«Διακήρυξη της Γενεύης»: Επίσημο έγγραφο με τρεις υπογραφές

Αναφέρομαι στο άρθρο του υποψήφιου για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, Γιώργου Κολοκασίδη, στον «Φιλελεύθερο», 21.8.22, «Μόνη ελπίδα είναι η εγκατάλειψη της ΔΔΟ».

Αναφερόμενος στο άρθρο του συναδέλφου Κώστα Βενιζέλου στον «Φιλελεύθερο», 14.8.2022, «Αποκαλυπτικό/1974: Οι ενισχύσεις που δεν έφθασαν ποτέ», έγραψε ο Γ. Κολοκασίδης μεταξύ άλλων: «Είχα κι εγώ υπόψη μου την ανακοίνωση αυτή της Γενεύης του Ιουλίου ’74 μεταξύ πρώτης και δεύτερης φάσης της εισβολής, στην οποίαν αναφέρεται. Και για χάρη των αναγνωστών να την επαναφέρω: Πρόκειται για ανακοινωθέν το οποίο εξεδόθη κατόπιν επιμονής των Τούρκων. Η ελληνική αντιπροσωπία του Καραμανλή, σε μια προσπάθεια να ανακόψει την τουρκική προέλαση, αποδέχθηκε την έκδοση κοινού ανακοινωθέντος, όπου αναγνωριζόταν η ύπαρξη στην Κύπρο δύο διοικήσεων: μιας ελληνοκυπριακής και μιας τουρκοκυπριακής. Αυτό ήταν ελληνικό σφάλμα διαστάσεων. Παρότι δύσκολο να ασκήσει κανείς κριτική σε ενέργειες της τότε εποχής και υπό τας κρατούσας συνθήκας. Το ενδιαφέρον, όμως, είναι το εξής: Παρά το ανακοινωθέν αυτό και παρά το γεγονός ότι μέσα από τα χρόνια εμείς έχουμε αποδεχθεί σιωπηρά κάμψη της κυριαρχίας μας, ακόμη και μετά απ’ όλα αυτά, οι Τούρκοι δεν έχουν πετύχει την αναγνώριση του ψευδοκράτους που ζητούν!...» (ο τονισμός με μαύρα της γράφουσας).

Δυστυχώς, όμως, ο κ. Κολοκασίδης έχει λανθασμένη εντύπωση. Το εν λόγω ΕΠΙΣΗΜΟ έγγραφο δεν ήταν καθόλου «ανακοίνωση», αλλά καταγράφτηκε και καταχωρήθηκε επίσημα ως:

«Διακήρυξη των τριών Υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας, Τουρκίας και Ηνωμένου Βασιλείου και Βορείου Ιρλανδίας».

«DECLARATION BY THE FOREIGN MINISTERS OF GREECE, TURKEY AND THE UNITED KINGDOM OF GREAT BRITAIN AND NORTHERN IRELAND».

Το ιστορικό Γενεύης 1 που κατέληξε στη «ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ»

Βάσει του ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας 353 της 20ής Ιουλίου 1974, το οποίο καλούσε τις τρεις εγγυήτριες δυνάμεις να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις δίχως καθυστέρηση για την αποκατάσταση της ειρήνης στην περιοχή και τη συνταγματική κυβέρνηση στην Κύπρο, ο Σοσιαλιστής Υπουργός Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας της Βρετανίας Τζέιμς Κάλαχαν (James Callaghan) ως μιας από τις εγγυήτριες δυνάμεις (παρ' όλο που η μία ήταν ο εισβολέας - και σημειώνω ότι η Βρετανία ήταν και παραμένει ο συγγραφέας των ψηφισμάτων περί Κύπρου και η οποία εν πάση περιπτώσει έδωσε το πράσινο φως στον Σοσιαλιστή Μπ. Ετζεβίτ να προχωρήσει με την εισβολή...), διοργάνωσε την πρώτη Διάσκεψη στη Γενεύη, για να αποφασίσουν κατάπαυση του πυρός.

Η Διάσκεψη στη Γενεύη 1 ξεκίνησε στις 25 Ιουλίου, ημέρα Πέμπτη και ώρα 15.30, στο σπίτι του εκεί Βρετανού Πρέσβη, μεταξύ της βρετανικής αντιπροσωπίας από το Φόρεϊν Όφις, με επικεφαλής τον Τζέιμς Κάλαχαν, και των αξιωματούχων του ΟΗΕ, Roberto Guyer και Rémy Gorgé. Συνεχίστηκε με την τουρκική και ελληνική αντιπροσωπία, που αποτελούσαν ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Τουράν Γκιουνές (Turan Gunes) με τους συμβούλους του και ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών Γεώργιος Μαύρος με τους δικούς του συμβούλους.

Με αποτέλεσμα, στις 30 Ιουλίου 1974, ο Τζέιμς Κάλαχαν, ο Γεώργιος Μαύρος και ο Τουράν Γκιουνές να υπογράψουν μια διακήρυξη, αλλά κάθε άλλο από «ανακοίνωση», ουσιαστικά ένα επίσημο έγγραφο, ότι, για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση στην περιοχή της Δημοκρατίας που ήλεγχαν αντίθετες στρατιωτικές δυνάμεις (δεν ονόμαζαν τουρκικά στρατεύματα κατοχής), αυτές έπρεπε να σταματήσουν την προέλαση στις 30 Ιουλίου και ώρα 22.00.

