Οι ενοχές τους μετατρέπονται σε ύβρεις κατά του Μακαρίου
Τις τελευταίες δεκαετίες διαπιστώνω μια κατ’ εξακολούθησιν προσπάθεια αποδόμησης του Μακαρίου και του εθνικού του έργου. Στην αρχή ήταν μια υποβόσκουσα προσπάθεια ενόχων της καταστροφής να μετακυλίσουν τις ευθύνες τους σε δήθεν λάθη του Μακαρίου. Η ενέργειά τους είναι κατανοητή. Θεωρούσαν τους εαυτούς τους «ενωτικούς». Ήταν φανατικά αντίθετοι με την πολιτική του εκλελεγμένου Προέδρου της Κ.Δ. Ήταν, κυρίως, αντιμακαριακοί. Ένιωθαν μεγάλη ενοχή και ευθύνη για την καταστροφή της Κύπρου. Έτσι η προσπάθειά τους ήταν να αποσείσουν τις ενοχές και τις ευθύνες από πάνω τους.
Τα γεγονότα ιδιαίτερα της περιόδου που η ΕΟΚΑ Β’ διεξήγαγε «ενωτικό αγώνα» με τις ανατινάξεις αστυνομικών σταθμών και η Ιστορία τούς απένειμαν ανεπιστρεπτί και ανεξίτηλα τον προφητικό χαρακτηρισμό του Μακαρίου. Οι «ενωτικοί» αγωνιστές της ΕΟΚΑ Β’ και όσοι με φανατισμό τους υποστήριζαν απεδείχθησαν «νεκροθάφτες της ενώσεως». Με το πραξικόπημα, στο οποίο συνεργάστηκαν, και με τη συμφωνημένη με τη χούντα εισβολή που πραγματοποίησαν οι Τούρκοι, το ιερό ιδανικό της ενώσεως ενταφιάστηκε για πάντα. Κι αυτοί αποδεδειγμένα υπήρξαν οι νεκροθάφτες της ενώσεως.
Είναι πολύ βαριά, για όσους αυτοαποκαλούνται ενωτικοί, η κατηγορία του νεκροθάφτη της ενώσεως. Είχαν την επιλογή να παραδεχτούν το λάθος τους και να ζητήσουν συγχώρεση από τον προδομένο λαό. Δεν είχαν το σθένος να το πράξουν. Για να καθησυχάσουν τη συνείδησή τους και να σβήσουν τη ρετσινιά του νεκροθάφτη της ενώσεως επέλεξαν άλλο δρόμο. Δημιούργησαν στο υποσυνείδητό τους μια νοητή και ψεύτικη πραγματικότητα, την έφεραν στη συνείδησή τους και την έκαμαν αμυντικό τους όπλο. Έπεισαν τον εαυτό τους να πιστέψει ότι ο ένοχος για τον ενταφιασμό της ενώσεως ήταν ο Μακάριος. Πιστεύοντας αυτήν την εξήγηση, μετακινούσαν τις ευθύνες και την ενοχή τους στον Μακάριο και ένιωθαν ήσυχη τη συνείδησή τους, αποκαλώντας τον Μακάριο ολετήρα της Κύπρου.
Ο Μακάριος ήταν το πρόσωπο, που όλοι οι ένοχοι προσπαθούσαν να ενοχοποιήσουν για τις δικές τους ενοχές. Ένιωθαν έτσι πιο ήσυχη τη συνείδησή τους. Και με το πέρασμα του χρόνου αυτή η ψυχολογική ανάγκη μετατράπηκε σε ψυχολογική εμμονή, που τους έκανε στο τέλος να πιστεύουν ότι είχαν δίκαιο.
