Η Σούμα του ντιμπέιτ

Ζωηρότερο, πιο ζωντανό και ίσως με περισσότερο «ζουμί» απ’ ότι τα προηγούμενα ντιμπέιτ. Όχι πως εκτοξεύτηκε το πολιτικό επίπεδο ή αποκαλύφθηκε ξαφνικά μια ρητορική που αρμόζει σε ανθρώπους οι οποίοι διεκδικούν την προεδρία του κράτους σε μια κρισιμότατη συγκυρία. Αυτό μάλλον πρέπει να το καταπιούμε και να το πάρουμε απόφαση ότι δεν πρόκειται να γίνει. Όμως χθες κάποια πράγματα ήταν εμφανώς πιο βελτιωμένα και υποβοηθητικά για τους ψηφοφόρους –που γι’ αυτούς γίνονται τα ντιμπέιτ- προκειμένου να εξάγουν τα συμπεράσματά τους.

Αφενός επειδή αφηνόταν από την «διαιτητή» το παιχνίδι να παιχτεί, χωρίς την επιβολή της σκληρής τυποποίησης, με αποτέλεσμα να υπάρξει «χρόνος αγώνα» με ένταση σε κάποια σημεία και ελεύθερες ή διασταυρούμενες ερωταπαντήσεις από τους δημοσιογράφους προς τους υποψηφίους.

Αφετέρου το γεγονός ότι ήταν εφτά οι υποψήφιοι και έτσι μπόρεσε να ανοίξει η βεντάλια των αντιπαραθέσεων με εκατέρωθεν επιχειρήματα και να διαφανεί ενδεχομένως ποιοι έχουν πραγματικά μεταξύ τους διαφορετικές προσεγγίσεις και προτάσεις στα καίρια ζητήματα που απασχολούν τον τόπο, αλλά και ποιες είναι αυτές οι μεταξύ τους διαφορές.

Χορηγίες «καπνός»

Το θέμα που αναδείχτηκε χθες βράδυ και εκθέτει υποψηφίους και κόμματα, είναι αυτό που έβαλε ο Κολοκασίδης στο τραπέζι και αφορά τις χορηγίες μερικών εκατομμυρίων ευρώ που λαμβάνουν τα κοινοβουλευτικά κόμματα για σκοπούς προεκλογικών δαπανών: Επίδικο στην υπόθεση αυτή είναι αφενός το γεγονός ότι από την εν λόγω χορηγία αποκλείονται ανεξάρτητοι υποψήφιοι και πως για τις προεδρικές εκλογές παίρνουν τα κόμματα χορηγία! Αφετέρου το θολό σημείο για το πού και πώς ξοδεύονται αυτά τα χρήματα από τα κόμματα. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης για παράδειγμα είπε πως «δεν έλαβε ούτε ένα ευρώ» και ο κ. Μαυρογιάννης ότι το θέμα δεν τον αφορά και να ρωτηθούν εκείνοι που το ενέκριναν. Η νομοθεσία είναι σαφής και ορίζει πως η χορηγία αυτή πρέπει να δίδεται στους υποψηφίους. Εδώ όμως τι να λέμε... Οι Οικολόγοι ας πούμε, λαμβάνουν τη χορηγία και δεν στηρίζουν κανέναν υποψήφιο! Η υπόθεση είναι σε δικαστική εξέλιξη αφού ο Κολοκασίδης την πήγε στο Διοικητικό Δικαστήριο σήμερα και αναμένεται μέσα στο επόμενο διάστημα Απόφαση.

«Πασαρέλα» ΥΠΟΙΚ

Μάθαμε χθες άλλους δύο «υπουργούς οικονομικών». Ο Αχιλλέας Δημητριάδης θα βάλει λέει τον Σταύρο Ζένιο αν εκλεγεί και ο Κωνσταντίνος Χριστοφίδης των Χριστόφορο Πισσαρίδη. Οι δυο τους, Δημητριάδης και Χριστοφίδης, έσπευσαν να σηκώσουν το γάντι που πέταξε πριν μέρες ο Αβέρωφ ο οποίος ανακοίνωσε πως ο δικός του ΥΠΟΙΚ σε περίπτωση που εκλεγεί θα παραμείνει ο Κωνσταντίνος Πετρίδης.

