Η επόμενη μέρα μακριά απ’ το Προεδρικό

Το ενδιαφέρον της επομένης των εκλογών εστιάζεται, όπως είναι φυσιολογικό, στις πρώτες κινήσεις του νέου Προέδρους της Δημοκρατίας. Ο διορισμός του Υπουργικού του Συμβουλίου και οι πρώτες του πολιτικές πράξεις είναι πράγματα που θα δώσουν το στίγμα για το πώς θα κυβερνήσει και, εν πολλοίς, προς τα πού προτίθεται θα οδηγήσει τη χώρα.

Όμως, η επόμενη μέρα των εκλογών, πέρα από το κυβερνητικό επίπεδο, παρουσιάζει τεράστιο πολιτικό ενδιαφέρον και για τις εξελίξεις στο κομματικό πεδίο. Τι θα γίνει με τον ΔΗΣΥ; Τι θα γίνει με τους «μικρούς» υποψηφίους, που πριν από τον α’ γύρο εξέφρασαν την πρόθεση να προχωρήσουν σε δημιουργία πολιτικών κινήσεων;

Αναταράξεις στην Πινδάρου μέχρι τις 11 Μαρτίου

Σαφώς ο Δημοκρατικός Συναγερμός περνά μιαν από τις μεγαλύτερες κρίσεις στην ιστορία του. Είναι η πρώτη φορά που, ενώ υπάρχει β’ γύρος στις Προεδρικές, ο Συναγερμός είναι εκτός. Η κρίση στην Πινδάρου αναμένεται να κορυφωθεί μέχρι και το εκλογικό συνέδριο του κόμματος, που είναι προγραμματισμένο στις 11 Μαρτίου. Μέχρι στιγμής, την πρόθεση να διεκδικήσει την προεδρία του κόμματος εξέφρασε μόνον ο νυν πρόεδρος, Αβέρωφ Νεοφύτου.

Σε αυτό το διάστημα μέχρι και τις 11 Μαρτίου οι διεργασίες στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο -που έχουν ήδη ξεκινήσει- κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση θα είναι. Ωστόσο, όπως έχουν έρθει τα πράγματα, μόνο μέσα από μια οδυνηρή διαδικασία μπορεί το κόμμα να επαναπροσδιορίσει την πολιτική του αποστολή και να επανεύρει την ταυτότητά του.

Πάντως, σε σύγκριση με άλλες κρίσεις που πέρασε ο ΔΗΣΥ και τις οποίες επικαλούνται τα υψηλόβαθμα στελέχη του κόμματος προκειμένου να καθησυχάσουν τη βάση, υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά. Είναι η πρώτη φορά που σε επίπεδο ηγεσίας υπάρχει βαθιά διχογνωμία. Ενώ στις προηγούμενες κρίσεις, όπως για παράδειγμα το 2004 με το σχέδιο Ανάν, αυτό που συνέβαινε ήταν να διαφοροποιείται ένα μεγάλο μέρος της βάσης από τις αποφάσεις τη ηγεσίας, η οποία παρέμενε συνεκτική. Τα στελέχη που διαφωνούσαν και ενίοτε αποχωρούσαν από το κόμμα, κινούνταν στην περιφέρεια της ηγεσίας, ποτέ όμως εντός αυτής. Τώρα φαίνεται πως το ανώτατο επίπεδο της ιεραρχίας του κόμματος έχει διαχωριστεί. Αν ο διαχωρισμός αυτός είναι πρόσκαιρος και δεν εδράζεται σε πολιτικές, ιδεολογικές διαφορές, στην Πινδάρου λόγω εμπειρίας θα βρουν τον τρόπο να επουλώσουν τις πληγές και να προχωρήσουν. Αν όμως οι αντιθέσεις είναι σε κάποιο βαθμό πολιτικές και βαθύτερες, τότε προμηνύεται δύσκολο μέλλον για το μεγάλο κόμμα της κεντροδεξιάς.

Τελικά πώς θα προχωρήσουν Αχιλλέας και Κολοκασίδης;

Πριν από τις εκλογές του α’ γύρου συγκέντρωνε αρκετό ενδιαφέρον και η πορεία των λεγόμενων «μικρών» υποψηφίων, δηλαδή του Αχιλλέα Δημητριάδη, του Γιώργου Κολοκασίδη και του Κωνσταντίνου Χριστοφίδη. Κυρίως των δύο πρώτων απ’ αυτούς, επειδή ανέφεραν κατά την προεκλογική περίοδο ότι είναι στη σκέψη τους ή στις προθέσεις τους, να ιδρύσουν μια μορφή πολιτικού οργανισμού. Κάποια κίνηση, κάποια ομάδα ή κόμμα.

Η αλήθεια είναι πως τα ποσοστά που έλαβαν είναι αρκετά αποθαρρυντικά για να προχωρήσουν στις πρότερες σκέψεις τους. Ωστόσο, από την άλλη, αυτήν τη στιγμή είναι δεδομένη η τεράστια ρευστοποίηση του εκλογικού σώματος και η αποσυσπείρωση των παλαιών κομμάτων που, λόγω μηχανισμών και πόλωσης, κατάφεραν να συγκεντρώσουν διά των υποψηφίων που υποστηρίζουν, το εντυπωσιακό 88% του συνόλου των έγκυρων ψήφων.

Εξάλλου, κάτι που σίγουρα επεξεργάζονται ως σκέψη, είναι πως οι θέσεις και οι απόψεις τους που είναι όντως σε μεγάλο βαθμό διαφορετικές απ’ αυτές που πρεσβεύουν τα υφιστάμενα κόμματα, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να δοκιμαστούν μέσα στον χρόνο.

Το σίγουρο είναι ότι, πέρα από τις διεργασίες στον ΔΗΣΥ, στο επόμενο διάστημα θα γίνει γνωστό και το αν και πώς θα προχωρήσουν και οι δύο ανεξάρτητοι υποψήφιοι του α’ γύρου, Αχιλλέας Δημητριάδης και Γιώργος Κολοκασίδης.