€300.000 αποζημίωση σε γιατρό για παράνομη απόλυση από ιδιωτικό νοσηλευτήριο

€230.000 ως αποζημίωση επιδίκασε χθες Τρίτη, 19 Δεκεμβρίου, το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών, υπέρ γιατρού ο οποίος απολύθηκε παράνομα από ιδιωτικό νοσηλευτήριο στη Λευκωσία, σε μία ιστορική απόφαση, καθώς πρόκειται ίσως για το μεγαλύτερο ποσό που δόθηκε ως αποζημίωση από το εν λόγω Δικαστήριο, το οποίο, με την προσθήκη των νόμιμων τόκων, πλησιάζει τις €300.000.

Ο γιατρός απολύθηκε από το ιδιωτικό νοσηλευτήριο για «σοβαρά ζητήματα πειθαρχικής φύσεως», τα οποία αφορούσαν, μεταξύ άλλων, σε φερόμενη ανάρμοστη συμπεριφορά κατά υπαλλήλου του νοσηλευτηρίου, που, σύμφωνα με το νοσηλευτήριο, είχε ως αποτέλεσμα να απαιτηθεί η παροχή στην υπάλληλο επείγουσας ιατρικής φροντίδας και να τύχει αναρρωτικής άδειας.

Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης, κατά τον χρόνο τερματισμού της απασχόλησης του εν λόγω γιατρού, ο ίδιος ήταν 59 ετών, διαζευγμένος και πατέρας τριών παιδιών, εκ των οποίων τα δύο διέμεναν μαζί του και το τρίτο σπούδαζε στο εξωτερικό.

Είχε επίσης δύο στεγαστικά δάνεια που υπερέβαιναν τις €600.000 και σπουδαστικό δάνειο €25.000. Από της απολύσεώς του και μέχρι και την ημέρα της απόφασης, παρέμενε άνεργος με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, ήτοι την αποπληρωμή των δανείων και την παροχή βοήθειας προς τα παιδιά του.

Όπως ισχυρίστηκε ενώπιον Δικαστηρίου, κατέβαλε αρκετές προσπάθειες για εξεύρεση εργασίας αλλά δεν κατέστη δυνατό. Επίσης, κλήθηκε από άλλα ιδιωτικά νοσηλευτήρια, αλλά δεν κατέστη δυνατή η εργοδότησή του γιατί πάντοτε μέλη των νοσηλευτηρίων άφηναν υπονοούμενα στον τομέα των γιατρών, ότι ο λόγος που απολύθηκε οφείλετο σε κατάχρηση.

Το γεγονός αυτό περιήλθε σε γνώση του από τα όσα του λέχθηκαν στις διάφορες συνεντεύξεις που πήγε. Επίσης, αποτάθηκε σε άλλους τομείς εκτός του τομέα υγείας, ωστόσο η ηλικία του ήταν αποτρεπτικός παράγοντας για να προσληφθεί κάπου αλλού, κυρίως σε τομείς που δεν είχε και σχετική εμπειρία.

Παρακάτω παρατίθενται αποσπάσματα από την απόφαση του Δικαστηρίου:

Έχοντας καταλήξει όπως πιο πάνω και θέτοντας τα γεγονότα της υπόθεσης, υπό το φως των πιο πάνω αρχών, κρίνουμε ότι η απόφαση των Καθ’ ων η αίτηση να τερματίσουν την απασχόληση του Αιτητή για τους λόγους που επικαλούνται, ξεφεύγει του πλαισίου των λογικών αντιδράσεων του μέσου λογικού εργοδότη.

Ειδικότερα, για τη λήψη της επίδικης απόφασης, οι Καθ’ ων η αίτηση απέτυχαν να αποδείξουν την τήρηση μιας σωστής και δίκαιης διαδικασίας, καθώς ο τρόπος με τον οποίο ενήργησαν, τους εμπόδισε στο να εξασφαλίσουν τις πρέπουσες και αναγκαίες πληροφορίες που ένας λογικός εργοδότης όφειλε να γνωρίζει για να καταλήξει σε μια στοιχειοθετημένη αντικειμενική απόφαση. Στα πλαίσια μάλιστα αυτής της διαδικασίας, στηριζόμενοι οι Καθ’ ων η αίτηση επί στοιχείων τα οποία ο Αιτητής δεν είχε τη δίκαιη ευκαιρία να σχολιάσει και/ή να αμφισβητήσει, στέρησαν από τον Αιτητή τη δυνατότητα να θέσει λεπτομερώς ενώπιον τους τις δίκες του απόψεις και εξηγήσεις που τυχόν θα έδιδε για όσα του καταλόγισαν, με επακόλουθο τα στοιχεία επί των οποίων στήριξαν την απόφαση τους να υπόκεινται σε ανάλογη αδυναμία και αμφιβολία. Οι Καθ’ ων η αίτηση κατά τον χρόνο λήψης της τελικής απόφασης δεν είχαν και δεν φρόντισαν να έχουν ενώπιον τους ολοκληρωμένη εικόνα για όσα καταλόγισαν στον Αιτητή. Σε τελική ανάλυση οι Καθ’ ων η αίτηση απέτυχαν να στοιχειοθετήσουν στον απαιτούμενο βαθμό το εύλογο της επίδικης απόφασης για τους λόγους που επικαλούνται και οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν έχουν αποδειχθεί.

Για όλα τα πιο πάνω ομόφωνα καταλήγουμε ότι οι Καθ’ ων η αίτηση δεν ενήργησαν ως λογικοί εργοδότες με αποτέλεσμα η απόλυση του Αιτητή να κρίνεται παράνομη και αδικαιολόγητη.

Την υπόθεση δια λογαριασμό του Αιτητή χειρίστηκε ο δικηγόρος Αυγουστίνος Τσάρκατζιης.