Πάντως το «γάντι» ο Αβέρωφ το πέταξε για να το σηκώσουν κυρίως οι Χριστοδουλίδης και Μαυρογιάννης. Θέλει να τους σύρει στην «παλαίστρα» της οικονομίας που όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις και όπως ο ίδιος φαίνεται να νιώθει, έχει το πάνω χέρι. Αμ, δε! Κανένα γάντι και καμιά ανάγκη να μπουν σε διαδικασία ανακοινώσεων δεν ένιωσαν οι άλλοι δύο «βασικοί». Όταν έρθει η ώρα είπε ο Χριστοδουλίδης θα ανακοινωθούν και ονόματα…

Ο καθείς και τα «υπερατού» του

Όσο βαδίζουμε προς τις κάλπες, οι υποψήφιοι προσπαθούν να αναδείξουν τα «υπερατού» τους έναντι των ανθυποψηφίων τους και να πείσουν τους ψηφοφόρους ότι υπερέχουν έναντι των αντιπάλων τους. Αυτό είδαμε και χθες.

Αβέρωφ

Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ ποντάρει στην οικονομία και στην εμπειρία του ως ηγέτης κόμματος και μπαρουτοκαπνισμένος καταφερτζής πολιτικός. «Τρέμει» στην ιδέα ότι το τιμόνι της οικονομίας θα φύγει από τα χέρια του ΔΗΣΥ και «τρέμει» δις ότι μπορεί να πάει και στα χέρια του ΑΚΕΛ. Σαν σε συνέχεια του περιβόητου Podcast με τον Γιαννήν, τον Κωστήν, την κατσέλλα με το γάλα και την ρητορική αταξία που τα νέα ήθη βαφτίζουν «υπέρβαση στην ξύλινη γλώσσα» (φευ!), θέλησε χθες να τονίσει την «αναξιοπιστία» των βασικών του αντιπάλων. Επεσήμανε επανειλημμένα και μάλλον κάπως αδόκιμα -γλωσσικώς ομιλούντες- πως οι Χριστοδουλίδης και Μαυρογιάννης «είναι προσαρμοστικοί», εννοώντας πως η προοπτική της εξουσίας τους καθιστά πολιτικούς «χαμαιλέωντες».

Μαυρογιάννης

Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, επιχειρεί φαίνεται να μεταβάλει την εικόνα του «υποτονικού» πολιτικού. Σχεδόν σε κάθε αναφορά που γινόταν για το άτομό του, απαντούσε ωσάν θιγμένος, παρεκκλίνοντας από τους κανόνες της συζήτησης. Το αποκορύφωμα ήταν η έντονη λεκτική κόντρα για το κυπριακό, με τον Δημητριάδημε τον οποίον προφανώς αντλούν από την ίδια δεξαμενή ψηφοφόρων. Σαφώς ο κ. Μαυρογιάννης νιώθει «σαν το ψάρι στο νερό» όταν η συζήτηση αφορά το κυπριακό. Τόσο πολύ που χθες ούτε λίγο ούτε πολύ τα έβαλε με όλους για το πλαίσιο Γκουτέρες λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ πως δεν υπάρχει κάτι «πολύ συγκεκριμένο» και ότι μόνο ο ίδιος γνωρίζει και οι υπόλοιποι λένε «κουβέντες του καφενέ».

Χριστοδουλίδης

Ο Νίκος Χριστοδουλίδης έχει ως φαίνεται διαπιστώσει πως η τακτική του «μίλα λίγο και κάνε ότι ακούς πολύ», που εμπέδωσε εξάλλου ως διπλωμάτης είναι υπεραποδοτική. Ξέρει, βλέποντας και τις δημοσκοπήσεις, πως το δικό του «υπερατού» είναι η πολυσυλλεκτικότητα. Βάσει αυτού, μιλά όπως είπε χθες ακόμη και με αριστερά στελέχη για την επόμενη μέρα. Αφήνει να νοηθεί δηλαδή πως αν εκλεγεί δύναται να σχηματίσει κυβέρνηση, με το ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ, τη ΔΗΠΑ, κομμάτι του ΔΗΣΥ και κάποιους ΑΚΕΛικούς, πάντα στη βάση ενός συγκεκριμένου προγράμματος. Λεπτές όμως οι γραμμές της «κυβέρνησης ενότητας» και της «κυβέρνησης Βαβέλ»…

