Το ιαπωνικό χαρακίρι…
Τα «χρυσά διαβατήρια» αποδεικνύονται άνθρακας. Ήταν, βεβαίως, πηγή έμπνευσης για λαμογιές χειρίστου είδους, που αφήνουν την Κυβέρνηση εσωτερικά και διεθνώς εκτεθειμένη. Δεν μιλάμε για ψίχουλα. Αλλά για απώλειες της τάξης των 204 εκατομμυρίων ευρώ από φόρους και άλλα 3,3 δις από εικονικές επενδύσεις.
Και τι δεν έχουν σκαρφιστεί οι αθεόφοβοι. Την Οδηγία για την πρώτη κατοικία, που προβλέπει μειωμένο ΦΠΑ της τάξης του 5% για να βοηθηθούν κυρίως τα νέα ζευγάρια, την έχουν ξεχειλώσει και την έχουν καταστρατηγήσει για να επωφεληθούν ο κάτοχοι «χρυσών διαβατηρίων» και να πληγούν τα συμφέροντα των πολιτών. Γιατί; Διότι, τα χρήματα αυτά: 1) Θα κάλυπταν τμήματα του προϋπολογισμού και, ως εκ τούτου, θα κληθεί να τα πληρώσει ο κόσμος τα σπασμένα. 2) Ήταν επ’ ωφελεία του λαού. Και τα χάνει. Πρόκειται για κλοπή εσόδων του Δημοσίου. Και σε αυτές τις απώλειες τι προστίθεται; Η εικονική ανάπτυξη. Αγόραζαν και πωλούσαν αέρα και καθόλου παράξενο να ξέπλεναν βρόμικο χρήμα.
Η κατάσταση είναι χειρότερη απ’ ό,τι φαίνεται. Η Έκθεση του Γενικού Ελεγκτή καταγράφει, μεταξύ άλλων, δυο ατασθαλίες. Πάμε, λοιπόν: Ατασθαλία πρώτη, οι λειτουργοί διαβίβαζαν προς τους αρμόδιους Υπουργούς τούς φακέλους των υποψηφίων για τα «χρυσά διαβατήρια» με όλο το ποινικό μητρώο και άλλες μελανές πλευρές του χαρακτήρα τους. Όμως, οι αρμόδιοι Υπουργοί τηρούσαν σιγήν ενώπιον του Υπουργικού, με αποτέλεσμα να λαμβάνεται θετική επί του θέματος απόφαση. Ερώτημα: Γιατί δεν παρουσίαζαν τα πραγματικά στοιχεία; Ήταν ανικανότητα ή υπήρχε περίπτωση ίδιου οφέλους; Ατασθαλία δεύτερη, ο αρμόδιος Υπουργός παρουσίαζε τα πραγματικά στοιχεία και παρότι κάποια από αυτά ήταν ύποπτα στον φάκελο του αιτητή, το Υπουργικό έκλεινε τα μάτια. Ερώτημα: Πόσο αθώες ήταν αυτές οι αποφάσεις; Ποιανών οι τσέπες επωφελήθηκαν και γιατί; Όλα στο φως.
Ποιος, λοιπόν, θα επέμβει; Ο Γενικός ή ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας; Πώς, όμως, να ενεργήσουν, όταν αμφότεροι ήταν Υπουργοί κατά τη λήψη κάποιων από τις αποφάσεις; Ήταν συμβαλλόμενοι. Πώς θα είναι αδέκαστοι όταν θα πρέπει να ερευνήσουν ακόμη και τους εαυτούς τους; Στο συγκεκριμένο σκάνδαλο εμπλέκεται όλο το σύστημα. Ο κρατικός μηχανισμός. Εάν ήμασταν στην Ιαπωνία, κάποιοι θα έκαναν χαρακίρι. Αυτές οι συνειδησιακές πρακτικές ευθιξίας δεν είναι στη δική μας κουλτούρα. Οι δικοί μας πολιτικοί «καθαρίζουν» με μιαν απλή δήλωση, με την οποία αναλαμβάνουν δήθεν την ευθύνη. Με άλλα λόγια, μας εμπαίζουν.
Ο πολίτης είναι οργισμένος και αξιώνει δικαιοσύνη και κάθαρση. Το ελάχιστο που μπορούν να πράξουν όσοι Υπουργοί και άλλοι εμπλέκονται στην υπόθεση των «χρυσών διαβατηρίων», είναι η οικειοθελής άρση της ασυλίας τους. Για να τεθούν αυτοβούλως ενώπιον της Δικαιοσύνης. Εάν είναι καθαροί, τι έχουν να φοβηθούν; Το αντίθετο, θα συνδράμουν για να αποκαλυφθούν οι ένοχοι. Τολμούν ή όχι; Αυτό σημαίνει ανάληψη πολιτικής ευθύνης, που συνδέεται με κάτι άλλο, το οποίο ο λαός απαιτεί: Την επιστροφή των χρημάτων στα ταμεία του κράτους. Και αν χρειαστεί, ας μοιραστούν το κόστος όσοι των Υπουργών ή άλλοι κριθούν υπεύθυνοι από την τσέπη τους. Μηδενική ανοχή! Αυτό δεν μας έλεγαν;..