Μετά τον θάνατο του Μακαρίου, όταν πέρασαν κάποια χρόνια, όταν η νέα γενιά δεν είχε προσωπική άποψη και γνώση για τα χρόνια του Μακαρίου και για τα γεγονότα από το 1960 ώς το 1974, άρχισαν την απέλπιδα προσπάθεια να αποδείξουν το φανταστικό τους σενάριο. Και αυτήν τη συκοφαντική προσπάθεια κάποιοι την ονομάζουν απομυθοποίηση και αποκαθήλωση του Μακαρίου. Γι’ αυτούς ο Νιχάτ Ερίμ, οι αμερικανική CIA, ο Κίσινγκερ, η χούντα των Αθηνών, ο Γαρουφαλιάς και ο Ιωαννίδης ήταν όλοι ενωτικοί και ο μόνος ανθενωτικός ήταν ο Μακάριος, που παρεμπόδισε, δήθεν, την ένωση.
Οι υποστηρικτές της πολιτικής Μακαρίου και της μνήμης του μέναμε απαθείς. Θεωρούσαμε τις απέλπιδες προσπάθειες των ενόχων αναποτελεσματικές. Και τα πρώτα χρόνια αυτό συνέβαινε. Με το πέρασμα του χρόνου, προσωπικά αντιλήφθηκα ότι η δραστηριότητά τους ήταν πολύ αποτελεσματική. Οι νέοι που δεν έζησαν τη δεκαπενταετία 1959-1974 πείθονταν εύκολα, όταν άκουαν τα επιλεκτικά αφηγήματα των ενόχων και των φανατισμένων αντιμακαριακών,
Θυμάμαι τα παιδιά μου, που σήμερα είναι γύρω στα πενήντα, μου έλεγαν ότι όλα όσα έζησα και όλα όσα τους διηγούμουν και που τα θεωρούσα αυταπόδεικτα και αποδεκτά από όλους δεν ήταν και τόσο κοινώς αποδεκτά στο περιβάλλον τους. Άκουαν συνομήλικούς τους να παρουσιάζουν επιλεκτικά κάποια γεγονότα, που έπειθαν τον συνομιλητή τους, ότι όλα όσα εγώ έζησα την εποχή του Μακαρίου δεν αποτελούσαν πραγματικότητα, αλλά προπαγάνδα.
Αργότερα, όταν τα εγγόνια μου έφτασαν στην εφηβεία, διαπίστωσα ότι γι’ αυτούς η Ιστορία δεν ήταν αυτή που έζησα, αλλά μια μαύρη προπαγάνδα, που την διέδιδαν ανάμεσα στη νεολαία με διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όταν το έφερνε η κουβέντα, μου έλεγαν ότι ο Μακάριος ήταν ένας δικτάτορας. Και το επιχείρημά τους ήταν ότι τον ψήφιζε το 90% του λαού, πράγμα που συμβαίνει μόνο σε χώρες όπου επικρατεί δικτατορία. Τότε κατάλαβα ότι η ύπουλη προπαγάνδα για δυσφήμηση και αποδόμηση του Μακαρίου ήταν συστηματική και οργανωμένη. Ο Μακάριος ήταν ο εύκολος στόχος για να του φορτώσουν όλα τα λάθη, όλες τις ευθύνες και τις ενοχές τους για την καταστροφή της Κύπρου. Έτσι οι προπαγανδιστές παρέμειναν αθώοι, ιδεολόγοι και πατριώτες.
Η παρανοϊκή προπαγάνδα τους δεν θα περάσει. Αυτοί ήταν οι νεκροθάφτες της ενώσεως και οι νεότεροι υποστηρικτές τους θύματα της γκεμπελικής τους προπαγάνδας. Η Ιστορία έχει αποφανθεί. Άλλωστε, αν σήμερα υπάρχει Κ.Δ. αυτό οφείλεται στον Μακάριο, που, παρά τις υποσκάψεις και τον πόλεμο που δεχόταν, κατάφερε να διατηρήσει την Κύπρο ως ένα δεύτερο ελληνικό κράτος μέλος του ΟΗΕ. Η χούντα και η ΕΟΚΑ Β έφεραν τους Τούρκους και τη διχοτόμηση. Όμως η διχοτόμηση παραμένει παράνομη για όσα χρόνια θα υπάρχει η Κ.Δ., μέλος του ΟΗΕ και της Ε.Ε. Ο Μακάριος ήταν το σύμβολο και ο υπερασπιστής της Κ.Δ.