Χρίστου

Ο Χρίστου του ΕΛΑΜ όπως αναμενόταν ποντάρει στο μεταναστευτικό. Και ποντάρει επενδύοντας στα «φοβικά σύνδρομα» της κοινωνίας και πολύ λιγότερο στη δημιουργική προοπτική επίλυσης του προβλήματος. Επικεντρώνεται δηλαδή στις όντως τραγικές επιπτώσεις από το μεταναστευτικό, ενώ οι προτάσεις του για αντιμετώπισή του προβλήματος με μια πιο σοβαρή ανάγνωσή καταδεικνύονται ανεδαφικές. Χθες ωστόσο έπαιξε και το χαρτί του προσφυγικού που το συνέδεσε με το μεταναστευτικό στη λογική των επιδομάτων που αντί να δίνονται στους παράνομους μετανάστες, πρέπει να δίνονται στους πρόσφυγες τους ΄74.

Δημητριάδης

Ο Αχιλλέας Δημητριάδης, ο «παρολίγον ριγμένος του πάνελ» (εκ παραδρομής και προς στιγμήν ξέχασαν να του δώσουν το δικαίωμα δευτερολογίας, πράγμα που αντιμετωπίστηκε γενικώς με χιούμορ), έκανε σαφές πως τα βασικά κριτήριά και ο βασικότερος άξονας του προγράμματός του είναι οι προσπάθειες λύσης ΔΔΟ και ακολούθως ή καλύτερα σε συνάρτηση με αυτό, η πάταξη της διαφθοράς. «Δεν θέλει» είπε τον Αβέρωφ για λόγους διαφθοράς, τον Μαυρογιάννη για λόγους μη επίλυσης του Κυπριακού και τον Χριστοδουλίδη και για τα δύο αυτά. Συνεπώς προβάδισμα σε ότι αφορά την στήριξή που θα ανακοινώσει «ονομαστικά» όπως είπε, σε έναν εκ των δύο υποψηφίων του δευτέρου γύρου, σε περίπτωση που επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις, έχει ή ο Μαυρογιάννης ή ο Αβέρωφ έναντι του Χριστοδουλίδη που έχει και τα «δύο κακά».

Κολοκασίδης

Ο Γιώργος Κολοκασίδης, κατάφερε χθες να βάλει με αξιώσεις στη συζήτηση το θέμα με τις χορηγίες των κομμάτων. Φυσικά και οι δημοσιογράφοι συνέβαλαν στην ανάδειξη του ζητήματος το οποίο απασχόλησε τη συζήτηση αφού το «σκάλισαν» με σχόλια και ερωτήσεις προς διάφορες κατευθύνσεις. Τόνισε και αυτός το διαφορετικόν της υποψηφιότητάς του, που απαντάται στην αντίθεσή του στην ΔΔΟ. Μίλησε επίσης και για την καταπολέμηση της κομματοκρατίας που καταλύει την Δημοκρατία μας. Έμεινε ωστόσο «θολό» το ποιες είναι οι δημιουργηκές προτάσεις που θα αντισταθμήσουν τα όσα πρέπει να καταργηθούν, κυρίως σε ότι αφορά το Κυπριακό και την «άλλη κατεύθυνση» που κομίζει.

Χριστοφίδης

Τέλος ο κ. Χριστοφίδης αυτό που τόνισε και που θεωρεί ότι είναι το προνομιακό του πεδίο, περισσότερο αφορά στο πλάνο για ζητήματα ψηφιακής αναβάθμισης, ανάπτυξης έρευνας και καινοτομίας και πράσινης μετάβασης. Προτάσεις που περισσότερο δείχνουν να αποσκοπούν στο να «εμβολιάσουν» και να ενσωματωθούν στα προγράμματα άλλων υποψηφίων παρά να αποτελέσουν το αιχμή μιας κυβερνητικής προοπτικής. Εξάλλου σε ότι αφορά τον γεωπολιτικό προσανατολισμό της χώρας αλλά και τη μορφή λύσης που προκρίνει η υποψηφιότητά του, δεν φάνηκε να διαφέρει από τα όσα πρεσβεύει η υποψηφιότητα Αβέρωφ: Ένταξη στο ΝΑΤΟ και ΔΔΟ.