Πλύση εγκεφάλου της νεολαίας για να ξεπλύνουν την ενοχή τους

Πέρασαν πενήντα χρόνια από την τουρκική εισβολή, που την προκάλεσε το πραξικόπημα. Η μεγάλη καταστροφή και η συναίσθηση ότι υπήρξε προδοσία της χούντας για διχοτόμηση της Κύπρου και εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγάλων έρχονται ως Ερινύες στη σκέψη των ενόχων. Και οι ενοχές είναι πολύ ενοχλητικές, όταν κάποιος βλέπει στον Πενταδάκτυλο τη σημαία του κατακτητή, την απόδειξη της προδοσίας.

Μια ψυχολογική άμυνα των ενόχων νεκροθαφτών της Ενώσεως είναι ότι πίστεψαν και πιστεύουν ότι άλλοι έχουν την ευθύνη της καταστροφής. Και η ψυχολογική άμυνά τους είναι μια προσπάθεια να πείσουν την νεολαία, ότι οι μεγάλοι ένοχοι δεν είναι ούτε η χούντα, ούτε η ΕΟΚΑ Β’, ούτε οι δραστηριότητές της εναντίον της Κ.Δ.

Για τούτο αντιλαμβανόμαστε ότι προσπαθούν με μια προκλητική και γκεμπελική προπαγάνδα να πείσουν τους νέους, που δεν έζησαν τα γεγονότα, ότι όλοι έκαμαν λάθη. Και εφόσον όλοι έκαμαν λάθη, δεν πρέπει να καταδικάζουμε μόνο τη μια πλευρά. Λάθη έκαμαν και οι δυο πλευρές και ο Μακάριος και ο Γρίβας, λένε. Υπήρχαν διαφορετικές απόψεις στην κάθε πλευρά. Και δεν πρέπει να καταδικάζουμε μόνο την μια πλευρά.

Αλλά έχουν και ένα άλλο γκεμπελικό επιχείρημα προπαγάνδας. Οι Τούρκοι σχεδίαζαν την εισβολή από χρόνια. Υπάρχουν και χάρτες, λένε, που δείχνουν την Κύπρο διχοτομημένη, σύμφωνα με τα σχέδιά τους. Άρα το πραξικόπημα της χούντας δεν είναι τόσο σημαντικό. Οι Τούρκοι έτσι κι αλλιώς θα έκαναν τη εισβολή είτε τότε είτε αργότερα. Επομένως το πραξικόπημα της χούντας δεν είναι μεγάλη προδοσία, επειδή η τουρκική εισβολή ήταν κάτι το αναμενόμενο και το αναπόφευκτο..

Φυσικά, γι’ αυτούς, ο Γρίβας δεν έχει ευθύνη για την καταστροφή, γιατί ήταν ήδη νεκρός, όταν έγινε το πραξικόπημα. Ο στόχος και της ΕΟΚΑ Β΄ και του Γρίβα ήταν η Ένωση και όλες οι ενέργειές του είχαν αυτόν τον στόχο. Επομένως για την καταστροφή δεν φταίει ο Γρίβας. Ο Γρίβας και ο Μακάριος είχαν διαφορετικές απόψεις, αλλά όλες οι απόψεις πρέπει να είναι σεβαστές και να μην καταδικάζουμε κανέναν για τις απόψεις του.

Αυτές τις σκέψεις και τα επιχειρήματα ακούω συχνά από νέους ανθρώπους, που θέλουν να φορτώσουν στα λάθη του Μακαρίου την καταστροφή και να ωραιοποιήσουν τις ενέργειες του Γρίβα που είχε στόχο την Ένωση.

Πράγματι, την περίοδο προ του 1974 υπήρχαν διαφορετικές απόψεις δυο παρατάξεων. ‘Όμως το κακό δεν το προξενούσε η διαφορετικότητα των απόψεων, αλλά η διαφορά στις ενέργειες. Η μια παράταξη ήταν ο νόμιμος και εκλεγμένος ΠτΔ με όλα τα λάθη που μπορεί να έκανε. Η άλλη ήταν οι παράνομες ενέργειες μιας τρομοκρατικής οργάνωσης, που οι οπαδοί της πίστευαν ότι με τις τρομοκρατικές ενέργειες, με τις ανατινάξεις αστυνομικών σταθμών, με την υπονόμευση του κράτους θα οδηγούσαν την Κύπρο στην Ένωση. Η άποψη είναι φρόνημα και δεν διώκεται. Η παράνομη όμως δραστηριότητα είναι παρανομία που διώκεται από το κράτος. Μια άποψη ήταν ότι «αυτοί επιδίωκαν την ένωση. Αν τους πρόδωσε, λένε, η χούντα, δεν ήταν δικό τους φταίξιμο».

Ο Γρίβας πράγματι δεν ζούσε, όταν έγινε το πραξικόπημα. Επομένως δεν έχει ευθύνη. Ναι, αλλά ο θρύλος του Διγενή ήταν ένα εθνικό κεφάλαιο, που παρέσυρε πολλούς «πατριώτες». Αυτοί πίστευαν ότι κάθε ενέργεια του Γρίβα ήταν σωστή, επειδή στα χρόνια του αγώνα αυτό ίσχυε για τον Διγενή. Έτσι τη παράνομη οργάνωση της ΕΟΚΑ Β’ και τις τρομοκρατικές της ενέργειες τις θεωρούσαν πατριωτικές. Και μας οδήγησαν στην καταστροφή. Οι ιδέες του Γρίβα παρέμειναν και μετά τον θάνατό του και οι οπαδοί του συνεργάστηκαν με τη χούντα για να διώξουν τον Μακάριο. Και έγιναν έτσι οι νεκροθάφτες της Ενώσεως.

Αν δεν υπήρχε η ΕΟΚΑ Β, με το φωτοστέφανο του Διγενή έστω και νεκρού και αν χούντα και ΕΟΚΑ Β΄ δεν είχαν κοινό στόχο τον Μακάριο, η χούντα δεν θα μπορούσε να διαβρώσει το κράτος και να οργανώσει το πραξικόπημα. Και χωρίς το πραξικόπημα η Τουρκία δεν θα έκανε εισβολή. Μπορεί να πραγματοποιούσε την εισβολή σε μεταγενέστερο στάδιο, με άλλη αφορμή. Αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι το πραξικόπημα της χούντας ήταν η αφορμή που επεδίωκε η Τουρκία. Η άρνηση της χούντας να προβάλει αντίσταση ήταν η δεύτερη μεγάλη προδοσία και συνενοχή.

Δεν πρέπει να κρίνουμε τις ορθές ή τις λανθασμένες απόψεις. Ούτε και να θεωρούμε τα λάθη που μπορεί να κάνει κάποιος ηγέτης ως αιτίες της καταστροφής. Την καταστροφή έφεραν οι παράνομες πράξεις και όχι τα λάθη, οι φασιστικές ενέργειες και η προσπάθεια της μειοψηφίας να επιβάλει ενόπλως την άποψη της στην πλειοψηφία.

Η προπαγάνδα με παραχάραξη της Ιστορίας δεν αποτελεί ξέπλυμα της ενοχής, αυτών που αποτέλεσαν του «χρήσιμους ηλίθιους», όπως παραδέχτηκε ο φανατικός αντιμακαριακός και υποστηρικτής του Γρίβα, ο δημοσιογράφος Σπύρος Παπαγεωργίου.