Ανασκόπηση μορφών λύσης του Κυπριακού

Θα προσπαθήσω να κάμω μιαν ανασκόπηση πιθανών λύσεων του Κυπριακού τα τελευταία 100 χρόνια. Θα φανεί έτσι ποιες ήταν ρεαλιστικές και ποιες είναι ακόμα εφικτές ή για τις οποίες υπάρχει προσπάθεια επιβολής τους για ξένα συμφέροντα.

Η πρώτη ιστορικά δίκαιη λύση ήταν ο προαιώνιος πόθος του Κυπριακού για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, στην οποία ανήκε ιστορικά η Κύπρος. Με τον στόχο αυτό γαλουχήθηκαν γενιές γενιών Ελλήνων της Κύπρου. Όμως οι Άγγλοι δεν την αποδέχονταν. Είχαν μάλιστα αναμείξει και την Τουρκία, η οποία από το 1956 κατήρτισε σχέδια για επανάκτηση της Κύπρου.

Η ένωση ήταν για τους πιο πάνω λόγους ανέφικτη. Αλλά και το 1974 η χούντα και η ΕΟΚΑ Β’ την ενταφίασαν οριστικά και αμετάκλητα, όταν οργάνωσαν το πραξικόπημα και έδωσαν την ευκαιρία στην Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο και να κατακτήσει το 30% του εδάφους της,.

Με τις εξελίξεις αυτές πραγματοποιήθηκε ντε φάκτο η λύση της διχοτόμησης της Κύπρου, που ήταν η επιδίωξη της Τουρκίας ως αντίβαρο της ένωσης. Ευτυχώς το έδαφος που κατέχει η Τουρκία έγινε έδαφος της Ε.Ε., στην οποία η Κ.Δ. είναι ισότιμο μέλος. Έτσι δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί η ντε γιούρε διχοτόμηση, εκτός αν η κυβέρνηση της Κ.Δ. αποδεχτεί την κατάργηση της Κ.Δ. και υποβιβαστεί σε κρατίδιο, ισότιμο με το παράνομο κράτος της κατεχόμενης Κύπρου. Σε τέτοια περίπτωση η διχοτόμηση θα οριστικοποιηθεί και θα νομιμοποιηθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Η ένωση έχει ενταφιασθεί το 1974. Η διχοτόμηση έχει ζωντανέψει και αυτή το 1974. Από τότε θεωρητικά παραμένει μόνο μια μορφή συμφωνημένης συμβιβαστικής λύσης, η ομοσπονδία. Την αποδέχτηκε ο Μακάριος ως διπεριφερειακή ομοσπονδία με κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των τριών ελευθεριών. Αργότερα οι Τούρκοι και οι Βρετανοί με τις μεθοδεύσεις τους και κάποιοι ΠτΔ με τις υποχωρήσεις τους την μετέτρεψαν σε ΔΔΟ με πολιτική ισότητα. Αυτή είναι η μορφή λύσης που προωθούν ο ΟΗΕ, η ΕΕ και από την οποία δεν μπορεί να αποδεσμευτεί η Κ.Δ.

Η ΔΔΟ ομοσπονδία, που αποτελεί τον οδυνηρό συμβιβασμό, δεν μπορεί να επιτευχθεί για τους πιο κάτω λόγους:

1. ΄Εχει εγκαταλειφθεί το «σωστό περιεχόμενο», το οποίο έθεσε ο Τάσσος Παπαδόπουλος και το οποίο ειρωνεύονται και οι θιασώτες της όποιας λύσης, αλλά και οι ανένδοτοι πολέμιοι της ΔΔΟ.
2. Τα τελευταία δώδεκα χρόνια οι συνεχείς υποχωρήσεις και παραχωρήσεις των ΠτΔ έχουν καταστήσει την ΔΔΟ ένα τέρας, αφού αποδέχτηκαν περιεχόμενο συνομοσπονδίας, αποδέχτηκαν δυο κυριαρχίες, δύο ιθαγένειες και δύο διεθνείς προσωπικότητες.
3. Η τερατογένεση της ΔΔΟ έχει επισημοποιηθεί στο Κραν Μοντανά, έχει κατοχυρωθεί με το πλαίσιο Γκουτέρες, που αποτελεί ευαγγέλιο για τις ηγεσίες του ΔΗ.ΣΥ. και του ΑΚΕΛ. Έτσι, αν αποδεχτούμε τη λύση αυτή, θα είναι μια συνομοσπονδία δύο ισότιμων και κυριάρχων κρατών, με παραμονή των εποίκων, με απεμπόληση του δικαιώματος περιουσίας στο άλλο κρατίδιο και όπως όλα δείχνουν με εκ περιτροπής προεδρία και άλλες επαίσχυντες υποχωρήσεις.
4. Είναι σίγουρο ότι ο Ελληνισμός της Κύπρου θα απορρίψει σε δημοψήφισμα μια τέτοια λύση.

Για τους πιο πάνω λόγους κάποιοι μεθοδεύουν παράκαμψη του δημοψηφίσματος με μια ενδιάμεση συμφωνία, που θα αποτελεί τελικά τη λύση.

Οι ηγεσίες του ΔΗ.ΣΥ. και του ΑΚΕΛ επείγονται να επαναρχίσουν οι συνομιλίες από εκεί που έμειναν. Θα καταλήξουμε έτσι σε ωραιοποίηση του τερατουργήματος. Ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, μάλιστα, κάλεσε τον ΠτΔ «να προετοιμάσει την κοινή γνώμη για διαπραγματεύσεις και για τους κινδύνους εάν δεν βρεθεί λύση».

Πράγματι υπάρχουν κίνδυνοι, αν δεν υπάρξει λύση. Με τη λύση όμως που φτάσαμε να διαπραγματευόμαστε το αποτέλεσμα θα είναι πλήρης καταστροφή και τουρκοποίηση.

Αυτή η διαπίστωση δεν είναι πιθανότητα. Είναι βεβαιότητα που στηρίζεται στα εξής ρεαλιστικά δεδομένα:

1. Οι προθέσεις και διακηρύξεις της Τουρκίας και κυρίως η πειρατική εφαρμογή τους.
2. Με τη λύση θα αποδεχτούμε κατάργηση της Κ.Δ. και θα μετατραπούμε σε «κοινότητα, χωρίς κράτος, που θα αναζητά κηδεμόνα» και δεν θα βρίσκει, όπως συμβαίνει σήμερα, που ζητά υποστήριξη για εφαρμογή του διεθνούς δικαίου.
3. Θα χάσουμε την ιδιότητα του πλήρους μέλους της Ε.Ε., την οποία θα έχουν από κοινού τα δυο συνιστώντα κράτη και η Ε.Ε. με ευχαρίστηση θα απαλλαγεί από το βαρίδι του δικαίου της Κ.Δ.

Για μένα η καλύτερη και ρεαλιστικότερη λύση είναι η απόρριψη απαράδεκτης λύσης και η διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, που αποτελεί τον τελευταίο στόχο της Τουρκίας για να πετύχει στα σχέδιά της. Καλύτερη η συνέχιση της αντίστασης σε απαράδεκτα σχέδια, παρά η διάλυση με κατάργηση της Κ.Δ. και μετατροπή της Κύπρου σε τουρκικό προτεκτοράτο, κάτι που θα ικανοποιήσει ακόμα και την Ε.Ε. Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις και ευσεβοποθισμούς. Ας ελπίσουμε σε καλύτερες συγκυρίες στο μέλλον. Η «επανένωση» δυο κρατιδίων δεν είναι απελευθέρωση.