Κατέγραψαν κάποιες ενέργειες που έπρεπε να γίνουν κ.λπ., αλλά, το κυριότερο, είναι πως σημειώθηκε στο έγγραφο εκείνο με τις τρεις υπογραφές ότι οι υπουργοί επεσήμαναν την έμπρακτη ύπαρξη στη Δημοκρατία της Κύπρου δύο αυτόνομων διοικήσεων, μία της ελληνοκυπριακής διοίκησης και μία της τουρκοκυπριακής, και ότι στην επόμενή τους συνεδρία, δίχως προκατάληψη, θα συζητήσουν τα προβλήματα που προκύπτουν από την ύπαρξη αυτών των αυτόνομων διοικήσεων.

Και αυτά, καθώς οι τουρκικές προελάσεις, ο ξεριζωμός και οι αγριότητες των Τούρκων δεν σταμάτησαν και οι παραβιάσεις καταγράφονταν επί του εδάφους καθημερινά, τόσο από τα Ηνωμένα Έθνη, όσο και από τους Βρετανούς με συνεχείς αναφορές, καθώς και από ελλαδικής πλευράς προς το Φόρεϊν Όφις, τους Αμερικανούς και τα Ηνωμένα Έθνη...

Αυτά ήσαν τα κέρδη της κατοχικής Τουρκίας στη Γενεύη 1 μετά την πρώτη εισβολή και καθώς η εισβολή συνεχιζόταν επί του εδάφους...

Παραθέτω απόσπασμα από τη συμφωνία με τίτλο «DECLARATION BY THE FOREIGN MINISTERS OF GREECE, TURKEY AND THE UNITED KINGDOM OF GREAT BRITAIN AND NORTHERN IRELAND» με υπογραφές των Υπουργών Εξωτερικών των τριών «εγγυητριών δυνάμεων» που σφράγισε τη Γενεύη 1, αναγνωρίζοντας την ύπαρξη στην Κυπριακή Δημοκρατία δύο αυτόνομων Διοικήσεων. Εκείνη της ελληνοκυπριακής κοινότητας και εκείνη της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Δίχως να ονομάζουν τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα, παρά μόνο ως «opposing armed forces». Με απαίτηση του Τούρκου ΥΠΕΞ, ο οποίος έλεγε ότι «η Τουρκία δεν είχε κάνει εισβολή...». Και το δέχθηκε ο Γεώργιος Μαύρος...

Εκδόθηκε στην αγγλική και γαλλική γλώσσα στις 30.7.1974.

Αντίγραφα από τα επίσημα βρετανικά αρχεία, που βρίσκονται στο Βρετανικό Εθνικό Αρχείο με όλες τις λεπτομέρειες της Γενεύης 1 και 2.

Αντίγραφο των υπογραφών στις 30 Ιουλίου 1974 στη Γενεύη 1 από τους τρεις Υπουργούς Ελλάδας, Τουρκίας και Ηνωμένου Βασιλείου, Γεώργιο Μαύρο, Τουράν Γκιουνές και Τζέιμς Κάλαχαν (βλέπε και βιβλίο της γράφουσας «Διζωνική vs Δημοκρατία», Λεμεσός, 2019).

Επίσης προηγούμενο σχετικό άρθρο γράφουσας, «Σημερινή», 11.1.2017, «Το σκηνικό επαναλαμβάνεται...».

http://www.sigmalive.com/simerini/politics/395154/to-skiniko-epanalamvanetai

Όσον αφορά την ΔΔΟ, συμφωνώ ότι αυτή πρέπει να εγκαταλειφθεί και να επιστραφεί στους «ιδιοκτήτες» της, Βρετανία και Τουρκία και ΓΓ του ΟΗΕ. Συνοδευόμενη από... τις υπογραφές του 76% του Κυπριακού Ελληνισμού, ανατρέποντας την επιστολή του Τ. Παπαδόπουλου προς Κόφι Ανάν (2004), ότι τάχα ο λαός δεν την απέρριψε με το ΟΧΙ του στις 24.4.2004.

Υ.Γ.: Οφείλω να ευχαριστήσω και δημόσια τον κ. Γ. Κολοκασίδη ο οποίος αφού ενημερώθηκε για το άρθρο μου, το οποίο πρωτο-αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα www.agora-dialogue.com όπου είχε αναρτηθεί και το δικό του, επικοινώνησε μαζί μου ηλεκτρονικώς 23.8.2022 με το μήνυμα:

«Αγαπητή κυρία Αργυρού

Έχω διαβάσει το κείμενο σας κατόπιν επισήμανσης του φίλου ... , I stand corrected! Είχα θεωρήσει ότι το declaration αποδίδεται ως ανακοινωθέν, αλλά συμφωνώ ότι διακήρυξη είναι ορθότερο. Ως προς τα σκοπούμενα με το έγγραφο, νομίζω δεν υπάρχει καμία διαφορά. Με την ευκαιρία να σας πω διαβάζοντας κατά καιρούς τα κείμενά σας (και μιλώντας μαζί σας) φρονώ ότι συμφωνούμε σε όλα τα κύρια…»

Δεν είναι πολλοί οι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί, πιστεύω, που διακατέχονται από τέτοια ανωτερότητα και ευθιξία.