία με το δολάριο για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια. Εκ των πραγμάτων, η ΕΕ τελεί πλέον κάτω από τη στρατιωτική και οικονομική εξάρτηση των ΗΠΑ, λόγω της ρωσικής απειλής και της ενεργειακής κρίσης. Ο πληθωρισμός καλπάζει αφού έφτασε στο 8,8% και δεν θα υποχωρήσει. Οι δείκτες ανάπτυξης απειλούνται και μάλλον θα φορτωθούν αρνητικό πρόσημο. Πάμε σε ύφεση. Και οι επιπτώσεις θα είναι αλυσιδωτές και για τους πολίτες και για τη βιομηχανία και για τις επιχειρήσεις, διότι δεν είναι μόνον ο πληθωρισμός που μας κάνει φτωχότερους, αλλά υπάρχουν νέοι κίνδυνοι, όπως είναι η μείωση μισθών και οι απολύσεις, εάν δεν μπορούν να επιβιώσουν οι επιχειρήσεις.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι παγιδευμένη. Διότι, εάν αυξήσει τα επιτόκια, θα θέσει σε κίνδυνο την ανάπτυξη. Ως εκ τούτου, κινδυνεύουμε από το φαινόμενο του στασιμοπληθωρισμού. Ως εκ τούτου, δεν θα μπει φρένο στην αύξηση των τιμών. Και, ταυτοχρόνως, οι δείκτες της ανάπτυξης ουδόλως θα πάρουν την ανιούσα. Πώς, άλλωστε, να προκύψει ανάπτυξη όταν η Ευρώπη δεν έχει δικές της πηγές ενέργειες, όπως οι ΗΠΑ ή η Ρωσία; Το επόμενο διάστημα το κόστος παραγωγής θα είναι υψηλό; Πώς θα πωλεί φτηνά τα προϊόντα της η ΕΕ στο εξωτερικό ως αποτέλεσμα της πτώσης του ευρώ όταν θα είναι αυξημένο το κόστος παραγωγής και όταν ο πληθωρισμός θα αυξήσει ακόμη περισσότερο τη μειωμένη τάση κατανάλωσης στον Δυτικό κόσμο; Βρισκόμαστε μεταξύ των συμπληγάδων που δημιουργούν οι αμελέτητες αποφάσεις για κυρώσεις σε βάρος της Μόσχας και των ρωσικών αντίμετρων και δη εκείνων που αφορούν στο φυσικό αέριο. Οι κυρώσεις των Βρυξελλών τείνουν να εξελιχθούν σε μπούμερανγκ.
Η Κύπρος δεν μπορεί να θεωρεί ότι τα δικά της οικονομικά προβλήματα θα επιλυθούν ως διά μαγείας. Ή από κάποιον από μηχανής θεό στην ΕΕ. Εκείνο, μάλιστα, που διαπιστώνουμε είναι ότι οι υποψήφιοι Πρόεδροι δείχνουν επί του παρόντος να μη συνειδητοποιούν τι τους περιμένει μετά τον Φεβρουάριο του 2023 στο Κυπριακό και κυρίως στην οικονομία, η οποία θα είναι μάλλον σε ύφεση, με τα προβλήματα βουνό. Και οι προσδοκίες του πολίτη στα ύψη. Πιο ψηλά από τις τιμές του φυσικού αερίου. Επί του παρόντος δεν ακούμε λύσεις. Άλλοι ζουν με το άγχος των εκλογών και άλλοι από τώρα με τη μέθη της εξουσίας…
